Erhalten Sie Zugang zu diesem und mehr als 300000 Büchern ab EUR 5,99 monatlich.
- Herausgeber: Alfredbooks
- Kategorie: Abenteuer, Thriller, Horror
- Sprache: Niederländisch
door Henry Rohmer De lengte van dit ebook komt overeen met 140 paperback pagina's. Een grote maffia deal moet over de stadium gebracht worden. Het gaat om onvoorstelbaar grote sommen geld - en onvoorstelbaar vuile deals. Een undercover onderzoeker is geïnfiltreerd en riskeert zijn nek. Wanneer hij op een feestje van de baas van het syndicaat oog in oog komt te staan met een naakte showgirl, heeft hij geen idee dat hij te maken heeft met een meedogenloze moordenaar... Henry Rohmer is het pseudoniem van de bekende fantasy- en young adult-auteur Alfred Bekker, die ook heeft meegeschreven aan talrijke suspense-reeksen zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton Reloaded, John Sinclair en Kommissar X.
Sie lesen das E-Book in den Legimi-Apps auf:
Seitenzahl: 119
Veröffentlichungsjahr: 2023
Das E-Book (TTS) können Sie hören im Abo „Legimi Premium” in Legimi-Apps auf:
Ähnliche
Henry Rohmer
De naakte moordenares: Thriller
Inhaltsverzeichnis
Copyright
De naakte moordenares: Thriller
1
2
3
4
5
6
7
9
10
11
12
13
14
15
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
Copyright
Een boek van CassiopeiaPress: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van.
Alfred Bekker
© Roman door Auteur
COVER A.PANADERO
Henry Rohmer is een pseudoniem van Alfred Bekker
© van dit nummer 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen
De verzonnen personen hebben niets te maken met werkelijk levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.
Alle rechten voorbehouden.
www.AlfredBekker.de
Volg op Facebook:
https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/
Volg op Twitter:
https://twitter.com/BekkerAlfred
Lees het laatste nieuws hier:
https://alfred-bekker-autor.business.site/
Naar de blog van de uitgever!
Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!
https://cassiopeia.press
Alles over fictie!
De naakte moordenares: Thriller
door Henry Rohmer
De lengte van dit ebook komt overeen met 140 paperback pagina's.
Een grote maffia deal moet over de stadium gebracht worden. Het gaat om onvoorstelbaar grote sommen geld - en onvoorstelbaar vuile deals. Een undercover onderzoeker is geïnfiltreerd en riskeert zijn nek. Wanneer hij op een feestje van de baas van het syndicaat oog in oog komt te staan met een naakte showgirl, heeft hij geen idee dat hij te maken heeft met een meedogenloze moordenaar...
Henry Rohmer is het pseudoniem van de bekende fantasy- en young adult-auteur Alfred Bekker, die ook heeft meegeschreven aan talrijke suspense-reeksen zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton Reloaded, John Sinclair en Kommissar X.
1
Het donkerharige meisje was bijna naakt. Ze droeg dijhoge laarzen en een kleine string. Ze droeg een open leren vest dat haar borsten onthulde.
Haar delicate handen grepen het handvat van een Heckler & Koch machinepistool.
De loop was op mijn bovenlichaam gericht.
"Vinnen omhoog!" kwam spottend uit de gebogen lippen van de schoonheid. "Of je krijgt een paar gaten in je buik..."
Ik volgde de uitnodiging.
Er kwamen nog twee meisjes.
Ze waren ook gewapend en droegen dezelfde schaarse kleding als de donkerharige vrouw, die me met een katachtige blik aankeek.
"Koopt meneer Kamarov niets om aan te trekken?", vroeg ik, terwijl ik het niet kon laten om te grijnzen.
De donkerharige vrouw trok haar gezicht op.
"U bent de eerste die daar spijt van krijgt, meneer..."
"Wood," stelde ik mezelf voor. "Randy J. Wood uit Atlanta, Georgia."
Dat was de schuilnaam die ik, speciaal agent Jesse Trevellian van de FBI New York Field Office, droeg voor deze geheime operatie. Ik stond met mijn handen omhoog en de gewapende meisjes betastten me onder mijn donkere smoking jasje.
Ik was er op voorbereid.
Voor één keer droeg ik mijn dienstwapen van het type SIG Sauer P 226 aan mijn voet, terwijl ik anders de voorkeur gaf aan een riemholster.
Wat de meisjes daar deden had niet veel te maken met een echte zoektocht. Het was onderdeel van de show. Maar het was best aangenaam.
Een van de schoonheden had mijn identiteitskaart gepakt en bekeek die met spottende strengheid.
"Randy J. Wood," mompelde ze. "De naam klopt tenminste..."
