6,99 €
Mehr erfahren.
- Herausgeber: 50Minutes.com (NL)
- Kategorie: Geisteswissenschaft
- Sprache: Niederländisch
- Veröffentlichungsjahr: 2023
De processen van Neurenberg waren het eerste internationale militaire tribunaal in de geschiedenis en hadden tot doel sleutelfiguren in het Derde Rijk verantwoording te laten afleggen voor hun misdaden. Ze berechtten 24 nazi-leiders, waaronder Herman Göring, en 8 verschillende organisaties op beschuldiging van samenzwering, oorlogsmisdaden, misdaden tegen de vrede en misdaden tegen de menselijkheid. In slechts 50 minuten ontdekt u hoe deze processen een belangrijk effect hadden op de internationale strafrechtspraak en begrijpt u hun diepgaande invloed op de rechtsgeschiedenis. Dit eenvoudige en informatieve boek geeft een grondige bespreking van de sleutelmomenten in deze gespannen processen, waaronder het bewijsmateriaal met betrekking tot het bloedbad van Katyn, de opening van de processen en het lot van de deelnemers. Het bevat ook een volledige biografie van de rechters, een waardevolle inleiding tot de context van de processen en een evaluatie van hun impact op de toekomst van het internationaal recht, waardoor u alle essentiële informatie krijgt over deze cruciale episode in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog.
Das E-Book können Sie in Legimi-Apps oder einer beliebigen App lesen, die das folgende Format unterstützen:
Seitenzahl: 39
Ähnliche
HET PROCES VAN NEURENBERG
•Wanneer? Van 20 november 1945 tot 1er oktober 1946.
•Waar: Neurenberg (Duitsland).
•Context? Het einde van de Tweede Wereldoorlog (1939-1945).
•Hoofdrolspelers ?
°Geoffrey Lawrence, Brits rechter (1880-1971).
°Robert Jackson, US Supreme Court Justice (1892-1954).
°Hermann Göring, veldmaarschalk van het IIIe Reich (1893-1946).
°Albert Speer, minister van Bewapening van het IIIe Reich (1905-1981).
•Implicaties?
°De oprichting van het Internationaal Strafhof.
°De ontwikkeling van juridische definities van misdaden tegen de vrede, de menselijkheid en genocide.
Terwijl de Tweede Wereldoorlog nog woedde, wilden de naties die het slachtoffer waren van de acties van Adolf Hitler (1889-1945), geconfronteerd met de verschrikkingen, dat de gepleegde misdaden werden erkend en veroordeeld. Voor het eerst in de geschiedenis werd een internationaal militair tribunaal opgericht. Het proces van Neurenberg werd gehouden tegen 24 nazi-leiders en acht organisaties, allen beschuldigd van samenzwering, misdaden tegen de vrede, oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid. Tussen 20 november 1945 en 1er oktober 1946 hebben 401 hoorzittingen, waarbij 94 getuigen werden gehoord en duizenden schriftelijke bewijzen werden geanalyseerd, de sluier van de nazi-afpersingen opgelicht, zodat de vier titulaire rechters, vertegenwoordigers van de geallieerde naties (Groot-Brittannië, Verenigde Staten, Frankrijk en de USSR), een onpartijdig oordeel konden vellen.
Het proces van Neurenberg maakte echter ook deel uit van een bredere context, die van de internationale strafrechtspraak. Het vormde de eerste toepassing van dit systeem en zorgde daarmee voor een nieuwe bezinning op de wijze van rechtspreken na een oorlog, waarmee de weg werd vrijgemaakt voor de oprichting van andere internationale gerechtshoven. Het vonnis gaf ook een juridische definitie van de begrippen misdaden tegen de vrede, misdaden tegen de menselijkheid en genocide. De media-aandacht voor het proces en de hoop van de door nazi-Duitsland onderdrukte volkeren maakten dit proces tot een belangrijk keerpunt in de rechtsgeschiedenis van de 20E EEUWe.
CONTEXT
HOE MOETEN WE DE OORLOG BEOORDELEN?
Sinds de tweede helft van de 19E EEUWe is de bewapening steeds geavanceerder geworden en is het beroepsleger geleidelijk naast het dienstplichtige leger komen te staan, waardoor het steeds moeilijker is geworden een onderscheid te maken tussen strijders en burgers. Om oorlog beter te reguleren en misbruik te beperken, probeerde het internationaal recht wetten te maken door middel van verdragen die criminele geschiedenis van deze periode doorkruisten. De Verklaring van Parijs van 1856, die het gevechts- en zeerecht regelde, en de Conventie van Genève van 1864, die het lot van de gewonden op het slagveld wilde verbeteren, maakten deel uit van deze inspanningen. Daarnaast waren er twee fundamentele teksten: de Verdragen van Den Haag van 1899 en 1907, waarin de rechten en gebruiken van de oorlog te land werden vastgelegd en tegelijkertijd werd aangedrongen op ontwapening en conflictpreventie.
Maar de Eerste Wereldoorlog (1914-1948) en het gebruik van verstikkend gas, deportatie van de burgerbevolking en de onderzeebootoorlog deden al deze regels teniet. Hoewel er aan het einde van het conflict geen gerechtelijke procedures werden ingeleid, ontstond er een bezinning om de verantwoordelijkheden van elke natie vast te stellen. Het Verdrag van Versailles van 1919 wees met de vinger naar Willem II (koning van Pruisen en keizer van Duitsland, 1859-1941), die verantwoordelijk werd geacht voor het uitbreken van de vijandelijkheden na de schending van de neutraliteit van België en Luxemburg. De Britse premier David Lloyd George (1863-1945) ging zelfs zover dat hij opriep tot ophanging van de Duitse vorst. Er werd een uitleveringsverzoek gedaan aan Nederland om de keizer uit te leveren zodat hij berecht kon worden. Bovendien verplicht een artikel in het Verdrag van Versailles de Duitse regering tot uitlevering aan de geallieerde mogendheden van degenen die ervan worden beschuldigd de oorlogsregels te hebben geschonden. Maar Nederland weigerde, en het verzoek van het Verdrag van Versailles werd niet ingewilligd. Het Reichshof, de hoogste juridische instantie in het Duitse Rijk, was echter bevoegd om oorlogsmisdadigers te berechten. Daarna begonnen de processen in Leipzig, die het hof van 1921 tot 1922 bezighielden. Van de 16 vervolgingen leidde er slechts één tot een veroordeling, die van luitenant Ludwig Dithmar, verantwoordelijk voor de torpedering van een Engels hospitaalschip, die werd veroordeeld tot vier jaar gevangenisstraf. Maar in het licht van de verschrikkingen die tijdens het conflict werden begaan, werden de vonnissen door de geallieerde naties gezien als een gigantische farce.
