Semilla de Tierra - Pegguy Gómez Benítez - E-Book

Semilla de Tierra E-Book

Pegguy Gómez Benítez

0,0
8,49 €

-100%
Sammeln Sie Punkte in unserem Gutscheinprogramm und kaufen Sie E-Books und Hörbücher mit bis zu 100% Rabatt.
Mehr erfahren.
Beschreibung

Semilla de tierra invita la reflexión, a redescubrir que las pequeñas cosas cotidianas guardan secretos y realidades que sólo se pueden mirar con los ojos del corazón. De manera simple y sencilla, Petrona comparte su visión sobre situaciones que le tocan el alma y la hacen pensar. PETRONA GÓMEZ BENÍTEZ nació el 29 de junio de 1971 en Paraguay, en un pueblo llamado Limpio.

Das E-Book können Sie in Legimi-Apps oder einer beliebigen App lesen, die das folgende Format unterstützen:

EPUB
MOBI

Seitenzahl: 54

Veröffentlichungsjahr: 2022

Bewertungen
0,0
0
0
0
0
0
Mehr Informationen
Mehr Informationen
Legimi prüft nicht, ob Rezensionen von Nutzern stammen, die den betreffenden Titel tatsächlich gekauft oder gelesen/gehört haben. Wir entfernen aber gefälschte Rezensionen.



PEGGUY GÓMEZ BENÍTEZ

Semilla de Tierra

Gómez Benítez, Pegguy Semilla de tierra / Pegguy Gómez Benítez. - 1a ed. - Ciudad Autónoma de Buenos Aires : Autores de Argentina, 2022.

Libro digital, EPUB

Archivo Digital: descarga y online

ISBN 978-987-87-3347-0

1. Memoria Autobiográfica. I. Título. CDD 808.8035

EDITORIAL AUTORES DE [email protected]

Tabla de contenidos

Agradecimientos

Prólogo

Kuatia jeike

Semilla

Pobreza

Mboriahu

Sombra

Kuarahy’ã

Amor y gratitud

Mborayhu ha aguyje

La mano del tiempo

Ára po

Respuestas

Mbohovaikuéra

Alma encendida

Ñesã resape

Mi vieja soledad

Tekorã’eño g̃uaig̃uy

De la vejez a la niñez

Guãiguýgui mitãme

De...

Diálogo con mi abuela

Ñomongeta che jarýi ndive

Rosa blanca de mi alma

Yvoty morõti che ánga mba’e

Mi querido pueblito limpio

Limpio che táva’i ahayetéva

Añoranza

Techaga’u

Recuerdos

Mandu’a

Tierra

La esperanza da vida

Ta’arõmby ome’ẽ tekove

Rómulo

Rómulo

Aquiavara y Vientolejano

Yvytu mombyry ha Aquiavara

¡Quien pudiera ver!

Mávapa ohecháne!

Nuestro verdadero yo

Ñande oñetete

Siempre quise

Ymaite guive aipotáva

En mi soledad... Rosa y Azucena

“Che año’jave...rosa ha azucena”

En flor... en flor

Yvotýpe...yvotýpe

El

“Ha’e”

Perfeccionamos y perfeccionar

Ñañemokatupyry ha ñamokátupyry

Epígrafe

Agradecimientos

Principalmente gracias Dios porque me diste más de lo que anhele en mi vivir.

Agradezco a Jorge Gerten el haberme dado trabajo, es muy difícil conseguir trabajo y confianza cuando uno reside en un barrio humilde como es mi Ciudad Oculta.

Agradezco a Casa Natalia de Boedo el haberme brindado crédito y confianza sin saber lo difícil que era mi situación.

Agradezco a Ariel Zamudio por apostar en mí y dejarme de enseñada que una amistad no es a base de aprovechamiento.

Agradezco a mis padres que me dieron vida.

Agradezco a mi compañero de vida por las guerras batalladas juntos, un placer.

Agradezco a mis tres rosas blancas de mi alma por ser como son, poleas de mi vivir.

Agradezco a Andrés Luetih y a Graciela Barrosa por incentivarme a realizar mi sueño, y darme un pedazo de su tiempo.

Agradezco a Juan Urbanczyk el estar presentar en los momentos más difíciles y ser el mentor principal de las carreras de mis tres rosas blancas.

Agradezco a mis hermanos por existir.

Agradezco a Emiliano de Farenheite por ser el milagro en mis situaciones difíciles.

Agradezco a la Lic. Lucila Valencia Rodríguez de Arguello traductora en Lengua Guaraní de este libro.

¡Gracias Dios por estos tesoros de vida!

Humildemente Semilla de Tierra.

Prólogo

Muchas veces tendemos a rotular y encasillar a las personas. Pensamos que si alguien tiene cierta profesión o si ha demostrado especial capacidad para algo, es “eso” y nunca podrá ser otra cosa. Y en esa distribución arbitraria de roles, la reflexión y la profundidad suelen imaginarse reservadas para unos pocos “intelectuales”, dedicados casi exclusivamente a la tarea de pensar.

