Erhalten Sie Zugang zu diesem und mehr als 300000 Büchern ab EUR 5,99 monatlich.
- Herausgeber: Alfredbooks
- Kategorie: Gesellschafts- und Liebesromane
- Sprache: Niederländisch
Marianne stond op de heuveltop en liet de koude wind door haar haren waaien. De grijze wolken hingen laag over de toppen, alsof ze de aarde wilden indrukken. De ondergaande zon baadde de sneeuw in een vreemde, oranjekleurige gloed. Het was schilderachtig, maar voor Marianne was deze onverschillige aanblik schrijnend. Pijn en wanhoop woedden in haar hart. 'Waarom leven,' dacht ze, 'Felix heeft me verlaten en ik heb dit kind niets te bieden...' Haar tranen vermengden zich met de sneeuwvlokken die nu dikker werden. Ze had er weken over nagedacht, maar deze eenzame plek in de wildernis was haar uitweg. Ze wist dat als ze verder zou gaan, de kou de rest zou doen.
Sie lesen das E-Book in den Legimi-Apps auf:
Seitenzahl: 47
Veröffentlichungsjahr: 2025
Das E-Book (TTS) können Sie hören im Abo „Legimi Premium” in Legimi-Apps auf:
Ähnliche
Mijn redder in het hooggebergte: bergroman
Inhaltsverzeichnis
Mijn redder in het hooggebergte: bergroman
Copyright
Hoofdstuk 1
Hoofdstuk 2: Een nieuw leven bloeit
Hoofdstuk 3: De test van het leven
Hoofdstuk 4: Hoop en een nieuw begin
Hoofdstuk 5: De duisternis voor de dageraad
Hoofdstuk 6: Een nieuwe ochtend
Hoofdstuk 7: Het advies van de dorpspastoor
Hoofdstuk 8: Nieuwe paden en uitdagingen
Hoofdstuk 9: Een hartverscheurend happy end
Mijn redder in het hooggebergte: bergroman
door ROBERT GRUBER
Copyright
Een CassiopeiaPress-boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Bathranor Books, Uksak Sonder-Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van
Alfred Bekker
© Roman door Auteur
© deze uitgave 2024 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen
De fictieve personages hebben niets te maken met echte levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en onbedoeld.
Alle rechten voorbehouden.
www.AlfredBekker.de
Volg me op Facebook:
https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/
Volg me op Twitter:
https://twitter.com/BekkerAlfred
Naar de blog van de uitgever!
Blijf op de hoogte van nieuwe releases en achtergrondinformatie!
https://cassiopeia.press
Alles over fictie! x NL
Hoofdstuk 1
Marianne stond op de heuveltop en liet de koude wind door haar haren waaien. De grijze wolken hingen laag over de toppen, alsof ze de aarde wilden indrukken. De ondergaande zon baadde de sneeuw in een vreemde, oranjekleurige gloed. Het was schilderachtig, maar voor Marianne was deze onverschillige aanblik schrijnend. Pijn en wanhoop woedden in haar hart.
'Waarom leven,' dacht ze, 'Felix heeft me verlaten en ik heb dit kind niets te bieden...'
Haar tranen vermengden zich met de sneeuwvlokken die nu dikker werden. Ze had er weken over nagedacht, maar deze eenzame plek in de wildernis was haar uitweg. Ze wist dat als ze verder zou gaan, de kou de rest zou doen.
Maar het lot had andere plannen. Een oorverdovende schreeuw verbrak de stilte en deed Marianne opschrikken. Ze draaide zich om en ontdekte een schaduw die tegen de sneeuwduinen worstelde. Franz, de berggids, was geen onbekende in deze bergen.
Hij schreeuwde tegen de wind in: "Stop! Ga niet verder!"
Marianne wilde zich omdraaien, maar iets in zijn stem, iets in de manier waarop hij haar naam noemde, deed haar stilstaan. Franz kwam langzaam maar doelgericht dichterbij. Het was duidelijk dat hij haar ging redden.
De storm werd sterker en pure vastberadenheid flitste in zijn ogen. "Marianne, niet doen. Kom terug naar hier. We vinden wel een manier."
