Volg de vlinder E-Book

Anneke Vos

• Herausgeber: De Boekenvos
• Kategorie: Fantasy und Science-Fiction
• Sprache: Niederländisch
• Veröffentlichungsjahr: 2023

Seitenzahl: 82

Beschreibung

In de nabije toekomst van Amerika worden alle agenten streng in de gaten gehouden om ongeoorloofd gedrag te voorkomen. In deze omstandigheden doet agent Jim altijd netjes zijn werk. Als Jim op een dag via social media geassocieerd wordt met iemand die ongewenst gedrag vertoont, wordt hij van straat gehaald om kantoorwerk te doen. Hier raakt hij betrokken bij het verzet tegen deze inbreuk op hun privacy. Maar loopt dit niet uit de hand?

Leseprobe

Volg de vlinder

Anneke Vos

Volg de vlinder

is een uitgave van

De Boekenvos

Paperbackeditie via Dutch Venture Publishing

Copyright © 2023 De Boekenvos

Auteur: Anneke Vos

Omslagontwerp: Jen Minkman

Inhoudelijkeredactie: Femke De Vos

Tekstredactie: Rianne Werring & Natascha van Limpt

Eerste uitgave: 2023

NUR 334

Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke wijze dan ook, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen, of enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

Inhoudsopgave

Titelpagina

Copyright Pagina

Proloog

Hoofdstuk 1

Hoofdstuk 2

Hoofdstuk 3

Hoofdstuk 4

Hoofdstuk 5

Hoofdstuk 6

Hoofdstuk 7

Hoofdstuk 8

Hoofdstuk 9

Hoofdstuk 10

Nawoord

Proloog

Brigadier Finn Sinclair is altijd een goede agent geweest. Sinds de academie heeft hij nooit anders gedaan dan wat er van hem gevraagd werd en daar is hij trots op. Hij zou zichzelf dan ook nooit als radicaal omschrijven, heeft nooit gedacht dat hij tegen zijn meerderen in zou gaan. De tijd heeft echter bewezen dat meerderen het niet altijd bij het rechte eind hebben.

Dus in plaats van zijn orders te volgen, rijdt hij met zijn auto naar het hoofdkantoor van OneVil, net buiten Washington, DC. OneVil is hét socialmediaplatform van deze tijd; het originele idee was om een soort online dorp te hebben waar mensen hun leven delen. Brigadier Sinclair vindt het maar onzin.

Hij neemt geen moeite om zijn auto netjes te parkeren. Ook hoeft hij de Shotspotter op zijn auto niet te controleren, dat ding staat toch altijd wel aan. Hij haat het ding. Het is alsof de hoge piefen die vóór het gebruik van de apparaten gestemd hebben er al van uitgingen dat er schoten gelost zouden worden bij elke interactie die de politie heeft — alsof ze al gestraft worden voor het gebruik van een pistool voor een agent het ook maar kan overwegen.

De Seahorse is niet anders; ook dat ding staat altijd aan en ook daar heeft brigadier Sinclair een flinke hekel aan. De Seahorse is een soort mobiele zendmast, met een bereik dat net groot genoeg is om de digitale communicatie van mensen in en rond een politiewagen te controleren.

Sinds deze apparaten op elke wagen zitten, is het systeem al tegen ons, denkt Sinclair, maar nu gaan wij het eindelijk eens tegen hen gebruiken.

Hij reikt naar de tas die op de passagiersstoel naast hem staat en pakt zijn laptop. Vervolgens start hij het programma op waarmee de GPS-signalen van zo’n twintig andere politiewagens verspreid worden over zijn nabije omgeving, zodat het lijkt alsof hij niet alleen is. Hij heeft er van te voren ook aan gedacht om een flink aantal telefoons mee te nemen, zodat de Seahorse op zijn dak registreert dat het hier wemelt van de agenten.

