Zapiski plebejskie E-Book

Tomasz Zając

• Herausgeber: e-bookowo.pl
• Kategorie: Gesellschafts- und Liebesromane
• Sprache: Polnisch

Veröffentlichungsjahr: 2012

Beschreibung

Na pytanie ,,jak napisać książkę'' odpowiadam zawsze tak samo: wziąć ołówek, paczkę papieru, siąść na tyłku i pisać... Nie znam innej recepty.Nie wiem i nie chcę wiedzieć, dlaczego powstał mój zbiór opowiadań. Nie lubię reklamować swoich wypocin jak proszku do prania, czy innego towaru. Nie zastanawiałem się ,,po co'' , ,,na co'', ,,dlaczego'', ,,dla kogo''. Czułem nieodpartą potrzebę przelania swoich myśli na papier i podzielania się własnymi obserwacjami na temat otaczającej mnie rzeczywistości. Ot, cała ideologia.Tomasz ZającSocjolog, fotograf – amator, i nieustannie poszukujący swojej życiowej drogi jeden z kilku miliardów maleńkich punktów znajdujących się na mapie społeczeństwa. Nie lubię pisać i mówić o sobie samym,bo i po co? Wiecznie niezorganizowany, introwertyczny, depresyjny. Nigdy nie byłem, nie jestem, nie będę i nie chcę być normalny. Najlepiej czuję się na odludziu podczas samotnych spacerów. Lubię spokój, ciszę i łono natury z dala od miasta, gdzie nikt się do mnie nie przypieprza... Bez planów na wczoraj, na dziś i na jutro.

Leseprobe

Tomasz Zając

Zapiski plebejskie

© Copyright by Tomasz Zając & e-bookowo

Zdjęcie na okładce: Tomasz Zając

ISBN 978-83-63080-87-7

Wydawca: Wydawnictwo internetowe e-bookowo www.e-bookowo.pl

Kontakt:[email protected]

Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie, rozpowszechnianie części lub całości bez zgody wydawcy zabronione.

MAPA

Noc spędził samotnie w swoim mieszkaniu siedząc na krześle przy biurku, na którym walały się sterty zapisanych kartek, pożółkłych dokumentów i czarno-białych fotografii przedstawiających ponure krajobrazy Górnego Śląska. Hałdy, dymiące kominy, huty, ceglaste familoki, umorusane dzieciaki bawiące się na zakurzonych i popękanych uliczkach, wymęczeni robotnicy wracający z szychty, wystające na schodkach swych kamienic, palące tanie papierosy i skubiące słonecznik, grube baby ubrane w poplamione fartuchy – wszystkie te obrazy rozpuściły się w jego umyśle niczym cukier w kolejnej wypitej po nieprzespanej nocy, szklance czarnej kawy, od której dostał już sraczki.

Przez brudne szyby wpadały promienie porannego Słońca próbując poprzez kłęby unoszącego się dymu tytoniowego i opary alkoholu wymieszanego z zapachem kwaśnego potu, rozjaśnić to niewielkie pomieszczenie. Wypalił już trzy paczki ,,Klubowych” i wypił litr czystej. Koszula przykleiła się do jego mokrych od potu pleców całkowicie krępując ruchy. Twarz miał nieogoloną. Pod oczyma pojawiły się ogromne blado-sine worki, a zęby pokrywała próchnica z przebłyskującymi gdzieniegdzie śladami żółci. Na sobie miał flanelową koszulę zpodwiniętymi ponad łokcie rękawami i stare, przetarte dżinsy. Jego dłonie trzęsły się tak, że nie mógł utrzymać notesu i pióra. Serce kołatało rozrywając klatkę piersiową od środka. Wzrok na tyle się popsuł, że zmuszony był nosić okulary ze szkłami o grubości jaką ma spód butelki taniego wina nazywanego na lokalnych ,,salonach” jabolem. Od dłuższego czasu jadał niewiele i zazwyczaj było to suche żarcie. Z naukowego, medycznego punktu widzenia popadł w anoreksję. Jeśli spojrzeć na to od strony psychiatrii jego stan nazwać można depresją paranoidalną albo najdelikatniej rzecz ujmując apatią. Religia wskazywałaby na opętanie. On zaś umieściłby to wkategoriach ,,mam wszystko w chuju” lub ,,odpierdolcie się ode mnie, wysiadam”.