Przygody Agatki E-Book

Barbara Niedźwiedzka

• Herausgeber: e-bookowo.pl
• Kategorie: Für Kinder und Jugendliche
• Sprache: Polnisch
• Veröffentlichungsjahr: 2015

Beschreibung

Poznawanie liter, głosek, dzielenie wyrazów na sylaby, poznawanie cyfr jest dla dziecka bardzo trudnym etapem w nauce szkolnej. Wymaga to starannego przygotowania, jak również umiejętności przekazywania wiedzy nie tylko przez nauczycieli i wychowawców. Bardzo ważnym środowiskiem poznawania liter jest rodzina i środowisko społeczne. Wymaga to od nas, dorosłych, dużo cierpliwości i taktu. Bowiem rozwój dziecka zależny jest od różnych uwarunkowań: biologicznych, wychowawczych, środowiskowych. Bądźmy cierpliwi i wyrozumiali dla swoich pociech. To od nas w głównej mierze zależy stopień znajomości liter, a następnie czytania ze zrozumieniem. Jest to najważniejsza umiejętność w całym procesie wychowania i nauczania zintegrowanego.Główna bohaterka książki – Agatka w sposób przypadkowy, w codziennym życiu poznaje nie tylko litery i cyfry, ale również pory roku, miesiące i wiele innych ciekawych rzeczy. W tym wszystkim dzielnie towarzyszą jej nieodłączni przyjaciele: BOMBEK, ROMBEK i TROMBEK, którzy w humorystyczny sposób pozwalają dziewczynce poznać otaczający świat, ale przede wszystkim uczą Agatkę poznawać własne ciało. Kim są ci dziwni przyjaciele? O tym szaaaa! Dowiecie się z tej książeczki.Zachęcam rodziców, nauczycieli i wychowawców do przeczytania jej dzieciom.

Leseprobe

Barbara Niedźwiedzka

Przygody Agatki

Opowiadania

© Copyright by

Barbara Niedżwiedzka & e-bookowo

Grafika na okładce: shutterstock

Projekt okładki: e-bookowo

ISBN 978-83-7859-511-3

Wszelkie prawa zastrzeżone.

Kopiowanie, rozpowszechnianie części lub całości

bez zgody wydawcy zabronione

Wydanie II 2015

Wydawca: Wydawnictwo internetowe e-bookowo www.e-bookowo.pl

Kontakt:[email protected]

Wstęp

Bohaterką książki jest Agatka. Dziewczynka mam sześć lat i chodzi do szkoły, którą uwielbia. Poznaje literki i cyfry, a także uczy się czytać, pisać i liczyć. W szkole ma dużo koleżanek i kolegów. Mam również kilku przyjaciół. Są bardzo śmieszni, bo śmiesznie wyglądają i zawsze mają dobry humor. Zjawiają się w najbardziej nieoczekiwanym momencie i pomagają Agatce, jak mogą najlepiej. Zresztą tak właśnie powinna wyglądać przyjaźń. Prawda? Sami się przekonacie niebawem. ROMBEK! Powiedz coś!

Cześć! Jestem ROMBEK. Na pewno jesteście ciekawi, jak wyglądam? Otóż jestem nierówny, trochę postrzępiony i biały. Mówią o mnie strażnik ROMBEK. Mam jeszcze dwóch braci: BOMBKA i TROMBKA. BOMBEK jest okrąglutki jak piłeczka i cały czerwony. Zawsze uśmiechnięty od ucha do ucha. Jest bardzo pracowity, ciągle coś przenosi i wynosi. Mój drugi brat, TROMBEK jest wysoki i bardzo szczupły. Wygląda jak korek. Wiecie, jak wygląda korek? No właśnie! Ciągle coś zatyka. Aha, jeszcze uwielbia rządzić i rozkazywać: przysuń się, rozsuń się, itd. TROMBEK jest niebieski. A gdy się rozzłości, jest fioletowy!

A ja... Często mam zły humor. Wtedy BOMBEK mówi:

– ROMBEK, dlaczego jesteś zły? Nie wygłupiaj się, bądź w dobrym humorze.

– Dlaczego mam mieć dobry humor, przecież dzisiaj z nikim nie wojuję – odpowiadam.

I mój brat w jednej chwili staje się detektywem, bo szuka dla mnie zajęcia. Takiego chociażby jak to dzisiejsze, o którym za chwilę się dowiecie.

Czy domyślacie się, kim właściwie jesteśmy? No, oczywiście! Ja – ROMBEK jestem białą krwinką, BOMBEK – czerwoną krwinką, a TROMBEK – płytką krwi. Jest bardzo potrzebny w trudnych i niebezpiecznych chwilach. Na przykład, jak Agatka się skaleczy. To tyle o nas…

Życzymy przyjemnych wrażeń.

Co przytrafiło się Agatce

Dzisiejszy dzień był bardzo przykry dla Agatki. Dziewczynka obudziła się z bólem głowy i chrypą.

– Mamusiu, nie chcę iść do szkoły, boli mnie głowa i w ogóle źle się czuję.

Mama popatrzyła na Agatkę, przyłożyła jej rękę do czoła i powiedziała:

– Jesteś taka rozpalona? Rzeczywiście, najlepiej będzie, jak zostaniesz w łóżku. - I zaraz włożyła Agatce pod pachę termometr. – Powiedz aa...

Agatka otworzyła szeroko usta:

– Aa...

– Masz czerwone gardło. Zadzwonię po doktora, niech cię zbada – powiedziała mamusia.

– Nie chcę! A... Psik! – kichała co chwilę dziewczynka.

– No widzisz? A mówiłam włóż czapkę i szalik. Mamy już przecież październik. O tej porze roku trzeba pamiętać o ciepłym ubraniu.

– Wiem, wiem – przytaknęła Agatka. I odwróciła się na drugi bok.

Za oknem było szaro i mglisto. Wiatr uderzył gałęziami o parapet okna i zrzucił kolorowe mokre liście: „Stuk, puk, stuk, puk”.