"En staat ook op de lijst van genodigden," voegde ik eraan toe.
Uit mijn ooghoek zag ik een van de meisjes mijn rode sportwagen onder handen nemen. "Wees voorzichtig met de auto," riep ik.
Het meisje dat zich achter het stuur had geknepen giechelde.
"Oké!" zei de donkerharige vrouw. "Je kunt gaan!"
"Hartelijk dank," antwoordde ik en liep door de glazen deur de foyer in van het Johnson Plaza Hotel in Brooklyn.
Bij de ingang stonden de echte bodyguards in donkere pakken. De meisjes maakten deel uit van de show die Jossif 'Big Joe' Kamarov voor deze avond had geregeld. De Heckler & Koch MPI's waren echt, maar ongeladen, verzekerden onze informanten ons. Het gerucht ging dat Big Joe de MPI's had geleend uit het rekwisietenfonds van het Bellmore Theatre op Broadway, waar een gangstermusical werd opgevoerd.
Kamarov subsidieerde de Bellmore met grote sommen geld. Een hobby van 'big Joe' die hij financierde uit zijn kleine kas. Misschien diende het hem ook om geld wit te wassen.
Ik betwijfelde of ook maar één van de jonge vrouwen echt met een MPi had leren omgaan. Kamarov had waarschijnlijk alle strippers in Lower Brooklyn ingehuurd voor de avond. Big Joe stond bekend om zulke frivole producties.
Geen wonder, hij was van de industrie, bij wijze van spreken.
De seksindustrie was zijn wereld.
Kamarov was de baas van een syndicaat van Wit Russen dat nu een groot deel van de illegale prostitutie in New York controleerde. Hij had ook zijn vingers in de meisjeshandel en inde beschermgeld van clubs.
Hij smokkelde jonge vrouwen uit Oost-Europa binnen, zorgde voor valse papieren en verkocht ze aan de pooiers die hij controleerde.
Maar zijn dagen als grote peter op de achtergrond waren geteld. Ook al had hij er zelf geen idee van.
We wilden hem een halt toeroepen. Die avond was Kamarov van plan een grote deal te sluiten. En wij zouden erbij zijn. Met microfoons, camera's en een aantal agenten, waarvan sommigen al maanden undercover waren. Kamarov had geen idee van de val die we voor hem zetten. Hij wist vooral niet dat we Basil Jordan, een pooier uit Harlem, hadden 'omgedraaid'. De aanklager had hem, met min of meer zachte druk, ervan overtuigd dat het beter voor hem was om ons te helpen en voor de rechtbank te getuigen als kroongetuige.
Ik kwam de foyer binnen.
Kamarov had het hele Johnson Plaza afgehuurd voor de avond. En niet voor het eerst. De Wit-Rus hield van uitbundige feesten. Zijn losbandige feesten waren het gesprek van de dag in Brooklyn.
Ik liet mijn ogen dwalen. Overal waren de halfnaakte meisjes met hun MPi's. De foyer zat vol met feestelijk geklede mensen. De mannen in smoking, de vrouwen in diamanten juwelen.
Big Joe droeg een stijlvolle outfit. Een paar sinistere kerels waren gemakkelijk te herkennen als bodyguards, omdat ze steeds iets in hun radio mompelden.
Bij de arrestatie moesten we speciaal op deze mannen letten.
Maar het was allemaal zorgvuldig gepland.
Voor elke gorilla waren er minstens twee G-mannen.
En de lijfwachten zouden zeker slim genoeg zijn om geen pistool op ons te richten. Immers, een gevecht met de FBI was iets anders dan een schermutseling met de mensen van een recalcitrante pooier.
Een beetje opzij zag ik mijn vriend en collega Milo Tucker, die een drankje nam van een van de luchtig geklede moordmeisjes.
We keken elkaar even aan.
Voor de rest lieten we niet merken dat we iets met elkaar te maken hadden.
Ik droeg een kleine radio op mijn overhemdskraag, waarmee ik indien nodig contact kon opnemen met collega's.
Een bulderende lach vulde de kamer. De genodigden draaiden zich om. Big Joe Kamarov stond daar met zijn hoofd in brand, een van de halfnaakte meisjes in elke arm. Basil Jordan was bij hem. De twee bodyguards die Jordan vergezelden hadden hun vak geleerd op de FBI-academie in Quantico. Agent Jellico en Agent Carrington speelden hun rol zo overtuigend dat je zou denken dat ze nooit iets anders hadden gedaan dan een pooier begeleiden.
Jordan zweette.
Een van de meisjes stormde op me af, een MPI in de ene hand, een dienblad met drankjes in de andere. De aanblik van haar blote borsten leidde me even af.
