Erhalten Sie Zugang zu diesem und mehr als 300000 Büchern ab EUR 5,99 monatlich.
Ihre "lifelong liaison / avec l’allemand" hindert Ariane von Graffenried nicht daran, in lustvollem Sprechgesang von einer Sprache in die andere zu wechseln, vom Berndeutsch ins Hochdeutsch, beides aufgeladen durch Französisch und Englisch und zwischendurch einige Brocken Albanisch. Mit den Sprachgrenzen überschreitet "Babylon Park" geografische Scheidelinien, vom Hochgebirge übers Agglo-Mittelland bis an die Meeresküste, und auf der "Grand Tour" von Fitzgerald & Rimini durch ganz Europa. Die literarische Durchquerung von Landschaften und Ländern führt zur Quersicht auf politische, soziale und persönliche Realitäten. Lustvoll in der Unterhaltung wie in der Polemik, mischt die Autorin Ästhetik mit Sozialkritik, Fantastisches mit Faktischem, Lachhaftes mit Bedenklichem. "Babylon Park" ist eine lyrische Comédie humaine im Weltformat, wundersam und lebensnah zugleich. Vorsicht: Der Genuss dieser Texte kann zu geistiger Unabhängigkeit führen!
Sie lesen das E-Book in den Legimi-Apps auf:
Seitenzahl: 110
Das E-Book (TTS) können Sie hören im Abo „Legimi Premium” in Legimi-Apps auf:
edition spoken script 21
1. Auflage, 2017
© Der gesunde Menschenversand, Luzern
Alle Rechte vorbehalten
eISBN (ePUB): 978-3-03853-046-6
eISBN (mobi): 978-3-03853-047-3
Lektorat: Daniel Rothenbühler
Korrektorat: Fritz Bieri
Korrektorat / Lektorat Französisch:
Camille Lüscher
Korrektorat Englisch: Simon Beer
Herausgeber: Matthias Burki, Ursina Greuel, Daniel Rothenbühler
Gestaltung: hofmann.to
e-Book
mbassador GmbH, Basel
Herzlichen Dank für die Unterstützung an:
KulturStadtBern, SWISSLOS / Kultur Kanton Bern, Genossenschaft Buch 2000, Burgergemeinde Bern
www.menschenversand.ch
Porträts und Hommagen
N-a-d-j-a
Waggu
Rosali
Wöufli im Stübli
Emmy
Elsa von
Beschwörtes Lachen
Agnes
Berge und Küsten
Boval
Uf em Bärg
Engadin
Echo der Zeit
Bütschelegg
Gündlischwand
Und in der Nähe die See
Long Island
Grand Tour
Rimini
Brüssel
Monaco
Istanbul
Teufelsberg
Bermondsey
Saint-Jacques-de-Compostelle
Langanes
Warschau
Grauholz
Agglo
Coiffeur d’ailleurs
Fiumkunscht
Arischtokratii u Wahnsinn
Witschi und Paschenko
Dialäktpfleeg
Babylon Park
Bis dass dr Tod
Never-ending Stories
Sie lachten
24h Lux
Nidsi
Kem Ängu si Gedoud
Rueh
Didi Marleno
Haut uf Verlange
Heidschi Bumbeidschi
Liebe in Zeiten des Kapitalismus
Promenade
Nachwort
Im Ozean der Sprachen
Für Patti Smith
Die Nacht liegt vor mir,
und ich lieg in Mid-Century-Design
at a boring Party,
drinking champagne,
looking out of the window,
while she is walking by
in einem hübschen roten Kleid
like some Red Riding Hood
mit einem Werwolf by her side.
Oh, she looks so good,
really, really good.
Oh, she looks so fine.
Ich ahne
ah-ah.
Ich ahne
ah-ah,
I’m gonna make her mine.
Und da kommt sie
meine Stufen hoch.
Und sie kommt
durch meine Tür geschneit.
Und sie kommt
durch meine Diele getanzt.
Und sie kommt
in mein Stübchen geflogen,
in a pretty red dress.
Oh, she looks so good,
really, really good.
Oh, she looks so fine.
Ich ahne
ah-ah.
Ich ahne
ah-ah,
I’m gonna make her mine.
Ich hör ein Klopfen an der Tür,
it’s her knocking at the door.
I hear the wall clock on my floor,
zwölf Mal schlägts in meinem Ohr.
Ich sag: «My God, it’s midnight!»
«No time for Einsamkeit»,
flüstert sie to me.
Sie legt sich zu mir auf die Couch,
and we take the big plunge.
Oh, she was so good,
really, really good.
Oh, she was so fine.
Ich sage
ah-ah.
Ich sage
ah-ah,
I just made you mine.
Und ich sag: «Darling, tell me your name.»