Tevreden met hoe alles ervoor staat, stapt hij uit zijn auto. Er blijft nog maar één taak over: hij moet een schot lossen. En nu hij hier toch is, kan hij er net zo goed een waardig schot van maken. Sterker nog, hij kan zelfs meerdere schoten lossen. Uiteindelijk zal hij toch in de gevangenis belanden, als ze dit niet winnen.

Het hoofdkantoor van OneVil is nogal een belangrijk gebouw. Hoeveel corrupte agenten er nog rondlopen in de stad, is niet helemaal duidelijk. Eén ding is echter zeker: zodra de Shotspotter zijn schot hoort, komen al die agenten hierheen. Op die manier missen ze wat er recht onder hun neus gebeurt. De echte aanval. Hopelijk is zijn opoffering niet voor niets.

Zijn gezicht verraadt de spanning in zijn maag niet. Met een vastberadenheid die hij niet meer gevoeld heeft sinds zijn aanmelding bij de academie, opent hij de kofferbak om het scherpschuttersgeweer dat hij van het bureau heeft meegenomen klaar te maken.

‘Voor Amerika,’ fluistert hij, terwijl hij zijn vizier op de ramen van het OneVil-gebouw richt. Laat het weer worden wat het ooit was.

Hij lost zijn schot en treft doel.

Hoofdstuk 1

‘Hier, stop hier!’ Bij de woorden van zijn collega draait Jim Barrington hun auto naar de zijkant van de weg. Terwijl hij de politiewagen tot stilstand brengt, gooit zijn collega de deur al open.

Ze hebben de wagen langs de grote weg gestopt om de hoek naar het steegje om te kunnen lopen, aangezien de wagen er niet in past.

Bij het zien van de agenten draait het jonge stel in het steegje zich naar hen om. Een oudere man die bij hen staat, doet een stap achteruit. Jims collega, Harry Jackson, is hem altijd voor en loopt naar de verdachten toe.

Het ontgaat Jim niet dat Harry’s hand al op zijn pistool ligt.

‘Goedemiddag, beste heren, mevrouw.’ Harry knikt beleefd naar de mensen. Het inmiddels bekende gezoem van de ShotSpotter op hun wagen benadrukt het belang van Harry’s beleefde gedrag. Jim kan enkel hopen dat Harry’s trigger-happy vingers het niet verpesten.

‘Kan ik u ergens mee van dienst zijn?’ vraagt Harry.

Jim staat inmiddels naast hem. Zijn ogen zijn gericht op de oudere man. Hij lijkt nerveus.

‘Och, nee hoor. We vroegen deze aardige meneer alleen om de weg,’ antwoordt de jongere man. De jonge vrouw aan zijn zijde knikt — zorgeloos. Jim kijkt tussen de leden van de groep heen en weer.

‘Nou, waar u ook heen moet, ik weet zeker dat wij u van dienst kunnen zijn.’ Terwijl Harry met het jonge stel praat, neemt Jim de oudere man apart.

Ze staan achter de politiewagen als Jim de man vraagt wat er aan de hand is. De man neemt een huiverige ademteug.

‘Ze wilden mijn geld, meneer. Uw collega moet uitkijken. Die man had een pistool.’

Jim gluurt kort richting het jonge stel dat nog met Harry praat. Er lijkt voor nu geen gevaar te zijn.

‘Heeft u het pistool gezien, meneer?’

‘Ja, dat zeg ik toch!’

‘Heeft u zelf een pistool, meneer?’

‘Nee, natuurlijk niet.’

‘Maar u heeft het wel gezien?

‘Ja!’

‘En er is niet geschoten?’

‘Nee, dat niet nee, maar ze dreigden er wel mee!’

‘U weet zeker dat u het gezien heeft?’

‘Ja, natuurlijk. Ik ben toch geen idioot.’

