Wachten op Godot van Samuel Beckett (Boekanalyse) E-Book

Alexandre Randal

• Herausgeber: MustRead.com (NL)
• Kategorie: Bildung
• Sprache: Niederländisch

Seitenzahl: 26

Veröffentlichungsjahr: 2023

Beschreibung

Wat moeten we leren van Wachten op Godot, het belangrijkste toneelstuk van het absurdistisch theater? Vind alles wat je moet weten over dit werk in een volledige en gedetailleerde analyse.


U vindt in dit blad :
 - Een volledige samenvatting
 - Een voorstelling van de hoofdpersonages zoals Vladimir en Estragon
 - Een analyse van de specifieke kenmerken van het werk: het absurde, de taal, de thema's herhaling en verwachting, en het tragische en het komische


Een referentieanalyse om snel de betekenis van het werk te begrijpen.

Leseprobe

SAMUEL BECKETT

IERSE ROMANSCHRIJVER, DICHTER EN TONEELSCHRIJVER

•Geboren in 1906 in Dublin

•Overleden in 1989 in Parijs

•Enkele van zijn werken:

°Molloy (1951), roman

°Wachten op Godot (1952), toneelstuk

°Fin de partie (1957), toneelstuk

Samuel Beckett was een Ierse schrijver, geboren in Dublin in 1906. Hij was docent Engels aan de École Normale Supérieure in Parijs in 1928-1929 en verhuisde in 1938 naar de Franse hoofdstad. In 1945 begon hij werken in het Frans te schrijven, zoals zijn roman Molloy (1951) en het toneelstuk Wachten op Godot (1952).

Samuel Beckett, winnaar van de Nobelprijs voor literatuur in 1969, is een belangrijk schrijver van wat wel het theater van het absurde wordt genoemd, die met zeer zwarte humor het verval en de luiheid van de moderne mens uitbeeldt. Hij stierf in 1989.

WACHTEN OP GODOT

HET ABSURDE ALS VOORWAARDE VOOR DE MODERNE MENS

•Genre: theater van het absurde

•Referentie-uitgave: En attendant Godot, Parijs, Éditions de Minuit, 1952, 136 blz.

•1re uitgave: 1952

•Thema's: wachten, inactiviteit, zoeken naar betekenis, wanhoop

Wachten op Godot, gepubliceerd in 1952, is Samuel Becketts beroemdste toneelstuk. Het werd geregisseerd door Roger Blin in 1953 in het Théâtre Babylone in Parijs. Twee mannen, Vladimir en Estragon, wachten tevergeefs op een zekere Godot, die nooit komt. Ze draaien rond in cirkels en proberen verveling en wanhoop te bedriegen met de illusie van een taal die niets anders is dan ijdel geklets. Ondanks de soms heftige reacties ten tijde van de totstandkoming van dit onthutsende en verontrustende toneelstuk, werd het een internationaal succes.

SAMENVATTING

Dit toneelstuk is verdeeld in twee aktes. Het toont de crisis van het personage in zoverre de vier protagonisten op het toneel niets doen en geen doel hebben, behalve wachten op Godot, die de grote afwezige van het stuk is. Bovendien worden de gebeurtenissen eindeloos herhaald, zonder enig teken van evolutie.

AKTE I

Op een avond, op “een landweggetje met een boom” (p. 9), ontmoeten Vladimir en Estragon, twee haveloze vagebonden. Estragon heeft de nacht in een greppel doorgebracht en is geslagen, zoals hij Vladimir vertelt. Eerst maken de twee vrienden ruzie, dan maken ze het goed. Ze praten.

Zoals elke dag wachten ze op Godot, die hen heeft verteld dat hij zou kunnen komen. Estragon valt in slaap en Vladimir maakt hem wakker omdat hij zich eenzaam voelt. Estragon wil hem zijn droom vertellen, maar Vladimir weigert. Een ander argument, een andere verzoening. Ze overwegen zich op te hangen, maar Estragon besluit: “Laten we niets doen. Het is veiliger.” (p. 22)