Jak z Almodovara E-Book

Paweł Zapendowski

• Herausgeber: e-bookowo.pl
• Kategorie: Geisteswissenschaft
• Sprache: Polnisch

Veröffentlichungsjahr: 2010

Beschreibung

Seks i wymuszenia, prowincjonalny "miś" w agencjach towarzyskich stolicy, kobieta sukcesu w rękach mafii, niewolnik senator, kariera po małżeńskim trupie i odzyskiwanie uczuć. Żeńskie - męskie, dominacja i uległość, odchylenia od normy i szukanie równowagi - komedia "Jak z Almodovara" każe zweryfikować wszystko, co wiedzieliśmy na ten temat. Tekst jest napisany dowcipnie i sprawy rodzajowe dość inteligentnie mieszają się z diagnozą obecnego stanu rzeczy, a więc społeczeństwa chorego na konsumpcję i usługi. Maciej Wojtyszko, dramaturg, reżyser(Festiwal Komedii X Talia' 06) Tekst ma w sobie dużą potencję literacką i energię na wywołanie śmiechu. Andrzej Sadowski, reżyser Sztuka zdobyła nagrodę na Festiwalu Komedii X Talia' 06. "Jak z Almodovara" to zwariowana komedia no limit o "seksie w wielkim mieście - inaczej". Niejaka Bożenka - mieszkanka Obciachowa, w stolicy znana jako Mistresa Żizela, amatorka seksownej bielizny, pejcza, kija oraz pewnego senatora, który z lubością oddaje się maltretowaniu - namówiwszy swojego małżonka-szowinistę, aby wszystkie pieniądze zainwestował w kupno kamienicy, rozwodzi się z nim. Przy wsparciu przyjaciółek - niezadowolonych ze związków z facetami - udaje jej się wyciągnąć od męża cały majątek, który odegra niemałą rolę w zasadniczej przemianie, jaka w jej życiu się dokona. Bożenka wyjeżdża do stolicy, gdzie wespół ze swą przyjaciółką, specjalistką od rozliczeń skarbowych, zakłada agencję "Zrób mi Pit-a". Pod tą nazwą, wbrew skojarzeniom z pewną formą seksualnego zbliżenia, ukrywa się agencja doradztwa skarbowego. Nie tylko czytelnik o kosmatych myślach daje się zwieść żartom autora, ale także pierwszy klient tejże agencji. Mężczyzna, który po usłyszeniu komendy "proszę pokazać swojego pit-a" dokonuje artystycznego striptizu, niekoniecznie poszukiwał w gabinecie Bożenki metod obejścia systemu podatkowego. Ale Bożenka szybko orientuje się, że ta profesja nie pozwoli jej na szybkie wybicie się ponad klasę średnią. Poza tym agencja towarzyska dałaby jej możliwość zemszczenia się na męskich oprawcach. W gazecie zamieszcza anons: "Bydlaku Bezproblemowo zrealizujesz swe marzenia..." Do Salonu Kobiecej Dominacji, którego grafik pęka w szwach, nie jest łatwo się dostać. Zwłaszcza, że Żizelę oraz jej wspólniczki zaczyna nudzić nieefektowne znęcanie się nad facetami. Tymczasem Golo, klasyczny "burak", który aby wysłać maila musi prosić swojego przyjaciela-fetyszystę o pomoc, w wielkim mieście się nie odnajduje... Odnajduje za to Żizel. Spotykają się w przebraniach: on w stroju Zorro, ona jako kobieta-wamp...(z "4 Stron Talii' 06")

Leseprobe

Paweł Zapendowski

Jak z Almodovara

© Copyright by Paweł Zapendowski & e-bookowo

Projekt okladki: Projekt okładki: Studio Création, Paris 

ISBN 978-83-62480-96-8

Wydawca: Wydawnictwo internetowe e-bookowo www.e-bookowo.pl

Kontakt:[email protected]

Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie, rozpowszechnianie części lub całości bez zgody wydawcy zabronione.

Sztuka otrzymała nagrodę na Festiwalu Komedii X Talia’ 06

Tekst ma w sobie dużą potencję literacką i energię na wywołanie śmiechu.

