But w butonierce E-Book

Jasieński Bruno

• Herausgeber: Ktoczyta.pl
• Kategorie: Poesie und Drama
• Sprache: Polnisch

Veröffentlichungsjahr: 2017

Beschreibung

„But w butonierce. Poezje futurystyczne” to tom wierszy Brunona Jasieńskiego z 1921 roku. Stanowi sztandarowe dzieło futuryzmu – awangardowego nurtu zrywającego z tradycyjnym postrzeganiem twórczości. Futuryzm miał swoje ulubione tematy, takie jak miasto, cywilizacja, postęp, kultura masowa, a także tworzył charakterystyczne dla siebie rozwiązania formalne, wykorzystujące zabawę słowem czy konwencję antyestetyzmu.

Leseprobe

Bruno Jasieński

But w butonierce

Warszawa 2017

[Dedykacja]

Brunonowi Jasieńskiemu

genialnemu twórcy

«Buta w butonierce»

tę książkę zielonych

możliwości

– poświęcam

[Jak introdukcja]

Całując owrzodzone palce syfilitycznej

kochanki dobrze jest słuchać ostrego

śpiewu mijających tramwajów,

kiedy muzyka w sąsiednim szpitalu

wariatów gra «dreaming»,

a w kinie na vis-à-vis,

onestepiąc czerwone walce

pod niebem water-sky

w zielonej gazowoalce

po raz 30 000

umiera Mia May...

Żygające posągi

Pani Sztuce

Na klawiszach usiadły pokrzywione bemole,

Przeraźliwie się nudzą i ziewają Uaaaa...

Rozebrana Gioconda stoi w majtkach na stole

I napiera się głośno cacao-choix.

Za oknami prześwieca żółtych alej jesienność,

Jak wędrowne pochody biczujących się sekt,

Tylko białe posągi, strojne w swoją kamienność,

Stoją zawsze «na miejscu», niewzruszenie correct.

Pani dzisiaj, doprawdy, jest klasycznie... niedbała...

Pani, która tak zimno gra sercami w cerceau,

Taka sztywna i dumna... tak cudownie umiała

Nawet puścić się z szykiem po 3 szkłach curaçao.

I przedziwne, jak Pani nie przestaje być w tonie,

Będąc zresztą obecnie najzupełniej moderne. –

Co środy i piątki w Pani białym salonie

Swoje wiersze czytają Iwaszkiewicz i Stern.

A ja – wróg zasadniczy urzędowych kuluar,

Gdzie się myśli, i kocha, i rozprawia, i je,

Mam otwarty wieczorem popielaty buduar

Platonicznie podziwiać Pani déshabillé...

Ale teraz, jednakże, niech się Pani oszali –

Nawet lokaj drewniany już ośmiela się śmieć...

Dziś będziemy po parku na wyścigi biegali

I na ławki padali, zadyszani na śmierć.

A, wpatrując się w gwiazdy całujące się z nami,

W pewnym dzikim momencie po dziesiątym Clicôt,

Zobaczymy raptownie świat do góry nogami,

Jak na filmie odwrotnym firmy Pathé & Co.

I zatańczą nonsensy po ulicach, jak ongi,

Jednej nocy pijanej od szampana i warg,

Kiedy w krzakach widziałem ŻYGAJĄCE POSĄGI

Przez dwunastu lokajów niesiony przez park.