Ik moest nu scherp blijven wat Kamarov betreft. De operatie kon elk moment de beslissende fase ingaan.
"Een drankje?" vroeg de schoonheid.
"Bedankt.
Ik nam een glas en nipte ervan terwijl het meisje met een adembenemende zwaai van haar heupen wegliep.
Ik keek naar Kamarov en Basil Jordan.
Jordan voelde zich zichtbaar ongemakkelijk in zijn vel. Hij maakte de eerste knoop van zijn overhemd los. Ik hoopte dat hij zijn microfoon niet verpestte, dan was het allemaal voor niets.
"Heh, ik ken jou!" riep een vrouwenstem links van mij.
Ik draaide me om. Madeleine Kamarov kwam op me af.
Ze was midden dertig, droeg een laag uitgesneden jurk die haar erg sexy maakte. Ze was Kamarovs derde vrouw en haar echte naam was ook niet Madeleine. Maar dat was de naam waaronder Kamarov haar had laten naturaliseren in de VS.
Ze liep onvast. Ze had gedronken.
"Wacht, ik herinner me, je bent .... Mijn hemel, mijn hoofd is zo leeg!"
"Randy J. Wood," ik hielp haar overeind.
"Mijn man doet zaken met u, nietwaar?"
"Ja."
Haar gezicht vertrok toen ze naar Big Joe keek. Haar ogen vernauwden zich. Haat stond even op haar gelaatstrekken. "Jossif is te hebberig," siste ze terwijl Kamarov net de blote borst van een van de meisjes vastpakte. "In alle opzichten... Dit zal hem weer de das omdoen!"
Madeleine's hand klemde zich vast.
Het glas versplinterde.
Een kort gemompel ging door de menigte. Kamarov keek haar even aan. Een hotelbediende haastte zich om de scherven weg te vegen.
"Ik bloed!" jammerde Madeleine Kamarov.
"Ik zal er voor zorgen," zei de hotelbediende.
Ik maakte van de gelegenheid gebruik om me los te maken van Madeleine. Ik kende haar van mijn recente undercoveronderzoeken. Ze had een drankprobleem, maar was waarschijnlijk alleen betrokken bij de zaken van haar man voor zover ze zijn geld uitgaf.
Ik zag onze collega's agent Orry Medina en Clive Caravaggio op enige afstand staan. Zij hielden Kamarov en zijn gevolg ook nauwlettend in de gaten.
Ik bleef aan de zijlijn en stak onopvallend een knop in mijn oor.
Wat er nu werd gesproken tussen Kamarov en Jordan werd opgevangen door alle G-mannen.
Bovendien werd het ook opgenomen.
Basil Jordan wendde zich tot de grote baas.
Zweetdruppels glansden op zijn voorhoofd. Hij voelde zich zichtbaar ongemakkelijk in zijn vel. "Zullen we eerst ter zake komen, meneer Kamarov?" vroeg hij.
Kamarov gaf hem een neerbuigend schouderklopje.
"Je kunt nergens van genieten, Basil! Dat is een vergissing! Neem het van mij aan!"
"Toch heb ik dat liever."
"Ik vertrouw geen man die niet gedronken heeft."
"Ik had een martini, dat is genoeg voor mij."
"Met 'drank' bedoel ik high-proof. Wodka."
"Luister, je zei dat je me 15 sexy klasse vrouwen kon bezorgen en ik wil weten of dat goed is!"
Kamarov keek hem even nadenkend aan. Zijn grijns was cynisch.
"Je zult niet eerder kunnen zeggen dat ik je heb teleurgesteld....". En we zullen het later in de separee eens worden over de prijs."
"En als er problemen zijn met een van de meisjes?", vroeg Jordan. "Zul je er dan voor zorgen dat ze net zo discreet verdwijnt als deze Jelena Maranova?"
Kamarovs gezicht bevroor.
"Iedereen! Let op, het wordt nu kritiek!", hoorde ik agent Fred LaRocca zeggen over de knop in mijn oor. Fred had de leiding over deze operatie.
Basil Jordan probeerde zijn werk goed te doen, maar hij was een beetje te bruusk.
Kamarov was achterdochtig geworden.
De Wit-Rus was tenslotte een manusje van alles.
Hij greep Jordan bij de kraag. Ik rukte de knoop uit mijn oor omdat er nu vreselijk harde kraakgeluiden klonken.
"Waarom vraag je me uit, klootzak!" brulde Kamarov. Hij had de lont geroken. Ik keek naar mijn collega's.
Agent Medina schudde haar hoofd.
We wachtten nog steeds.
Alle ogen waren gericht op de koppige Kamarov.
"Wat doe je, klootzak?" schreeuwde hij.
Misschien hadden we geluk en kwam alles weer goed.