Andrzej Sadowski, reżyser

Myślę, że poziom wyrafinowania, jeśli chodzi o odniesienie się do współczesnej rzeczywistości, największy jest w sztuce Pawła Bitki Zapendowskiego. Tekst jest napisany dowcipnie i sprawy rodzajowe dość inteligentnie mieszają się z diagnozą obecnego stanu rzeczy, a więc społeczeństwa chorego na konsumpcję i usługi.

Maciej Wojtyszko, dramaturg, reżyser

(Festiwal Komedii X Talia’ 06)

Polskie sceny nie cenią zbytnio polskich autorów. Gdybym przyjechał z Belgradu i nazywał się Ivko Moldarowic, albo Ivko Almodovarovic, bądź po prostu John, sprawy miałyby się inaczej. Usłyszałbym, że tekst jest perfekt, każda kropka i przecinek są na właściwym miejscu, aktorom zaś podoba się do tego stopnia, że chcą próbować w niedzielę. A tak, sztuka dostała tylko drugą nagrodę (pierwszej nie przyznano). Ktoś później podsłuchał w kuluarach, że jury było zawiedzione. Pośród nadesłanych komedii nie znalazło ani rodzimej wersji „Zagraj to jeszcze raz Sam” Woody Allena, ani „Zeszłego roku w Rydze” - nie pamiętam autora, ani „Tony’ego czubka 3”. Dyrektor mentor wyraził ubolewanie, że mój tekst nie posiada głębi „Wesela” Wyspiańskiego, nad którym aktualnie pracował. A młodą aktorkę oburzył fakt, że jedna z postaci męskich rozmawia z dmuchaną lalką. Tak, nikt nie zaświadczy swoim majątkiem, że zawód autora należy do atrakcyjnych. W moim prywatnym rankingu i tak przyznałem sobie grand prix, motywując werdykt tym po prostu, że tekst ma początek, środek i koniec.

Osoby:

BOŻENKA, eks-żona Gola, później Mistresa ŻIZELA

IZA, później Domina IZABEL

KASIA, żona Adriana, później Domina KATRIN

DOMINKA, recepcjonistka w SKD, najmłodsza z pań

LADY, MADAM, panie z agencji: „Bat-man” i „Paradajs” (grane przez aktorki występujące wcześniej – Kasia gra Lady, a Iza – Madam. Należy ukryć tożsamość np. przez kostium, zmianę głosu. Angażowanie innych aktorek jest zbędne)

GOLO, eks-mąż Bożenki, później ZORRO

ADRIAN, mąż Kasi, zdecydowany maso, później niewolnik JOGI

KLIENT, później NIEWOLNIK ZWYCZAJNY

NIEWOLNIK S., niewolnik z pozycją, kasą i klasą, rzekomo senator, po pięćdziesiątce

MACZO, ochroniarz

TYP W KOMINIARCE, bandyta; TANCERZ, striptizer (obie postacie grane przez aktora wyst. w roli Maczo lub przez statystę)

TRZECH PRACOWNIKÓW SKLEPU MEBLOWEGO – w kombinezonach (statyści albo Maczo, Niewolnik Zwyczajny, Niewolnik S. – ciemne okulary, peruki, charakteryzacja)

Obsada: 4 K, 5 M, (statysta)

Na pierwszym planie znajduje się parkowa ławka, a gdy kurtyna rozsuwa się, na scenie widzimy agencję „Zrób mi Pita”, która później zmieni się w Profesjonalny Salon Kobiecej Dominacji (SKD). Epizodycznie pojawiają się fragmenty agencji: Bat-man i Paradajs.

Może się okazać, że podłoga w SKD powinna być podniesiona do góry, tak żeby akcja była z widowni lepiej widoczna.

Ponieważ okoliczności są drastyczne, dekoracja niech będzie malownicza, barwna, miejscami fantastyczna. Niemile widziany weryzm telewizyjnych seriali. Kolory niech podkreślają namiętność, formy pożądania bez granic.

Między scenami mogą być dłuższe blackouty, służące zmianie dekoracji, wypełnione muzyką i ruchami kurtyny.

Widowisko kończy genialny „numer” Niewolnika S., będący kombinacją piosenki, kabaretu i rewii. Inscenizatorze, stań na wysokości zadania!

Akt I

1. Obciachowo. Ławka

Zachód słońca. Słychać dzwony z kościelnej wieży. Na krańcach ławki siedzą Bożenka i Golo. Patrzą w przeciwne strony. W tle widać KAMIENICĘ.