Erhalten Sie Zugang zu diesem und mehr als 300000 Büchern ab EUR 5,99 monatlich.
- Herausgeber: SAGA Egmont
- Kategorie: Krimi
- Serie: Płomienie winy
- Sprache: Polnisch
Ten płomień nie gaśnie, tylko zmienia kształt. Anne Larsen, dziennikarka lokalnej telewizji, trafia na sprawę, która nie daje jej spokoju. Policjant z Silkeborga ginie pod kołami samochodu, a wszystko wskazuje na to, że za kierownicą siedział… inny funkcjonariusz. Gdy Anne odkrywa, że zmarły badał na własną rękę pożar sprzed lat, z pozoru zwykły reportaż zamienia się w śmiertelną układankę. Co naprawdę wydarzyło się tamtej nocy i dlaczego zmarły mężczyzna nie uznawał oficjalnych wyników śledztwa? Trzecia część serii mrocznych kryminałów w skandynawskim stylu.
Sie lesen das E-Book in den Legimi-Apps auf:
Seitenzahl: 28
Veröffentlichungsjahr: 2025
Das E-Book (TTS) können Sie hören im Abo „Legimi Premium” in Legimi-Apps auf:
Ähnliche
Inger Gammelgaard Madsen
Płomienie winy: część 3
Saga
Płomienie winy: część 3 Tytuł oryginału: Brændende skyld: Afsnit 3 Przełożyła: PBT Copyright © 2016, 2019 Inger Gammelgaard Madsen i SAGA Egmont Wszystkie prawa zastrzeżone ISBN: 9788727312170
1. Wydanie w formie e-booka, 2025 Format: EPUB 3.0
Żadna część niniejszej publikacji nie może być powielana, przechowywana w systemie wyszukiwania danych lub przekazywana w jakiejkolwiek formie lub w jakikolwiek sposób bez uprzedniej pisemnej zgody wydawcy, ani rozpowszechniana w jakiejkolwiek formie oprawy lub z okładką inną niż ta, z którą została opublikowana i bez nałożenia podobnego warunku na kolejnego nabywcę. Zabrania się eksploracji tekstu i danych (TDM) niniejszej publikacji, w tym eksploracji w celu szkolenia technologii AI, bez uprzedniej pisemnej zgody wydawcy.
www.sagaegmont.com
Saga jest częścią Grupy Egmont. Egmont to największa duńska grupa medialna, należąca do Fundacji Egmont, która każdego roku wspiera dzieci z trudnych środowisk kwotą prawie 55 milionów złotych.
Vognmagergade 11, 2, 1120 København K, Dania
Płomienie winy
Część 3
Anne Larsen ogrzewała dłonie na kubku z kawą, który przyniosła ze sobą do sali konferencyjnej. W nocy znowu był przymrozek i wiał silny wiatr. Zmarzła, jadąc samochodem do siedziby redakcji TV2 Østjylland.
– Dzień dobry. Do diabła, ale zimno! Kiedy wreszcie przyjdzie wiosna? – przywitała się z kolegami siedzącymi przy stole, po czym zajęła miejsce obok prezenterki telewizyjnej, Jytte Thomson. – Zesztywniały mi palce od tego zimna – dodała.
– Nie masz ogrzewania w samochodzie? – spytał fotoreporter, na którego wszyscy mówili Flash, bo nazywał się Mikael Flasher.
Powiedział to z ciepłym błyskiem w oku.
– Zepsuło się.
– Czy nie powinnaś kupić nowego samochodu? Zdaje się, że zaczyna rdzewieć ta twoja stara…
– Łada – dokończyła Anne, zanim Jytte miała okazję wyrazić się o samochodzie w bardziej dosadnych słowach.
– Na tak krótkiej trasie i tak by nie zdążyła się rozgrzać – uśmiechnęła się koleżanka, Noa Marie, która była zapaloną sportsmenką i zajmowała się zazwyczaj codziennymi wiadomościami sportowymi. Bez względu na pogodę przyjeżdżała do pracy na rowerze, mimo że mieszkała aż w Haldum. Latem zdarzało się, że pokonywała drogę do pracy biegiem.
– Przecież mieszkam zaledwie przy Randersvej – mawiała, ale trasa wynosiła aż osiemnaście kilometrów i był to dystans dwa razy dłuższy niż ten, jaki miała do pokonania Anne.
Ale dla kogoś, kto brał udział w maratonach i zawodach triatlonowych Ironman, była to jedynie krótka, przyjemna przebieżka.
– Dzień dobry – przywitał się z wszystkimi szef „Wiadomości”, który również pojawił się z własnym kubkiem.
Największy amator kawy w redakcji zaczął pijać herbatę Pukka – zapewne za namową żony – i dlatego otaczał go zawsze orzeźwiający aromat mięty.
– Jak mniemam, wszyscy słyszeli już o tym makabrycznym zabójstwie funkcjonariusza z Silkeborga dzisiejszej nocy – powiedział, rzucając na stół poranną gazetę.
– To było zabójstwo? – spytała Jytte, chwytając szybko gazetę.
– Skoro ktoś zawrócił, żeby dobić osobę, którą potrącił, byłbym skłonny nazwać to zabójstwem – stwierdził Flash z pełnymi ustami, w których mielił bułkę z masłem.
Szef „Wiadomości” skinął głową na potwierdzenie.
– Dokładnie tak!
Spojrzał na Anne.
– Zajmiesz się tą sprawą.
Anne przytaknęła z zapałem.
– Kamera monitoringu zarejestrowała ten samochód na stacji benzynowej niedaleko miejsca zdarzenia. Samochód zawrócił i pojechał z powrotem w kierunku domu ofiary, ale nie można zidentyfikować ani kierowcy, ani samochodu. Czy to nie dziwne? Najwyraźniej policja nie powiedziała o czymś temu nieszczęsnemu dziennikarzowi – odezwała się Jytte, nie podnosząc głowy znad gazety, którą czytała.
Szef „Wiadomości” nie spuszczał wzroku z Anne.
– My również chcielibyśmy, żeby Komenda Policji na Jutlandię Środkową i Zachodnią, gdzie pracował zamordowany funkcjonariusz, skomentowała tę sprawę. Dowiedz się, co nam mogą powiedzieć o tym nagraniu z monitoringu.
– Wydaje mi się, że nie mogą prowadzić śledztwa w tej sprawie, skoro ofiara pracowała na ich posterunku. Przepisy tego zabraniają – zauważyła Anne.
– Ach, tak. W takim razie kto się tym zajmuje?
Wzruszyła ramionami.
– Może policjanci z jakiegoś innego rejonu?
– Tego też się musisz dowiedzieć, Anne.
Zanotowała to w swoim notesie i ponownie skinęła głową.
– Pojadę na stację benzynową w Silkeborgu, może pozwolą nam obejrzeć to nagranie z monitoringu, żebyśmy mogli zacząć szukać samochodu – powiedziała.
– Świetnie, zabierz ze sobą Flasha. Zróbcie zdjęcia i byłoby dobrze, gdyby udało wam się przeprowadzić jakieś wywiady.