Ze aarzelde, worstelde met haar innerlijk, maar Franz' warmte en vastberadenheid maakten iets in haar los. Hij pakte haar hand en toen leidde de berggids Marianne veilig door de storm naar een kleine hut die bescherming bood tegen de krachten van de natuur.
Binnen, bij het knapperend haardvuur, omringd door houten meubels en kleurrijke boerengordijnen, begon Marianne te huilen. Franz stond zwijgend naast haar terwijl ze haar hart uit huilde. De stilte was niet benauwend, maar troostend.
Naarmate de uren verstreken, begon Franz over zijn eigen pijn te praten. Hij had zijn vrouw onverwachts verloren aan een ziekte en zijn stem had zijn verdriet geschreeuwd. Maar hoe meer hij praatte, hoe meer hij zich realiseerde, net als Marianne, dat hij weer vrolijke liedjes wilde leren zingen.
Toen de storm was gaan liggen, stonden ze hand in hand voor de deur van de hut en keken naar beneden, de vallei in. De schoonheid van de bergen was overweldigend, met glinsterende sneeuw en strakblauwe luchten. Een vlinder danste over de besneeuwde wilde bloemen, alsof de lente zich al stilletjes aankondigde.
Marianne keek naar Franz en op dat stille moment, toen de eerste zonnestralen over de besneeuwde toppen kropen, voelde ze hoop. Hij beantwoordde haar blik met een mengeling van tederheid en kracht die ze nooit eerder had ervaren.
"Marianne," zei hij zachtjes, "laten we samen een nieuwe start maken. Deze bergen hebben ons samengebracht. Misschien, heel misschien, is dit ons lot."
De dorpelingen waren verbaasd toen Marianne en Franz hand in hand terugkeerden naar het dorp. De jonge vrouw die niemand kende behalve een paar oude vrienden en de priester, en de stille berggids die innerlijke wonden verborg. Maar de liefde heeft haar wegen, en zelfs een stenig levenspad kan naar bloemenvelden leiden.
In de weken die volgden hielp Marianne op de boerderij van Franz. Ze vond een nieuwe familie in het dorp, in de pub, waar de serveerster op haar leeftijd een vriendin werd en de dorpsherbergier een zorgzame surrogaatvader. De dorpspastoor bood altijd een luisterend oor en zorgde voor morele steun. Het kind in haar buik groeide en daarmee ook Marianne's moed.
Op een heldere lenteavond zong Franz een lied voor haar dat vertelde over hoop, liefde en nieuwe kracht. Die avond, op een bankje onder de fonkelende sterren, kusten ze elkaar voor het eerst. De kus was warm, teder en vol belofte. De schoonheid van de nacht en de belofte van een leven samen in de Alpen brachten een eufonie in hun harten.
Het lot had zijn wendingen, maar hun liefde droeg hen door elke storm. En zo begon het verhaal van Marianne en Franz, hoog in de bergen, waar de liefde sterker was dan elke noodlottige steen op hun pad.
De dagen werden langer en warmer, de lente naderde onverbiddelijk. De dorpsgemeenschap begon te beseffen dat Marianne en Franz meer waren dan alleen vrienden. Ze werkten samen op de boerderij, hielpen met hooien en zorgden voor de dieren. Franz, de begaafde berggids, vond nieuwe inspiratie voor zijn liederen in Marianne's nabijheid, die nu weerklonk in de valleien en op de bergtoppen.
Op een dag, toen de eerste groene scheuten door de alpenweiden braken en de lucht gevuld was met een vleugje bloesem, nam Franz Marianne bij de hand en leidde haar naar de plek die een adembenemend uitzicht over de dorpen bood. De zon stond laag aan de horizon en baadde de bergen in een gouden licht.
Franz stopte, legde zachtjes zijn handen op Marianne's schouders en draaide haar naar zich toe. "Marianne," begon hij, "sinds jij hier bent, is mijn leven veranderd. Jouw kracht, jouw geloof en jouw toewijding hebben mijn verdriet en pijn geheeld. Ik kan me mijn leven zonder jou niet meer voorstellen."
