Albert Camus E-Book

Eve Tiberghien

• Herausgeber: 50Minutes.com (PL)
• Kategorie: Sachliteratur, Reportagen, Biografien
• Sprache: Polnisch
• Veröffentlichungsjahr: 2023

Seitenzahl: 26

Beschreibung

Urodzony w Algierii francuski pisarz i myśliciel Albert Camus pozostaje jednym z najważniejszych francuskich autorów XX wieku. Często kojarzony z egzystencjalizmem (choć nie do końca identyfikował się z tym ruchem filozoficznym), był także odważnym działaczem i krytykiem społecznym, występującym przeciwko totalitaryzmowi we wszystkich jego formach i walczącym o sprawiedliwość i równość dla wszystkich. W ciągu zaledwie 50 minut dowiesz się, jak pisarstwo Camusa eksplorowało takie tematy jak absurd i potrzeba buntu w obliczu ostatecznie bezsensownej egzystencji, a także poznasz globalny wpływ jego filozofii. Ten jasny i prosty przewodnik obejmuje główne dzieła Camusa, w tym Nieznajomego, Dżumę, Upadek i Mit Syzyfa. Zawiera również pełną biografię, wprowadzenie do kontekstu historycznego, w którym powstawały jego dzieła, oraz analizę wpływu, jaki jego twórczość wywarła na późniejszych autorów, dając Ci wszystkie niezbędne informacje o tej kluczowej postaci literatury francuskiej.

Leseprobe

ALBERT CAMUS

•Urodzony: 7 listopada 1913 r. w Mondovi (obecnie Dréan), Algieria.

•Zmarł: 4 stycznia 1960 r. w Villeblevin, Francja.

•Kontekst: wojna była stale obecna w życiu Camusa: urodził się na krótko przed wybuchem I wojny światowej, pierwszy sukces literacki odniósł podczas II wojny światowej (1939-1945), a w ostatnich latach życia był świadkiem wojny algierskiej, w której jego rodzinny kraj walczył, aby uzyskać niezależność od Francji. Jego twórczość była związana z ruchem egzystencjalistycznym i filozoficzną szkołą absurdu.

•Godne uwagi prace:

°Mit Syzyfa (1942), esej filozoficzny

°The Stranger (1942), powieść

°Kaligula (1945), sztuka teatralna

°Plaga (1947), powieść

°The Just Assassins (1949), sztuka teatralna

°Upadek (1956), powieść

Albert Camus to jeden z najważniejszych pisarzy francuskich XX wieku. Rok 1957 przyniósł mu literacką Nagrodę Nobla. Pisał eseje, powieści, opowiadania i sztuki teatralne, w których rozwijał swoją słynną filozofię absurdu, był także dziennikarzem, filozofem i reżyserem teatralnym.

Nic w pochodzeniu Camusa nie zapowiadało czekającej go błyskotliwej kariery intelektualnej: urodził się w biednej robotniczej rodzinie we francuskiej Algierii, jego matka była analfabetką, a ojciec zmarł, gdy chłopiec miał roczek. Jednak dzięki nauczycielom, którzy dostrzegli jego wyjątkowy talent literacki, mógł podjąć studia wyższe i zająć się pisaniem. Jego pierwsze dzieła, Betwixt and Between i Nuptials, zostały opublikowane odpowiednio w 1937 i 1938 roku, ale sławę i uznanie krytyków przyniosło mu dopiero ukazanie się w 1947 roku Dżumy.

Camus początkowo związany był z ruchem egzystencjalistycznym, któremu przewodził Jean-Paul Sartre (1905-1980), ale zerwał z pisarzami należącymi do tej grupy ze względu na krytykę totalitarnego reżimu w ZSRR. Zajmował stanowisko w najważniejszych sprawach społecznych i politycznych swoich czasów: pisał do gazet wydawanych przez francuski ruch oporu w czasie II wojny światowej, potępiał frankizm i stalinizm, sprzeciwiał się niepodległości Algierii, wypowiadał się przeciwko zrzuceniu bomby atomowej na Hiroszimę, prowadził kampanię na rzecz zniesienia kary śmierci. Jego walka z niesprawiedliwością we wszystkich jej aspektach została jednak brutalnie zakończona w 1960 roku, kiedy to zginął w wypadku samochodowym w wieku zaledwie 46 lat.

KONTEKST

STULECIE NAZNACZONE WOJNĄ

Od Belle Époque do Wielkiej Wojny

Początek XX wieku był w Europie czasem pokoju i dobrobytu. Był to koniec Belle Époque, okresu naznaczonego postępem w każdej dziedzinie: odkryciami naukowymi i technologicznymi, wzrostem gospodarczym i postępem społecznym. Jednak nad kontynentem czaiło się ukryte zagrożenie i zaczęły pojawiać się rywalizacje. Nie wszystkie kraje czerpały takie same korzyści z kolonializmu, co prowadziło do narastających napięć i uczucia zazdrości oraz przyczyniało się do wzrostu nastrojów nacjonalistycznych. Europa stała się beczką prochu, a do jej zapalenia wystarczyła najmniejsza iskra.

28 czerwca 1914 roku Franciszek Ferdynand (1863-1914), następca tronu austro-węgierskiego, został zamordowany w Sarajewie, stolicy Bośni, przez młodego serbskiego nacjonalistę. Austro-Węgry wypowiedziały wojnę Serbii, a główne mocarstwa europejskie wkrótce podzieliły się na dwa obozy: Cesarstwo Niemieckie i Austro-Węgry po jednej stronie, a Francja, Wielka Brytania i Rosja po drugiej. W ten sposób rozpoczęła się I wojna światowa, zwana również Wielką Wojną, która trwała cztery lata i miała daleko idące konsekwencje na całym świecie.

Od ryczących lat dwudziestych do terroru dyktatury