Asertywność na rzecz zmian E-Book

Jean-François Vallée

• Herausgeber: 50Minutes.com (PL)
• Kategorie: Ratgeber
• Sprache: Polnisch
• Veröffentlichungsjahr: 2023

Seitenzahl: 40

Beschreibung

Odkryj wszystkie nasze wskazówki i triki, aby zapewnić sobie bezpieczeństwo! Często trudno jest żyć z tą niepełnosprawnością, która jest zarówno konsekwencją, jak i źródłem niepokoju. W obliczu trwającej całe życie niemożności wyrażenia swojej osobowości, niektórzy z nas czują się zniechęceni. Zapewnić siebie to pozbyć się swoich, najczęściej irracjonalnych, lęków, poczucia ucisku spowodowanego strachem i tych częstych zaprzeczeń, które tak bardzo szkodzą obrazowi własnej osoby.

Leseprobe

ASERTYWNOŚĆ NA RZECZ ZMIAN

PODĄŻANIE W KIERUNKU ASERTYWNOŚCI

•Problem: Trudności z asertywnością są często niełatwe do przeżycia, ponieważ są zarówno skutkiem, jak i źródłem niepokoju. Wywołują napięcie ciała, unikanie, bezwład i agresywność, brak koncentracji, depresję, a w końcu spadek samooceny, który z kolei wzmacnia te przewrotne efekty. W skrajnym przypadku może to prowadzić do ucieczki od wszelkich kontaktów społecznych: jest to znane jako “fobia społeczna”.

•Cele: Zrozumienie źródeł trudności z asertywnością i nauka skutecznego reagowania.

•FAQ:

°Czy to możliwe, że nie jestem świadomy swoich trudności w asertywności?

°Dlaczego mam być asertywny, skoro moje życie może być bardziej skomplikowane i mniej komfortowe?

°Czy asertywność nie jest bezpośrednio konfrontacyjna?

°Czy asertywność nie zajmuje miejsca innym?

°Dlaczego mam wytrwać, gdy poniosę porażkę?

°Jakie myśli podtrzymują brak asertywności?

°Jak być asertywnym bez wydawania się agresywnym?

Wobec niemożności wyrażenia swojej osobowości, w przekonaniu, że są uwięzieni w kaftanie bezpieczeństwa, który zdaje się więzić ich na całe życie, niektórzy z nas czują się zniechęceni, a nawet bezsilni, i mają wrażenie, że tylko oni doświadczają takich trudności. Jednak niezależnie od pochodzenia, poziomu wykształcenia czy historii osobistej, każdy człowiek w pewnym momencie doświadcza niezdolności do zaprezentowania się przed przyjacielem, krewnym, małżonkiem czy przełożonym.

Spojrzenie prosto na siebie i zaakceptowanie tej strony siebie jest pierwszym krokiem do wyzwolenia. W istocie chodzi tu o wyzwolenie: przyznać się do siebie oznacza pozbyć się lęków, które najczęściej są irracjonalne, poczucia ucisku wywołanego przez lęki i tych wielokrotnych wyrzeczeń, które tak bardzo szkodzą obrazowi własnej osoby. Z drugiej strony uciekanie przed najmniejszą okazją do bycia zauważonym, chcąc przede wszystkim nie przeszkadzania, jest ostatecznie brakiem szacunku dla własnych potrzeb, emocji i uczuć poprzez ich tłumienie.

Osoby, które na co dzień doświadczają tej niepełnosprawności, odkryją na kolejnych stronach cenne rady i proste metody, które pozwolą im przejść do większej asertywności, czyli do zachowań i komunikacji, w których bardziej szanuje się siebie i innych.

PO CO SIĘ ASEKUROWAĆ?

Zanim omówimy narzędzia asertywności, warto ustalić scenę: dlaczego bycie asertywnym jest kluczowe? Jakie są najczęstsze przeszkody? Ale tak naprawdę, czym jest asertywność?

CZYM DOKŁADNIE JEST ASERTYWNOŚĆ?