Het zijn stomme vragen om te stellen. Enorm irritante vragen, maar ze zijn nodig in gevallen waarbij er een pistool gemeld wordt, om er zeker van te zijn dat er geen onzin verspreid wordt. De helft van de keren dat mensen een pistool rapporteren, is er in feite helemaal niets aan de hand.

Toch gebaart Jim dat de oudere man achter de politiewagen moet blijven staan terwijl hij zelf naar Harry toe loopt, die nog in gesprek is. Hij moet koste wat kost voorkomen dat er schoten afgevuurd worden. Nee, eigenlijk vooral dat hij en Harry geen schoten afvuren.

Hij gaat naast Harry staan en fluistert zo zachtjes mogelijk de code voor wapenbezit. Vanuit zijn ooghoek ziet hij hoe Harry’s hand meteen weer naar zijn pistool gaat. Jim kijkt op naar het jonge stel en ziet hoe de jonge man zijn spieren aanspant. Shit, hij heeft Harry’s beweging ook gezien.

Jim heft zijn handen omhoog, een teken van vrede. ‘Laten we hier rustig over praten,’ stelt hij voor. Met zijn elleboog port hij Harry zachtjes. De hand van de jongeman beweegt langzaam en subtiel naar achteren, maar het ontgaat Jim niet.

‘Er zijn nu nog geen fouten gemaakt,’ zegt Jim. ‘Als we dat zo houden, kunnen we allemaal gewoon naar huis.’

‘Kom, Mike,’ zegt de jonge vrouw, ‘doe wat de agent zegt.’

De jongen kijkt wantrouwig. Zijn hand is bevroren op zijn plaats. Jim ziet hoe zowel hij als Harry enorm gespannen zijn.

‘Agent Jackson, kun jij de meneer achter ons anders even helpen?’ probeert Jim, in de hoop dat de afwezigheid van Harry de jongen rustiger zal maken. Harry maakt zijn blik echter niet los van de jongen. Hij is er duidelijk zeker van dat hij neergeschoten zal worden zodra hij zijn rug naar de jongen toe keert.

Jim haalt diep adem, de spanning in zijn maag groeit door het gedrag van zijn partner. Een situatie als deze zou gemakkelijk op te lossen moeten zijn als agenten zoals Harry zich niet zo idioot gedroegen.

‘Mike, kom gewoon,’ probeert de jonge vrouw nog eens.

Jim kan de jongen sowieso niet laten gaan zonder eerst zijn wapen te controleren, maar dat kan pas als de situatie niet meer op elk moment kan escaleren.

‘Handen omhoog!’ roept Harry opeens, die duidelijk zijn geduld is verloren. Op het moment dat hij de woorden zegt, heeft hij zijn pistool getrokken en op de jongeman gericht. Jim vloekt binnensmonds als de jongen vervolgens meteen naar zijn eigen wapen reikt.

Zijn hart klopt in zijn keel als hij een sprintje trekt en de enkele meters tussen hen overbrugt. De jongen heeft het pistool in zijn handen, maar Jim is al bij hem en duwt hem omver. Er wordt een schot gelost, Jims adem blijft even steken, maar hij laat zich niet afleiden. Hij drukt de jongen tegen de grond, houdt zijn arm plat en wrikt het pistool uit zijn hand. Harry is meteen naast hem om het pistool op te pakken en Jim pakt zijn handboeien om de jongen vast te binden.

‘Alles oké?’ vraagt hij aan Harry.

‘Zijn schot ging over ons heen,’ zegt Harry, ‘er is een muur geraakt, verder niets.’

Jim haalt opgelucht adem. De spanning trekt weg uit zijn buik. Niet alleen is er niemand gewond geraakt, maar gelukkig is Harry ook niet degene geweest die schoot. De Shotspotter heeft natuurlijk alsnog melding gemaakt, wat betekent dat er binnen vijf minuten iemand aan zal komen om de zaak te controleren, maar hun bodycams zullen hun onschuld bewijzen.