Zamknij oczy i zobacz E-Book

Nicram

• Herausgeber: e-bookowo.pl
• Kategorie: Religion und Spiritualität
• Sprache: Polnisch
• Veröffentlichungsjahr: 2015

Beschreibung

eBook z gatunku fantasy, science fiction? A może literatura faktu? Faktu, który został zbadany w innym czasie. W czasie dopiero dla Ciebie nadchodzącym.Skąd wiesz, czy ten tekst nie jest spisany dzięki komuś, kto potrafi zaginać czas i naginać prawa fizyki? Może dzisiejsze wydarzenia już minęły, a Ty dopiero zaczynasz je odkrywać.Czy na pewno znasz cel swojej wędrówki? Wiesz, jakie są prawdziwe zadania postawione przed Tobą?Możliwe, że ten eBook rzuci nowe światło na to, o czym dobrze wiesz, ale przestałeś się przejmować. Możliwe, że ktoś, kto przechodził dziś obok Ciebie jest jednym z opisanych bohaterów... ale, czy on sam już o tym wie?”Nicram

Leseprobe

NICRAM

Zamknij oczy i zobacz

© CopyrightNicram

[email protected]

ISBN 978-83-7859-463-5

Wydawca: Wydawnictwo internetowe e-bookowo.pl

www.e-bookowo.pl

[email protected]

Projekt i skład SUPPORT STUDIO

[email protected]

Korekta: e-bookowo.pl

Patron medialny: on|music

www.on-music.pl

Wszelkie prawa zastrzeżone.

Kopiowanie, rozpowszechnianie części

lub całości bez zgody autora zabronione.

– dla Kasi –

Warszawa, 2015

Konwersja do epubA3M Agencja Internetowa

„eBook z gatunku fantasy, science fiction? A może literatura faktu? Faktu, który został zbadany w innym czasie. W czasie dopiero dla Ciebie nadchodzącym.

Skąd wiesz, czy ten tekst nie jest spisany dzięki komuś, kto potrafi zaginać czas i naginać prawa fizyki? Może dzisiejsze wydarzenia

już minęły, a Ty dopiero zaczynasz je odkrywać.

Czy na pewno znasz cel swojej wędrówki? Wiesz, jakie są prawdziwe zadania postawione przed Tobą?

Możliwe, że ten eBook rzuci nowe światło na to, o czym dobrze wiesz, ale przestałeś się przejmować. Możliwe, że ktoś, kto przechodził dziś obok Ciebie jest jednym z opisanych bohaterów... ale, czy on sam już o tym wie?”

NICRAM

Spełnienie, to pierwsze uczucie, jakie dotarło do mnie po przekroczeniu bramy. Po przybyciu do miejsca, w którym jestem teraz i, do którego podążałem przez całe życie.

Jednak droga nie była zbyt prosta... choć mogłaby być o wiele łatwiejsza. Szkoda, że ją sobie komplikowałem. Na szczęście okazało się, że nie byłem sam i dane mi było otrzymać dar, który bardziej pasował do powieści fantastycznych, niż do życia zwykłego śmertelnika, w najzwyklejszych czasach.

Większość z nas nie zdaje sobie sprawy z tego, że żyje w jednym z wielu wymiarów. Niestety nie do końca równoległych. W pozostałych nie ma sobowtórów, lecz zupełnie inni ludzie – często wykorzystujący możliwości swojego mózgu o wiele lepiej niż np. mieszkańcy strefy czasowej GMT +01:00. Całą wielowymiarową społeczność łączy ten sam cel i droga, która prowadzi do niego. Czasem jednak trzeba stracić wzrok, żeby najpierw usłyszeć, później zobaczyć to, co dzieje się między wymiarami. A tam dzieje się najwięcej.

To właśnie tam stoczyła się decydująca bitwa o wszystko co jest związane z Życiem, Światłem i Miłością. Nikt o zdrowych zmysłach nie przypuszczał, że tam to się miało stać. Przecież najważniejsze staropisy naszego wymiaru podawały, że między Światłem a Ciemnością jest wielka przepaść, której nie da się pokonać. Nikt też nie przypuszczał, że w Ciemność podąży taka ilość dusz, która zapełni tę otchłań.

Stworzony z nieszczęśników pomost, ułatwi niezliczonym masom wdrapać się po nim, by stanąć u bram Wiecznego Królestwa.

Zanim jednak wielka bitwa stała się zwieńczeniem czasów ostatecznych, na ich początku zaczęły pojawiać się sygnały zapowiadające zmiany, jakich mieliśmy być świadkami. Z czasem sygnały te pojawiały się tak często, że ludzie przestali zwracać na nie uwagę. Informacje o UFO, sektach, nadprzyrodzonych umiejętnościach, czy tajemniczych zniknięciach nie były już sensacją, a nawet ciekawostką w brukowcach.

Obojętność, to nie tylko cecha, ale również jeden z wielu punktów zwrotnych najnowszej historii życia pod każdą postacią. Pozwoliła na łatwiejsze włamywanie się do naszego wymiaru tym, którzy nie powinni tu przebywać. Nawet jeśli dzięki niektórym z nich szybciej poznaliśmy metody leczenia najcięższych chorób, a nasza technologia rozwinęła się nienaturalnie szybko.

Choć sam zawdzięczałem moją nową umiejętność jednemu z nich, myślę, że nie byliśmy jeszcze gotowi. Nie do końca zgadzam się ze zwrotem: „wszystko jest dla ludzi”. Uważam, że do wszystkiego trzeba dojrzeć. Dzięki temu można w pełni wykorzystywać dary i osiągnięcia. Tym bardziej, że wiele z nich ma potężną moc – często autodestrukcyjną.

*

– Panie doktorze, co mam teraz zrobić? Czy można to wyleczyć?

– Trzeba rozpocząć kurację, która niestety tylko spowolni postępy choroby. Jest pan jednak już w wieku, w którym rośnie szansa na takie spowolnienie, żeby na starość zachować możliwość swobodnego poruszania się, a nawet czytania.

– Na czym polega kuracja?

– To zwyczajne krople do oczu. Preparat pozwalający naczyniom krwionośnym lepiej odżywiać nerwy wzroku.

Tymi słowami zakończyła się ostatnia wizyta u okulisty, przed rozpoczęciem leczenia i zbliżenia się do wiedzy, która czekała na mnie u kresu jednego z moich ulubionych zmysłów.