Erhalten Sie Zugang zu diesem und mehr als 300000 Büchern ab EUR 5,99 monatlich.
- Herausgeber: epubli
- Kategorie: Abenteuer, Thriller, Horror
- Sprache: Niederländisch
In het planetaire systeem van Horus zijn er conflicten tussen mensen en het ras van Horus-valken. Wanneer menselijke freeriders ingrijpen, dreigt een escalatie van geweld. Bijna tegelijkertijd heeft de ruimtecycloon MATARKO een spoor gevolgd. Zullen Franz Xavier en MATARKO hun bestemming bereiken? Zijn er naast MATARKO nog andere "levende schepen"? MATARKO bereikt het Horus-systeem en komt tussenbeide.
Sie lesen das E-Book in den Legimi-Apps auf:
Seitenzahl: 58
Veröffentlichungsjahr: 2025
Das E-Book (TTS) können Sie hören im Abo „Legimi Premium” in Legimi-Apps auf:
Ähnliche
Rijk van HORUS
SCHIP VAN DE STERREN
Deel 4
Jens Fitscher
© 2025 Jens Fitscher
Illustratie: S. Verlag JG
Uitgever: S. Verlag JG, 35767 Breitscheid,
Alle rechten voorbehouden
Vertrieb: epubli ein Service der
neopubli GmbH, Berlin
1e editie
ISBN:978-3-819782-38-1
Het werk, inclusief de onderdelen ervan, is auteursrechtelijk beschermd; elk gebruik zonder toestemming van de uitgever en de auteur is niet toegestaan. Dit geldt met name voor de elektronische of andere reproductie, vertaling, distributie en openbare toegang.
INHOUD:
Oase van mensen
De sort van de Horus
De serievolumes:
Deel 1 Piloot van eenzaamheid
Deel 2 Prinses van de uitersten
Deel 3 Sterrengevecht
Deel 4 Rijk van Horus
Deel 5 Guerrillastrijders en ruimtepiraten
Deel 6 Sterrenschepen
Deel 7 Schip van de sterren SALVA
Het leven betekent altijd een organische structuur in menselijke zin. Wat als er ook kristallijne, anorganische levensvormen zijn in de oneindige uitgestrekte ruimte? Zouden we het zelfs begrijpen als we met zo'n manier van leven werden geconfronteerd?
Zouden we ze accepteren? Zal ze ons accepteren?
Oase van mensen
De storm trof de straten van de buitenste woonwijk. Marik was onderweg naar de man die ze de verhalenverteller noemden.
De dag van zijn geboorte was nu bijna precies twaalf Horus planetaire jaren geleden. Zijn moeder was ook bijna acht jaar dood.
Marik legde een doek over zijn mond en vernauwde zijn ogen tot smalle spleten. Die verdomde zandstorm. Als hij had geweten dat hij vandaag zo sterk was, zou hij thuis zijn gebleven.
Ezra, de zus van zijn overleden moeder, zorgde vandaag nog steeds net zo zorgvuldig voor hem als sinds de dag dat haar zus werd gebeten door een decon en stierf binnen twintig minuten na het gif van het kleine roofdier.
Ze vielen meestal geen grote tegenstanders aan. Het is zeer waarschijnlijk dat het dier bij haar een gevaar voelde dat het zich niet kon identificeren.
Uit angst en verwarring beet het toen. De mensen van Horus behoorden hier niet Het erfelijke collectief van fauna en flora van de
Planeten zagen ze nog steeds als buitenstaanders. De planeet wist op de een of andere manier dat ze er niet uit waren geboren, dat ze niet afkomstig waren uit de oermodder van dezelfde planeet.
Hier in de woestijn was het verschil niet echt tastbaar. Maar toen iemand eenmaal de aard van de planeet binnenging, of mensen in de steden van Horus als betere slaven moesten werken, werd het gevaarlijk.
Zelfs microscopische ziekteverwekkers zagen ze als vreemden die hier niet thuishoorden.
Toch waren ze hier. Hun nederzetting, die 10.000 mensen groot was, bevond zich midden in het grootste woestijngebied ter wereld. Ontvoerd uit hun thuiswereld.
Oalo, de verteller wist nog steeds wat hij over haar moest zeggen. Hij kende veel van de verhalen erover toen de eerste mensen vele generaties geleden naar Horus kwamen.
Daarom was Marik altijd zo geobsedeerd door naar hem te luisteren. Hij kon niet genoeg horen van zijn verhalen en verhalen.
Hun nieuwe huis, de oase, het getto op Horus, had een diameter van bijna precies 1000 kilometer. Over het hele continent bestond echter alleen uit woestijn.
Uiteindelijk bereikte hij het kleine stenen huis van Oalo. Hij klopte meerdere keren op de oude en versleten deur. Het was van binnenuit op slot.
