Axl Rose E-Book

Lucas Pavetto

• Herausgeber: SAGA Egmont
• Kategorie: Sachliteratur, Reportagen, Biografien
• Sprache: Polnisch

Seitenzahl: 31

Veröffentlichungsjahr: 2025

Beschreibung

Głos Guns N' Roses opowiada o sobie w historycznym wywiadzie dla magazynu Rolling Stone: "Guns N' Roses uratowało mi życie. Od zawsze byłem typem depresyjno-maniakalnym, a bez zespołu nie dałbym rady długo pożyć: jestem zbyt autodestrukcyjny. Myślę, że moje problemy wynikają z faktu, że kiedy byłem dzieckiem, mój ojciec [mnie zgwałcił]… Naprawdę uważam, że to jest źródłem wszystkich moich problemów". "Byłem w więzieniu parę razy… także za przestępstwa, których nie popełniłem. Myślę, że to przez moją umiejętność wpakowywania się w kłopoty".

Leseprobe

Lucas Hugo Pavetto

Axl Rose

Historyczny wywiad z głównym wokalistą Guns N’ Roses

Tłumaczenie: Monika Nastałek

Saga

Axl Rose

Tłumaczenie: Monika Nastałek

Tytuł oryginału: Axl Rose

Język oryginału: włoski

Zdjęcie na okładce: Shutterstock

Copyright © 2019, 2025 Lucas Pavetto i SAGA Egmont

Wszystkie prawa zastrzeżone

ISBN: 9788727253046

1. Wydanie w formie e-booka

Format: EPUB 3.0

Ta książka jest chroniona prawem autorskim. Kopiowanie do celów innych niż do użytku własnego jest dozwolone wyłącznie za zgodą Wydawcy oraz autora.

www.sagaegmont.com

SAGA Egmont, spółka wydawnictwa Egmont

Jak ci się wydaje, co ludzie o Tobie teraz myślą?

Uważam, że to coś w rodzaju mieszanki miłości i nienawiści. Są ludzie uważający się za moich wielkich fanów i inni, którzy głęboko mnie nienawidzą. To wszystko.

Czy uważasz, że opinia publiczna na Twój temat się zmieniła?

Większość informacji w prasie jest negatywna. Ale wierzę też, że zyskujemy więcej fanów, ludzi w każdym wieku, którzy naprawdę lubią to, co robimy. Na widowni panują pozytywne emocje, ciepłe uczucia.

A co z St. Louis? Po zamieszkach Rolling Stone otrzymał listy od ludzi, którzy pisali, że mają dość twojego nastawienia, że nie obchodzą cię już twoi fani.

Według nich to było przyczyną zamieszek? Tak mówią?

Nie. Ale myślę, że te zamieszki były punktem zwrotnym, jeśli chodzi o opinię publiczną na twój temat.

Media przedstawiły tę sprawę w taki sposób, wskazując mnie jako głównego odpowiedzialnego za to, co się wydarzyło. Nie sądzę, żebym był kroplą, która przelała czarę goryczy. Myślę, że osoby, które zdecydowały się zacząć rzucać przedmiotami, odegrały decydującą rolę. Z ludźmi, którzy byli na tym koncercie, był jakiś problem. Daliśmy im 90-minutowy występ. Daliśmy im to, do czego jesteśmy zobowiązani w ramach kontraktu, i zrobiliśmy to dobrze. Chcieli więcej i myśleli, że mogą to mieć, niezależnie, co o tym myśleliśmy. Kiedy mówimy: „Wal się, St. Louis”, mamy na myśli tych pieprzonych ludzi, którzy zniszczyli to miejsce. Oni sami wiedzą, o kogo nam chodzi – nie mówimy o nikim innym. Niezależnie od tego, czy zeskoczyłem ze sceny z powodu aparatu fotograficznego, czy nie, to nie jest, kurwa, dobry powód, żeby niszczyć to miejsce. Ogłoszono, że wrócimy na scenę, ale oni byli bardziej zainteresowani kontynuowaniem rewolucji niż ponownym wystąpieniem zespołu.

Jedną z rzeczy, która irytuje ludzi, są późne godziny waszych koncertów. Dlaczego zaczynacie tak późno?

Podążam za swoim wewnętrznym zegarem i lepiej wypadam w nocy. Wydaje się, że nic nie funkcjonuje dobrze, aż do późnych godzin nocnych, a to jest nasze show! Nie jest prawdą, że chcę zmuszać ludzi do czekania, lub że jestem szalonym spóźnialskim. Te półtorej/dwie godziny, kiedy zwlekam z wejściem na scenę, są jak przejście przez piekło – spędzam je marząc, żeby istniał sposób na wyjście ze stanu, w którym jestem, i wiem, że nie dam rady – spóźniam się na wszystko. Zawsze chciałem zapisać w testamencie, żeby, kiedy umrę, trumna spóźniła się pół godziny i po jej jednej stronie widniał złoty napis: „Przepraszam za spóźnienie”.

Co się dzieje przed wyjściem na scenę? Właściwie, co sprawia, że się spóźniasz?