Sie beugt sich zu mir runter,
kommt dabei ganz nah
und sagt mir ihren Namen:
N-a-d-j-a.
Tausend Frauen könnten rufen,
they could all shout out their names –
like Marie and Ruth –
but to tell you the truth,
I would hear just hers
und der Schlag im Herzen
like church bells going
ding dong ding dong ding dong ding dong.
Nadja n-a-d-j-a nadja n-a-d-j-a nadja n-a-d-j-a
Nadja n-a-d-j-a nadja n-a-d-j-a nadja n-a-d-j-a
Nadja n-a-d-j-a nadja n-a-d-j-a nadja n-a-d-j-a
Nadja n-a-d-j-a nadja n-a-d-j-a nadja n-a-d-j-a.
Fürn e Spaziergänger
Nid en einzigi Zile han i mim bluetlääre Hirni a däm Vormittag im Februar chönnen entriisse, won i di Hommage fürn e grosse Tote hätt söue schribe, en Uftragsarbeit, einigermasse aaständig zaut, aber o das het i mim Chopf nüüt mögen i Bewegig setze. Das stundelange Brüete, ohni z wüsse, öb am Schluss öppis Schlaus schlüpft, cha mi komplett desillusioniere, u drum han i beschlosse, mit emene Waggu dere Zermürbig z entschlurfe.
Scho won i mis Füchsli um e Haus u mini Pfötli i Sidehändsche ha gleit, het mini schlächti Luune möge chehre in en Art chindlechen Übermuet. Im Stägehuus triffen i uf d Impressionischtin, wo iri Fahne so säubverständlech vor sech häretreit win e Rächte sini uf em Rütli. Im Schuss han ig ire es Müntschi uf ds Muu gchlepft u so e Schluck verdunschtete Liggör tanket. Si het bös gluegt u gmofflet, i müess nid öppe meine, mit so Küsse chäm me ringer dür ds Läbe. I wott grad ds Gartetöri hinger mer zuemache, da rüeft dr Herr Esposito vor Dachkontrolle vom Dach oben abe: «I öiem Oberstübli isch sowit aus i dr Ornig. I chume nächschts Jahr wider.»
Nach nid mau zwänzg Schritt uf em Parkplatz vom Bermuda-Drüegg chunt d Agnes cho z jufle u fragt fürn e Stutz. Bleich u verstoche gseht si fasch chli uus wi dr Jesus vom Velázquez. «Agnes», säg i, «wosch statt em Stutz es Müntschi?» «Nid gschänkt», seit si, u scho flügt dr gfaunig Ängu dervo.
Uf dr Brügg chunt mir e Horde Gwärbschüeler entgäge, jungi Bonobos mit Red Bull i de Füüscht. I dränge mi a dr pubertäre Roupe verbi, Punkt zwöufi muess i bi dr Frou vo Schnurebärger si. I weiss, das tönt itz win e schlächti Pointe, aber es isch d Wahrheit u nüüt aus d Wahrheit: D Frou vo Schnurebärger redt gärn lut u viu. Di gueti Seu ladt mi es ungrads Mau uf iri Sunnesite ii, wöu si weiss, dass i zwöimau am Tag warm sött ässe, mager win i bi.
I biegen ab, am Spitau mit dr schönschten Ussicht verbi. Stiu isch es hie, so, aus würd grad glöiet oder gstorbe. Us dr Hotelbar vom Allegro chunt d Marie-Louise uf schwarze Louboutins cho z stogle. D Marie-Louise isch e Brokere vor hertere Sorte. Seisch hallo u gisch drü Müntschi, hesch schon e Rohstoff, wo d’ nid wosch, am Haus. I säge: «Marie-Louise, was hättsch du äch früecher gmacht, wo dr Kapitalismus non es Handwärk isch gsi?» «Villech Alchemii», antwortet si, grinst win e Joker u zieht ar en E-Zigarette mit Cappuccino-Gschmack. I küssen iri Louboutins, was garreinüüt z bedüte het, u renne dervo, furt us dere Gfahrezone.
Es isch scho Mittag, d Frou vo Schnurebärger erwartet mi. In Belgrad oder London wär i vermuetlech scho lang am Ziu. Aber i dere Stadt hie chunsch chuum vom Fläck vor luter Sälüsäge u Reflektiere, aus u jede geit dir a d Niere, u we d’ probiersch, di z dischtanziere, chlopfe Phantasiigstaute pouselos a ds Türli vo dim Gring.
Nach paar witere Schritt ghören i mi mi eiget Name säge, in e Lutsprächer am ene schmidisige Tor. U nach guet zäh Minute geit Tür vor e Villa uuf u use chunt dr Marti am Rollator, louft zum Tor, wöu ds Elektrische wider mau nid wott. I verböige mi vor ihm, küsse lang u innig sini Hang. Die steckt im ene wiisse Händsche u umschliesst dr Griff vo sim Rollator fescht wi d Zügu vom ene wiude Ross.
