Wszystko już zblakło, spłowiało... E-Book

Andrzej Janczewski

• Herausgeber: e-bookowo.pl
• Kategorie: Gesellschafts- und Liebesromane
• Sprache: Polnisch

Veröffentlichungsjahr: 2014

Beschreibung

Czy zwykłe życie może być niezwykłe? Problemy i wybory życiowe pokolenia marca 68 na przełomie PRL i III Rzeczypospolitej. Brak konformizmu połączony z niechęcią do uczestnictwa w awangardzie – zarówno tej dawnej jak i nowej skazuje bohatera tej opowieści na egzystencję bez perspektyw, co ostatecznie skłania go do podjęcia decyzji o emigracji. Andrzej JanczewskiUrodziłem się pod sam koniec wojny. Potem normalne dzieciństwo w niezbyt normalnych czasach i barwna młodość w szarej rzeczywistości. Dalej studia i lata zawodowo związane z elektroniką: pierwsze telewizory kolorowe, pierwszy internet szerokopasmowy. Niedawno przekazałem pałeczkę młodszym. A poza tym proste, zwyczajne życie: żona, dzieci, dom i domownicy mniejsi.Co lubię? Cztery pory roku, lasy, rzeki, zwierzęta.Coś tam pisałem zawsze – niegdyś artykuły w czasopismach branżowych, teraz czas na prozę i trochę wierszy.

Leseprobe

Andrzej Janczewski

Wszystko już zblakło, spłowiało...

© Copyright by

Andrzej Janczewski & e-bookowo

Projekt okładki:

e-bookowo

Zdjęcie na okładce:

sxc.hu

Korekta: Patrycja Żurek

ISBN 978-83-7859-386-7

Wszelkie prawa zastrzeżone.

Kopiowanie, rozpowszechnianie części lub całości

bez zgody wydawcy zabronione

Wydanie II 2014

Konwersja do epub A3M Agencja Internetowa

I

Sto razy rozważał podjęcie tego kroku, chodził z tym, spał – dziesiątki dni i nocy. Jako rozważny, doświadczony życiowo człowiek, argumentami za i przeciw zapisany miał niemal cały notatnik. I prawie dwie trzecie z nich było za. A teraz Wiktor – wysoki, chudy mężczyzna z dwudniowym, posypanym siwizną zarostem – stał przed drzwiami biura linii lotniczych i bał się wejść. Już trzymał rękę na klamce, po czym cofał ją, przepuszczając innych klientów. Wszyscy się spieszyli i nikt nie miał żadnych wątpliwości. Tylko on.

Trzeba wejść. A może zastanowić się jeszcze... Ale przecież tyle razy... Co robić! Najlepiej po prostu zdać się na los. Więc tak: jeśli następnym wchodzącym będzie mężczyzna, nie przepuści go już i wejdzie przed nim. Jeśli kobieta, wróci do domu i przemyśli wszystko kolejny raz.

Stanął nieco z boku i czekał w napięciu. Drzwi otworzyły się i wyszła kobieta z dwójką dzieci. Ale wyszła, więc to się nie liczy. Znowu kobieta. Wyjątkowo piękna. Wychodząc, zaczepiła pasek torebki o klamkę i szamotała się krótką chwilę. Jednak nie zatrzymał na niej wzroku, bo kątem oka dostrzegł zbliżającego się mężczyznę w granatowym płaszczu. Szedł wzdłuż ściany budynku i nie wiadomo było – przejdzie dalej, czy skręci do środka. Skręcił! Trudno. Słowo się rzekło.