Petrona, mediante esta obra, nos despierta de ese “sueño dogmático”; nos hace patentes verdades que habíamos aprendido hace siglos y que últimamente teníamos olvidadas: la reflexión y la profundidad no son patrimonio de especialistas, no se adquieren realizando “estudios superiores”, están al alcance de todo aquel que abre sus ojos, su inteligencia y su corazón a su propio ser y a la realidad que lo rodea.

Esta humilde “semilla de tierra”, esta trabajadora, esta madre de familia, lo ha logrado. Su ejemplo nos anima a bucear, también nosotros, en la profundidad.

Prof. Andrés Luetich

Kuatia jeike

Heta ára ñamboherase ha ñambokotyse avakuérape ja’ese tapicha oguerekóramo peteĩ Mbu’aporã térã ohechauka rire ramo peteĨ pu’aka ojápovo tembiapo ha’e upévante ha upepevénte voi og̃uahẽ taváicha. Ha upéva upe tembiapo ñemesẽ mbaretépe ñemindusu pypuku ojehejaváicha voi pokãmi avápe ğuarã umi “ikuaapysetavapénte”, oipurúva hi’aravo oñamindu’u hağuánte vaichavoi.

Peto, kóva ko tembiapo rupive, ñanemombáy ko jeke, ñanembo’e, ñane mogueromandu’a umi mba’e jaikuava’ekue, ojapómava su ary ha katu kosã ary pohakuevo opytáva tesaráipe ohóvo: ñamindu’u pypuku ndaha’éi mba’ejára oikuaavéna mba énte, ndojeguerekói ha ndojehupytýi ojetavy’o haguére tapicha kuaapy mbaretevevarehénte, oĨ apavave ohupyty hag̃uáicha opavave ojehesape’á va , ha ikorasõ ñe’ã imba’eteévape ha ijerére guápe.

Ko yvy ra’ỹi, ko mba’apohára, ko sy, ohupyty. Imba’erechaukarã ñanemo vy’a ha ñanemopy’aguasu, ñande avei ipypukuhápe.

Mbo’ehára Andrés Luetich

Semilla

Pobreza

Estoy en una esquina mirando a mi gente cómo pide limosna cada vez que el semáforo está en rojo. Me siento tan insignificante al ver tanta pobreza... Pero mi dolor es mucho más grande que mi propia pobreza, tanto que me quiebra el alma por no tener para dar.

Mi dolor es tan inmenso como mi pobreza. Veo cómo nos ignoran los ricos, ni siquiera la mirada nos dan, ila pucha! cómo puedo pedirle a alguien que nunca sintió necesidad de hambre, cómo puede dar alguien si no vivió en la miseria del hambre ... ¿O serán realmente ciegos, sordos y mudos?

Y así pasan las horas y los días, muchas veces sin comer. Nadie sabe lo que sentimos y vivimos. ¿A quién le importamos si somos “hijos de la necesidad”?

Pero vivimos porque Dios existe y Él no nos abandona, siempre envía a alguien a nuestra necesidad, siempre envía un pedazo de pan para compartir y eso nos hace felices.

Hoy puedo dar gracias a Dios por haber nacido pobre, tan pobre que puedo dar y compartir lo poco que tengo. Eso me hace tan feliz...

Mboriahu

Aime peteĩ apevõme ama’e aína mba’éichapa umi tapicha omba’ejerure hína ohasó vápe. Achehecha’iete ningo ahechávo hetaite mboriahu oĩha….ha kátu che mba’e ñembyasy tuichave mboriahu chemba’eteevágui, tuichaite che ñe’ãmbotiríva ndaguerekói rupi mba’e ame’ẽ va’erã.

Che mba’eñembyasy tuichaite mboriahu aguerovaícha. Ahecha mba’é chapa umi iviruetáva ndañandejupái mba’ verámo, ni noma’éi ñanderehe mba’eicha voi piko amba’e jeruréta peteĩ tapicha márõ oñandu’ỹva’ekue ñembyahýipe mba’eve ? Mba’éi cha voi piko ome˜ca ndohasa asýi rire ramo ñembyahýi rupi…ha tapiko oIme hesa’y, nohendúi,ha noñe’ẽi?

Ha péicha ohasa aravo, arakuéra, hetave ára okaruỹre. Avave ndoikaái pe ñañandu ha jahu sáva. Avápe pikovoi omoba’e guasu rekóta ñande ha’érõ kotevẽ memby?

Ha jaikove katu Ñandejára oĩ rupi ha ha’e nañande rejái ñande año.

Katuete ombou ñande rendápe tapicha ñande rekotevẽ jave, ogueru peteĩ mbujape rembyre ñandéve ja’u hag̃ua oñondivepa ha upéva ñande mbovy’a katuete

Ko árape ikatu ame’ẽ che aguyje Ñandejára pe che reñói haguére mboriahu,mboriahuete voi,upévare che ame’ẽ ha amboja’okuaa pe mba’e michImírõ jepe aguerekóva che rapichápe, upéva che mbouy’aite.

Sombra