Er füert mi in e täferete Salon. Dert inne ligt d Frou vo Schnurebärger im ene Lädermantu uf ere Corbusier-Chaiselongue, wüsst dir, die mit em tschäggete Fääli. D vo Schnurebärger het e Stumpe i dr Schnure un e feisse Moudi mit emene Barettlihausband uf em Schoss. I ga uf d Chnöi u begrüesse si u dr Moudi umständlech mit drü Müntschi, schläcke mer d Haar vo de Lippe u setze mi näbe se uf ene Stueu. D vo Schnurebärger heepet: «Tüet diiirrr geng no rrrouche?» «Nei», sägen i, «vor drei Tag han i ghört.» «Guet», seit si, «de vö miiirrr hüt widrrr aa.» U bevor i cha widerspräche, han i e Kubanischi im Muu. U naa dis naa, so nach dr dritte, ja, da gwöhnsch di irgendwie draa. U o a d vo Schnurebärger u ires Greed, zwungenermasse, mi isch ja wit use irgendwie verwandt, u o we d’ nid orthodox bisch u fingsch, Stammböim chönn me ruehig fäue, hesch di iigimpfti Höflechkeit haut i dim Bluet.
Liecht benäblet vo däm starche Tubak, gsehn i plötzlech dr Marti samt Rollator vor üs ir e Rouchschwade sta; är gseht uus win e Mischig us ere David-Lynch-Figur un em Heilige Geischt. Un i frage mi, weli Funktion är äch i dere gspässige Trinität übernimmt u weli i? U wider vergö es paar Minute, bis dr Marti seit: «Es wär aagrichtet.» D vo Schnurebärger fuuchet: «Miiirrr Läbdig kommandiert ärrr mi ume», steit uuf u marschiert übere i ds Ässzimmer, dr Moudi un i brav hingedri.
D vo Schnurebärger sitzt zoberscht an e länge Tisch, i zungerscht, dr Moudi irgendwo i dr Mitti. ’s isch deckt für 24. «Üsi Ahne ässe mit», möögget si. «Mira», dänken i, «houptsach, ’s git glii mau öppis zwüsche d Schufle», u schaute es Walkie-Talkie ii, wo näb emene goudige Moccalöffeli ligt. I bi nid zum Reklamiere hie, aber es dünkt mi, es Zmittag für 24 z servieren isch für dä Marti i sim Zuestand en unzuemuetbari Büez, o we 22 nüüt düe ässe, im beschte Fau aus Energii aawäsend si.
Mit Hiuf vom ene Servicewage, wo dr Rollator ersetzt, volländet dr Marti di schwirigi Ufgab innerhaub vo mehrere Stung. U derzue redt d vo Schnurebärger ohni Ungerbruch. Ig isse Zungen a Kaperesosse u trinke Pepsi Cola us New Bern, u won i einisch ds Walkie-Talkie es paar Millimeter vo mim Ohr entferne, päägget si guet gluunt i ires: «Loset, diiirrr müesst chönne lose!» U redt u redt witer, verzeut vo Eroberige u paar wenige Niderlaage, vo verschidene Läbe mit ändlose Widerholige. I ha mir au erdänklechi Müeh ggä, ire z fouge, aber irgendeinisch han i e Schibe gha vo dere Ändlosplatte u i das Walkie-Talkie ine gflennet: «Chöi mir nid mau chli zäme schwige?» Was mir eigentlech iifaui, ghören i dür ds Funkgräät, mir sige ja nid verhüratet un es wärdi Konversation gmacht bis zum bitterbösen Ändi. U das isch du o iitroffe, i weiss nümm wenn, aber plötzlech han i son e chaute Schweiss a dr Schläfe gspürt u dr vo Schurebärger iri Sätz hei i mim Chopf aafa haue u sech kakofonisch aafa duelliere, mis Walkie-Talkie isch uf e Parggettbode gheit u i hingernache i d Schnitz.
Ufgwachet bin i im erschte Stock im ene Spitaubett, dr Moudi a de Füess u dr Marti a dr Kante. D Madame sig im Salon u möcht hüt nümme gstört wärde, si müess sech vo däm Schock erhole. «Ja», sägen i, das sig blöd gloffe, es tüeg mir leid, i chönn’s mer nid erkläre. Dr Marti git mer e Spazierstock mit emene Fischchopf aus Griff, u mit däm, sim Rollator un e chli Amphetamin stan i glii drufabe wider uf beidne Bei. Är hiuft mir i ds Füchsli u reckt mer d Händsche, begleitet mi zur Huustür u seit: «Mir erwarten öich morn wider zum Zmittag, wi geng.» U i säge: «Merci, Marti, merci, villech ja, mir wärd es gseh», u won i ds schmidisige Tor hinger mer zuemache, gsehn i no, win er mer fründlech winkt.