De storm was erg hard en Marik wist niet of Oalo, de oude man, zelfs zijn klop opmerkte. Hij sloeg met alle macht op de deur om zichzelf bekend te maken.
Toen bewogen de deurscharnieren piepen en raspen.
„Kom eindelijk binnen en probeer het zand buiten te laten. Moet je door de straten sluipen en oude mensen bang maken in deze storm? “
Oalo sloot snel de deur en wees naar de vloer.
„Je hebt de helft van de woestijn meegenomen. “ Hij grijnsde en liep de enige kamer in het stenen gebouw binnen.
Marik wist dat hij het niet meende zoals hij het zei.
Oalo mocht de jongen al sinds hij een kind was. Omdat hij leerde lopen, kwam hij regelmatig naar hem toe en luisterde naar zijn verhalen. En als één ding zeker was, was het dat hij nog nooit een van de verhalen had gehoord.
Oalo's repertoire leek onuitputtelijk. En één ding was heel zeker, Marik en Oalo deelden een verlangen naar hun thuisland, dat ooit gewoon de aarde heette.
Er was nooit sprake van of ze nog steeds bestonden.
Van de Horus was in dit verband geen informatie te verwachten. Ze zwegen over de planeet van herkomst van de mensen.
Terwijl ze in de twee handgemaakte houten fauteuils gingen zitten, laaide een terugkerende vraag op in Marik.
„Oalo, wie was mijn vader? “
Oalo keek naar de stoel waar Marik zat en dacht twintig jaar terug.
In die tijd verhuisde hij naar dit huis en bouwde de stoelen, de tafel en nog veel meer zelf. In die tijd was hij zeer bedreven in zijn vakmanschap.
Tegenwoordig was het niet alleen de spray in zijn vingers die hem belette iets nieuws te maken. Hij was veel vergeten. Alleen zijn verhalen uit een nog dieper verleden hielden hem in leven.
De verhalen die hij vertelde aan iedereen die naar hem wilde luisteren. En er waren er zeker nogal wat die een pelgrimstocht naar hem maakten.
„Droom je weer? “ Marik had de afwezige blik van Oalo niet gemist.
„Stomme jongen, stom Wat weet je over mijn dromen. Je hebt me iets gevraagd. Het was rond de tijd dat ik al deze meubels zelf maakte. Ik was een goede timmerman, weet je. “
Hij gaf Marik een kopje water en dronk zelf.
„Toen kwam je moeder naar me toe, voor zover ik me herinner. Ze was een trotse vrouw, weet je. “
Marik kende dit verhaal al.
„Dat heb je me al verteld. Maar ik weet niets van mijn vader. “
Voordat Oalo kon blijven praten, was er een zeer luide knal die meerdere keren werd herhaald. Over het dorp op zeer lage hoogte vlogen een dozijn Horus-ruimteschepen met meerdere supersonische snelheden voorbij.
„Die vervloekte haviken met hun koppigheid. “
Marik wist wat hij bedoelde met valken uit de verhalen van Oalo.
Het waren enkele grote roofvogels op de oude aarde. Hier en nu waren ze de Horus-mensen. De lichaamsstructuur bleek identiek te zijn aan die van mensen.
Het grootste verschil was echter van nek tot nek. Marik had tekeningen gezien van Oalo met vogels. Er was echt enige gelijkenis met een havik van de aarde. Alleen de snavelvorm was niet zo gebogen en veel zachter. De veren waren ook dichter en kleiner. De oren leken meer het beeld van een hondenoor te zijn dan die van een vogel.
Ze keken elkaar allebei kort aan en Oalo kreunde tegen zichzelf.
„Wat heb je gevraagd? “
Marik herhaalde de vraag over zijn vader.
„Niemand weet zeker iets. Maar zoals ik al zei, je moeder had me op de een of andere manier bijna vertrouwd. “ Hij niesde verschillende keren.
„Moet ik je echt meer vertellen? “
„Waarom niet. Waarom kijk je zo vreemd naar me? “
Oalo haalde zijn schouders op. „Als je bedoelt. Welnu, we hadden toen nog steeds echte problemen met het Horus-beheer van ons getto. Onze oase had nu meer dan 15.000 inwoners en hun aanbod kon niet langer worden gegarandeerd.
De regering van Horus besloot anticonceptie in te voeren. We waren geschokt en wilden het niet accepteren. “
Hij nam een adempauze en keek naar Marik. Hij hield zijn adem betoverd.
Er waren de afgelopen twintig jaar helemaal geen verhalen van Oalo geweest.
„Er waren opstanden en sterfgevallen. Je moeder verloor daarbij haar man. We zaten vaak 's avonds bij elkaar en bespraken de voor- en nadelen. “
„Dus mijn vader stierf tijdens de rellen? “
„Jongen, laat me je gewoon meer vertellen, of is deze informatie genoeg voor jou? “
„Nee, vertel het alsjeblieft dat ik ook stil ben. “