Bycie asertywnym to...

Bycie asertywnym oznacza wsłuchiwanie się w swoje myśli i potrzeby oraz umiejętność ich jasnego wyrażania, przy jednoczesnym poszanowaniu potrzeb drugiej osoby. Oznacza to sprzyjanie dialogowi jako sposobowi odnoszenia się do przeciwstawnych punktów widzenia i ich rozwiązywania. Oznacza to posiadanie pewności siebie i świadomość własnych ograniczeń.

Brak odwagi, by powiedzieć “nie”, brak odwagi, by prosić lub przeszkadzać, brak umiejętności wyrażania niezgody lub reagowania na krytykę, itp. to zachowania, które przyjmujemy, gdy brakuje nam asertywności.

Problemy te są tak powszechne, że w USA od lat 60. XX wieku rozwijane są metody terapeutyczne oparte na podejściu behawioralnym. Przybierając często formę terapii grupowej, terapia asertywności uczy ludzi działania w zgodzie z samym sobą, konfrontacji z krępującymi sytuacjami dnia codziennego, obrony i oszczędnego wyrażania swoich uczuć, potrzeb i opinii, wykorzystując odgrywanie ról i zestaw prostych technik. Zasadą tych odgrywanych ról jest konfrontowanie ludzi z sytuacjami, których unikają w życiu codziennym, co daje im nowe doświadczenia emocjonalne i intelektualne.

Asertywność nie jest więc tylko zachowaniem. Nie należy jej sprowadzać do zbioru porad i sztuczek: to dźwignia zmian. Bo będąc asertywnym, zyskujemy lepszą ogólną samoocenę.

Bycie asertywnym nie jest...

•Bycie asertywnym nie oznacza bycia agresywnym. Zachowania agresywne to nie słuchanie innych (chyba, że się zgadzają!), narzucanie własnych poglądów lub przedkładanie własnych potrzeb nad potrzeby innych. Jak zobaczymy, agresja z pewnością nie jest dobrą metodą na zdobycie pewności siebie i dobrego samopoczucia; jest jedynie instynktowną reakcją mającą na celu ukrycie własnej ułomności. Jest też ujściem dla frustracji nagromadzonych przez nierozpoznawanie własnych potrzeb, przez negację siebie w pewnym sensie.

•Asertywność nie oznacza manipulacji. Zachowania manipulacyjne różnią się od zachowań agresywnych formą – uprzejmą – ale także motywami – uwzględnianie tylko własnych, osobistych potrzeb i interesów, wykorzystywanie drugiej osoby jako przedmiotu w służbie tych potrzeb, uciekanie się do mylących informacji, pochlebstw, a nawet kłamstw.

•Bycie asertywnym nie oznacza bycia pasywnym. Bierne zachowanie to nie wyrażanie własnych potrzeb, nie upominanie się o swoje prawa, nie wyrażanie swoich uczuć i emocji. Bierność prowadzi do tego, że pozwalamy drugiej osobie manipulować nami lub atakować nas, oferując jej obraz gorszej istoty.

DLACZEGO TAK TRUDNO JEST ZAPEWNIĆ SOBIE SPOKÓJ?

Nie zawsze zdajemy sobie sprawę z naszych trudności w asertywności, prawdopodobnie dlatego, że wolimy nie rozwodzić się nad aspektem naszej osobowości, który odzwierciedla negatywny obraz nas samych. Być może również dlatego, że brak asertywności stał się z czasem sposobem bycia, nawykiem, o którego przełamaniu już nawet nie myślimy.

Nierzadko zdarza się, że w środowisku zawodowym dajemy się zdominować drugiej osobie. Świadczy o tym Carine, lat 45:

“Boję się dochodzić swoich racji przed przełożoną, nawet w osobistej rozmowie o przekonaniach, wartościach itp. boję się jej odpowiedzi, jej ewentualnej krytyki. Mogę też powstrzymywać się z obawy, że się zdenerwuję i wpadnę w kłopoty, że zostanę źle odebrana, że stracę pracę...