I füele mi wi nöi gebore u hüpfe mit mim nöie Spazierstock uf ere Strass ar e Wise verbi, wo Städter uf Stadtross über Hindernis gumpe. I fingen aus schön u liebenswärt u dänken a dä Maa, wo mir eis Mau uf ds Härz tschaupet isch, u schriben ihm gedanklech e Teggschtnachricht: «Mon petit chou-fleur, i ha di so gärn wi mis tote Füchsli oder win e Aprikose us em Büchsli.» I fiele no chli a däm Satz u frage mi, öb Ironii am Änd cha zwanghaft si, so zwanghaft wi ds Spaziere.
Vor em Fridhof chunt e Diakonisse vo linggs über d Strass cho z loufe u aberglöibisch win i bi, dänken i: Das bringt sicher Glück, e Diakonisse so vo linggs über d Strass ... Villech han i, wen i ewig so witer spaziere, i zwöi Jahr es bärndütsches Buech gschribe, wo i 35 Sprachen übersetzt wird. U mir chöme mini fliissige u begabte Schriftsteuerfründe i Sinn, wo sech sicher nid so tüe verlarifaare win i, bi Lüt wi dr Frou vo Schnurebärger, u o nid geng grad ohnmächtig wärde, sobaud ne öppis z viu wird. I wirfe dr Diakonisse e Kusshand zue u verspriche mir öppis dervo.
D Diakonisse louft über e Fridhof, i hingedri. Bi de Diakonissegreber blibt si sta. Die si au tupfgnau gliich, i Reih’ u Gliid, wi bi Soudate. I loufe witer u studiere Grabsteine, wo verströit i dr Wise lige. Hie isch d Heimat no nid z äng. I däm Momänt überchunt mi e heillosi Müedi. I lige in e Loubhuufe u schlafe fasch ii, schnuufe füechte Härd ii u dänke, hie unuffäuig begrabe z si, wär gar nid mau so schlächt. U villech isch dr Tod ja nid so übu u het numen e hundsmiserable Ruef. Es chunt cho schneie, aber i blibe seeleruehig i däm Huufe lige, bis d Lippe blau u d Zäie stiif wärde. U ersch, won i wider es Hüngerli uf ds Läbe gspüre, stan i uuf.
Vor dr Fridhofsmuur ruusche d A6 u dr Wind liisli i dr gliiche Harmonii. Rächts e neoklassizistischi Überbouig. Schön isch angers, dänken i, u früecher isch nid aus besser gsi. I tschaupe witer u schmöcke d Sandsteiboute, wo itz scho ganz i dr Neechi si. Unger de Loube bim «Les Amis» tuuschen i vier Bärner Müntschi gägen es Biud vom Sbiti uf Packpapiir u verlüüre mi churz i sim Blick – är isch geng nöime angers, aber eschtimabel u vou Ungernämergeischt.
I schlüüfe dürne Schwarm ufgregti Japaner. Im Chäuerlade vom Robert Hosechrischt ziehn i mir primitive Rock ’n’ Roll uf Vinyl ine. Dr Robert treit e schwarzi Melone uf em Chopf un e gringlete Schnouz im Gsüün, verzeut vo früecher in Hollywood. I frage: «Robert, why did you usgrächnet stay here?» U är seit: «Love, you know» u schänkt mer es Glesli «Moonshine» us Tennessee ii. I däm Momänt chunt e Gruppe Burlesque-Tänzer johlend u mit rote Fädere am Gring d Chäuerstäge abetroolet u i Plattelade ine gschneit. Aui tüe mi umarme u wi haubblutti Derwische um mi ume wirble. U wo si mi wei küsse, fragen i mi, was äch iri Absichte si. U irgendeinisch merken i, wi o i mi fa aafa dräie, u i dräie mi u dräie, dräie, dräie, dräie, bis d Dili vom Chäuergwöub mit em Bode verschmiuzt u i in e tiefi Ohnmacht vo Glückseligkeit gheie.
Won i erwache, bin i ganz allei. Aui si gange, vorusse isch es dunku u stiu. I tschaupe zfride a dunkle Fassade u belüchtete Schoufänschter verbi u frage mi: «Isch äch das Dürenang mini eigeti Ornig? U das ewige Loufe schon e Teggscht?» «Villech», seit e Spaziergänger im Verbiga. I ha nid gnau gseh, wär das isch gsi. «Äuä scho», seit dr Fischchopf am Spazierstock, u i tanze mit ihm wi dr Fred Astaire über d Pflaschtersteine Richtig «Dead End», Richtig hei.