Spotkanie w Rzymie E-Book

Ligia Hubert

• Herausgeber: e-bookowo.pl
• Kategorie: Gesellschafts- und Liebesromane
• Sprache: Polnisch

Veröffentlichungsjahr: 2018

Beschreibung

Opowiadanie obyczajowe. Historia niby banalna, ale wciągająca w wir swoich wydarzeń. Która z kobiet nie chciałaby być tak hołubiona i kochana mimo wszystko? Która nie chciałaby mieć takiego adoratora jak Marco? Wysoki, o wspaniałej sylwetce, ciemnej karnacji, kruczoczarnych włosach i z nienagannymi manierami, a do tego wzięty adwokat pracujący w Paryżu, mieście zakochanych! Jego wybranka to piękna Polka, blondynka o niebieskich oczach. Zakochali się w sobie od pierwszego wejrzenia. Co więc stanęło na przeszkodzie ich szczęściu? Dlaczego mała Zosia nie zna mamy? Jak to możliwe, że życiorysy mogą się tak pokręcić? W obecnych czasach nie ma barier ani granic, ale w latach siedemdziesiątych XX wieku przyjaciel obcokrajowiec mógł sprowadzić nieszczęście na głowy członków polskiej rodziny, z którą zbyt mocno chciał się związać. Jakże powikłane były to czasy. A historia tej przedziwnej miłości zaczęła się właśnie wtedy, w głęboko zakorzenionym jeszcze komunizmie. Maryla i Marco to przykład miłości ponad wszystko.

Leseprobe

Spotkanie w Rzymie

Ligia Hubert

Copyrights to:

Wirtualne Wydawnictwo „Goneta” Aneta Gonera

www.goneta.net

ul. Archiwalna 9 m 45

02-103 Warszawa

Korekta: Karolina Kaźmierska

[email protected]

Okładka: Katarzyna Jackiewicz

[email protected]

Redakcja: Aneta Gonera

[email protected]

ISBN: 978-83-63783-86-0

Wydanie 1

Warszawa, 5 maja 2015

Tekst w całości ani we fragmentach nie może być powielany ani rozpowszechniany za pomocą urządzeń elektronicznych, mechanicznych, kopiujących, nagrywających i innych, w tym również nie może być umieszczany ani rozpowszechniany w postaci cyfrowej zarówno w Internecie, jak i w sieciach lokalnych bez pisemnej zgody wydawnictwa „Goneta” Aneta Gonera.

Konwersja do epub A3M Agencja Internetowa

WSZYSTKIE POSTACI WYSTĘPUJĄCE W KSIĄŻCE SĄ FIKCYJNE.

WSZELKIE SKOJARZENIA Z KIMKOLWIEK Z RZECZYWISTOŚCI NIE POWINNY MIEĆ MIEJSCA.

PODOBIEŃSTWA DO OSÓB LUB ZDARZEŃ REALNYCH SĄ CAŁKOWICIE PRZYPADKOWE I NIEZAMIERZONE. AUTOR NIE BIERZE ODPOWIEDZIALNOŚCI ZA NASUWAJĄCE SIĘ SKOJARZENIA.

Od redakcji:

Opowiadanie obyczajowe. Historia niby banalna, ale wciągająca w wir swoich wydarzeń. Która z kobiet nie chciałaby być tak hołubiona i kochana mimo wszystko? Która nie chciałaby mieć takiego adoratora jak Marco? Wysoki, o wspaniałej sylwetce, ciemnej karnacji, kruczoczarnych włosach i z nienagannymi manierami, a do tego wzięty adwokat pracujący w Paryżu, mieście zakochanych! Jego wybranka to piękna Polka, blondynka o niebieskich oczach. Zakochali się w sobie od pierwszego wejrzenia. Co więc stanęło na przeszkodzie ich szczęściu? Dlaczego mała Zosia nie zna mamy? Jak to możliwe, że życiorysy mogą się tak pokręcić? W obecnych czasach nie ma barier ani granic, ale w latach siedemdziesiątych XX wieku przyjaciel obcokrajowiec mógł sprowadzić nieszczęście na głowy członków polskiej rodziny, z którą zbyt mocno chciał się związać. Jakże powikłane były to czasy. A historia tej przedziwnej miłości zaczęła się właśnie wtedy, w głęboko zakorzenionym jeszcze komunizmie. Maryla i Marco to przykład miłości ponad wszystko.

W przyciemnionym świetle nocy widziała długie rozkładające się jasne smugi. Ileż to już razy przemierzyła te przestrzenie znane jej sercu?

Teraz była kobietą w dojrzałym wieku, przedtem uroczą dziewczyną o wylęknionym spojrzeniu, czułych, niebieskich oczach.

Odgłos brzęczących much w rozkwitłych pąkach róż dawał posmak pełności...

Zupełnie inaczej czuła wtedy ten świat w swym sercu na wpół jeszcze dziecinnym. Być może był on jeszcze niedojrzały, lecz jakże pełen uroku, swobody, wypełniony barwnymi kolorami, świeżymi zapachami i tym bijącym mocno sercem, tak mocno, że aż rozpierającym wnętrze.

