Czekając na Godota książka Samuel Beckett (Analiza książki) E-Book

Alexandre Randal

• Herausgeber: MustRead.com (PL)
• Kategorie: Bildung
• Sprache: Polnisch

Seitenzahl: 22

Veröffentlichungsjahr: 2023

Beschreibung

Czego powinniśmy się nauczyć z Czekając na Godota, głównej sztuki teatru absurdu? Znajdź wszystko, co musisz wiedzieć o tym dziele w kompletnej i szczegółowej analizie.


W tym arkuszu znajdziesz :
 - Pełne streszczenie
 - Prezentacja głównych bohaterów, takich jak Vladimir i Estragon
 - Analiza specyfiki utworu: absurd, język, tematy powtórzenia i oczekiwania, a także tragizm i komizm


Analiza źródłowa pozwalająca szybko zrozumieć sens utworu.

Leseprobe

SAMUEL BECKETT

IRLANDZKI POWIEŚCIOPISARZ, POETA I DRAMATURG

•Urodzony w 1906 r. w Dublinie

•Zmarł w 1989 r. w Paryżu

•Niektóre z jego prac:

°Molloy (1951), powieść

°Czekając na Godota (1952), sztuka teatralna

°Fin de partie (1957), sztuka teatralna

Samuel Beckett był irlandzkim pisarzem urodzonym w Dublinie w 1906 roku. W latach 1928-1929 był wykładowcą języka angielskiego w École Normale Supérieure w Paryżu, a w 1938 roku przeniósł się do stolicy Francji. W 1945 roku zaczął pisać utwory w języku francuskim, m.in. powieść Molloy (1951) i sztukę Czekając na Godota (1952).

Laureat literackiej Nagrody Nobla w 1969 roku, Samuel Beckett jest głównym pisarzem tego, co nazwano teatrem absurdu, przedstawiającym z bardzo czarnym humorem upadek i bezczynność współczesnego człowieka. Zmarł w 1989 r.

CZEKAJĄC NA GODOTA

ABSURD JAKO KONDYCJA WSPÓŁCZESNEGO CZŁOWIEKA

•Gatunek: teatr absurdu

•Wydanie źródłowe: En attendant Godot, Paris, Éditions de Minuit, 1952, 136 s.

•Pierwsze wydanie: 1952 r.

•Tematy: czekanie, bezczynność, poszukiwanie sensu, rozpacz

Wydane w 1952 roku Czekając na Godota to najsłynniejsza sztuka Samuela Becketta. Wyreżyserował ją Roger Blin w 1953 roku w Théâtre Babylone w Paryżu. Dwaj mężczyźni, Vladimir i Estragon, na próżno czekają na niejakiego Godota, który nigdy nie nadchodzi. Kręcą się w kółko, próbując oszukać nudę i rozpacz w iluzji języka, który nie jest niczym innym jak próżną paplaniną. Mimo niekiedy gwałtownych reakcji w czasie powstawania tej niepokojącej i bulwersującej sztuki, odniosła ona międzynarodowy sukces.

PODSUMOWANIE

Sztuka ta podzielona jest na dwa akty. Pokazuje kryzys postaci w tym sensie, że czwórka bohaterów na scenie nie robi nic i nie ma żadnego celu, poza czekaniem na Godota, który jest wielkim nieobecnym sztuki. Co więcej, wydarzenia powtarzają się w nieskończoność, nie pozostawiając śladów ewolucji.

AKT I

Pewnego wieczoru, na “wiejskiej drodze z drzewem” (s. 9), spotykają się Vladimir i Estragon, dwaj obdartuscy włóczędzy. Estragon spędził noc w rowie i został pobity, o czym opowiada Vladimirowi. Początkowo dwaj przyjaciele kłócą się, potem godzą. Rozmawiają.

Jak co dzień czekają na Godota, który powiedział im, że może przyjść. Estragon zasypia i Vladimir budzi go, bo czuje się samotny. Estragon chce mu opowiedzieć swój sen, ale Vladimir odmawia. Kolejna kłótnia, kolejne pojednanie. Rozważają powieszenie się, ale Estragon dochodzi do wniosku: “Nie róbmy nic. Jest bezpieczniej.” (s. 22)