We hadden nog niet genoeg om Kamarov te pakken. Hij zou voor onze microfoons een moordopdracht hebben bekend. Meer dan we ooit hadden durven hopen. Maar Kamarov was daar te slim voor geweest. Hij liet zijn ogen dwalen, kijkend als een opgejaagd dier.
Mijn instinct vertelde me dat de actie een mislukking was.
Toen klonken de eerste schoten uit een richting die niemand had verwacht.
2
Haar licht krullende haar hing tot aan haar blote borsten. Ze trok de Heckler & Koch MPi rond. Het pistool ratelde.
De snuit flitste naar buiten.
Minstens een half dozijn kogels raakten Kamarov voordat iemand in de foyer van het Johnson Plaza zelfs maar kon ademen.
Kamarovs lichaam trilde als een marionet.
De projectielen scheurden het smokingjack en het hemd. Ze raakten het Kevlar vest dat Big Joe altijd droeg. Maar één schot raakte hem in de slaap, een ander verscheurde de halsslagader. Kamarov viel zwaar op de grond.
Een van de twee halfnaakte meisjes kreeg ook een kogel, de andere sprong krijsend opzij.
Geschreeuw klonk door de foyer.
Paniek verspreidde zich.
Kamarovs lijfwachten probeerden hun wapens te trekken.
Maar dat lukte niet meer. Het moordende meisje zwaaide de loop van haar MPi rond.
Hun maagdelijk witte overhemden werden rood. Een van hen slaakte een schorre doodskreet.
Basil Jordan werd in de schouder geraakt. De kracht van de klap stuurde hem naar de grond.
Onze collega Jellico had al een treffer in de rug gekregen van het eerste salvo dat door het moordende meisje werd afgevuurd. Hij probeerde nog zijn wapen te trekken en zakte in elkaar. Zijn partner Carrington wierp zich opzij, rolde over de grond en trok toen zijn wapen omhoog. Hij kon niet schieten.
Er stonden te veel mensen rond het moordende meisje.
En in tegenstelling tot onze tegenstanders, moeten wij G-mannen daar rekening mee houden en kunnen wij niet blindelings onschuldige mensen in gevaar brengen.
Ik had me allang gebogen en de SIG uit de koffer getrokken die ik op mijn kuit had gebonden. Door de relatief losse pasvorm van de broek van mijn smoking kon ik het wapen relatief snel in stelling brengen.
Het meisje draaide zich om.
Het vuurde wild in het gebied.
De meeste gasten renden krijsend weg of wierpen zich op de grond. Sommigen probeerden dekking te zoeken achter de paar tafels en stoelen. Het was een chaos.
Het meisje rende weg, nog steeds gericht en lukraak schietend op de menigte. Ze had totaal geen scrupules.
Ik vloekte binnensmonds omdat ik de SIG niet kon gebruiken.
Bukkend sprintte ik achter de moordenares aan.
Een van onze agenten, die bij een van de uitgangen stond, probeerde hen onder schot te houden.
"Blijf staan, FBI!" schreeuwde hij tegen het algemene rumoer.
Een fractie van een seconde later werd hij getroffen door een volledig MPi salvo.
De kracht van de kogels rukte hem achteruit en deed hem in de lengte op de vloer vallen. Het tapijt kleurde rood.
Het meisje haastte zich naar de uitgang.
Ik volgde. Achter mij zat Agent Carrington, die zich intussen had herpakt. Een van de gasten was echter tegen hem opgelopen, wat hem kostbare seconden had gekost.
Ik stak de knop in mijn oor en schreeuwde in de microfoon op mijn kraag.
"Dit is Trevellian! De dader wil waarschijnlijk naar de ondergrondse parkeergarage!"
"Daar hebben we onze mensen," kwam Fred LaRocca's stem uit de knop. "Ze heeft geen kans om eruit te komen."
"Blij dat te horen!"
Ik haastte me verder.
Het ging door een lange gang.
De moordenaar had de volgende hoek al bereikt, draaide zich om en schoot. Ik wierp me opzij toen de projectielen vlak over me heen suisden. Ze verscheurden de muurbekleding, schoten er hele stukken uit die op hun beurt als kogels door de lucht vlogen.
Ik trok de SIG omhoog, vuurde terug.
Twee keer kort na elkaar.
Maar mijn tegenstander was al achter de hoek verdwenen.
"Alles goed, Jesse?" riep een stem van achter me.
Dat was Agent Carrington.
"Oké!", bevestigde ik.
We vervolgden de spurt en bereikten de liften. Het indicatielampje gaf aan dat een van de liften op weg was naar beneden.
"Ik neem de trap," zei ik.
"Oké," knikte agent Carrington.
Hij snelde naar een van de liftdeuren en opende die.