W młodości Marylka była uroczym, już po części rozkwitłym dziewczęciem i gdzie się tylko pojawiała, oczy wszystkich kierowały się na nią. Za pięknym panięciem kryła się jednak prawda starej swymi korzeniami rodziny, teraz w odróżnieniu od przeszłych wieków, okrytej ubóstwem. Tyle wieków przeminęło, a ona ciągle trwała w tym samym domostwie. Raz to je ulepszając, raz to zmieniając według panujących gustów epoki. Prababcia Marylki była wielce zamożną osobą, słynącą ze swej hojności, lecz wszystko zmieniło się wraz z nadejściem wojny. Zamożna rodzina straciła całe swoje mienie, hojnie wspierając sprawę niepodległej ojczyzny. Wojna skończyła się i zrujnowana rodzina Zamojskich wkroczyła w nową fazę swego istnienia.

Lecz wróćmy do Marylki, młodej, nierozważnej, pełnej skupienia wokół swego małego, uroczego światka. Był to jej tylko właściwy świat: pełen marzeń, niemożliwych do spełnienia pragnień, wyolbrzymionych ideałów. I w gruncie rzeczy w tym tkwił mankament jej życia: zupełny brak realności świata, jego zbyt wielkie wyidealizowanie.

Uśmiech pojawiał się często w owym czasie na twarzy Marylki. Dni były dla niej jasne i słoneczne... To topola w jej ogrodzie szumiała i opowiadała jej stare niejasne do końca historie; to mały krecik rozczulał się nad wstającym słońcem; to małe ptaszki ciągle bawiły się, piszcząc swoimi cienkimi głosikami. Świat był piękny i słoneczny, cały w zapachach i ptasim śpiewie.

* * *

Maria Zamojska otwarła oczy, przesunęła ręką po splecionych włosach. Musiała już wstać. Był to już najwyższy czas, aby pójść do pracy. Wzywały ją obowiązki szarego dnia. Z oczami pełnymi łez wyjrzała przez okno. Było szaro. Bezlistne drzewa spowite były mglistą smugą. Wiatr wiał w jej okno. Ptak zakwilił w pobliskiej gęstwinie. Wczoraj zawiesiła dla niego klatkę na drzewie. Powoli zamknęła okno. Pośpiesznie ubierając się, spojrzeniem natrafiła na fotografię w kolorowej ramce. Przystojny mężczyzna obejmował ją opiekuńczym gestem. Maryla zamyśliła się na chwilę, po czym zdecydowanym ruchem ręki odgarnęła z czoła swoje włosy i wyszła z pokoju. Pośpiesznie wypiła swoją poranną kawę, przygryzając do niej kawałek chleba z serem. Była już parę metrów poza domem, gdy przypomniała sobie, że powinna sprawdzić, czy nie ma dla niej jakichś listów w skrzynce. Od dawna oczekiwała na korespondencję, zwłaszcza na jedną bardzo ważną przesyłkę. Miała szczęście. Po chwili, rozdarłszy drżącymi rękoma białą kopertę, z oczami utkwionymi w koślawe litery, czytała treść listu. Potem oparła się o barierę płotu, a kartka wypadła z jej ręki. Z suchych warg wiatr przechwycił wyszeptane słowo:

— Przepraszam!

Przed jej oczyma jeszcze pełnymi łez stanął obraz z przeszłości. Śniegiem zasypane drogi, ona idąca z torbą na ramieniu na skraju przejezdnej drogi. Wracała z pracy, ale niestety, tym razem ostatni autobus jej uciekł i nie wiedząc co robić, stała, wyczekując na nie wiadomo co. Wtem usłyszała, że ktoś ją woła. Na poboczu drogi zatrzymał się samochód i elegancki, przystojny mężczyzna zaproponował jej, że ją podwiezie. Takie to były początki późniejszej długiej miłości. A teraz ten list byle jak napisany rozrywał ranę, o której myślała, że jest już zagojona.

Maryla Zamojska otarła ostatnią spływającą łzę z oczu. Z westchnieniem powracała do swojej teraźniejszości. Oczywiście jej nowa praca tłumacza przysięgłego była interesująca, lecz żyjąc samotnie, nie miała z kim dzielić się swoją codzienną radością. A wszystko poprzez tę nagłą rozłąkę. Wszystko przez ludzką głupotę, przez wzajemne niezrozumienie się. Gdyby przeszłość mogła na nowo zaistnieć. Tyle czasu straconego, rozerwanego, przepłakanego.

Plany wyjazdu do Włoch

W tym samym czasie w innym kraju mała dziewczynka popłakiwała cichutko. Ania, jej koleżanka szkolna, wyśmiewała się z niej, mówiąc:

— Zosia ma tylko swojego tatę. Prawdopodobnie jej mama była pijaczką, która zmarła po pewnym czasie.