Erhalten Sie Zugang zu diesem und mehr als 300000 Büchern ab EUR 5,99 monatlich.
- Herausgeber: Alfredbooks
- Kategorie: Abenteuer, Thriller, Horror
- Sprache: Niederländisch
door Alfred Bekker Een worstelaar wordt vermoord in de sportarena Le Dôme in Marseille en de verdenking wordt gericht op de misdadiger Janton, die ook verdacht wordt van gokfraude. Maar dan wordt er nog een man vermoord in de ring bij een sportevenement, en plotseling worden commissaris Marquanteur en Leroc geconfronteerd met een seriemoordenaar. Hij heet LA MOUCHE en heeft besloten een duivels spel te beginnen met Marquanteur... met een moorddadige afloop!
Sie lesen das E-Book in den Legimi-Apps auf:
Seitenzahl: 128
Veröffentlichungsjahr: 2023
Das E-Book (TTS) können Sie hören im Abo „Legimi Premium” in Legimi-Apps auf:
Ähnliche
Alfred Bekker
Commissaire Marquanteur en de Vechter van Marseille : Franse misdaadthriller
Inhaltsverzeichnis
Commissaire Marquanteur en de Vechter van Marseille : Franse misdaadthriller
Copyright
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
Commissaire Marquanteur en de Vechter van Marseille : Franse misdaadthriller
door Alfred Bekker
Een worstelaar wordt vermoord in de sportarena Le Dôme in Marseille en de verdenking wordt gericht op de misdadiger Janton, die ook verdacht wordt van gokfraude. Maar dan wordt er nog een man vermoord in de ring bij een sportevenement, en plotseling worden commissaris Marquanteur en Leroc geconfronteerd met een seriemoordenaar. Hij heet LA MOUCHE en heeft besloten een duivels spel te beginnen met Marquanteur... met een moorddadige afloop!
Copyright
Een CassiopeiaPress-boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Sonder-Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van
Alfred Bekker
© Roman door Auteur
© deze uitgave 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen
De fictieve personages hebben niets te maken met echte levende personen. Overeenkomsten tussen namen zijn toevallig en onbedoeld.
Alle rechten voorbehouden.
www.AlfredBekker.de
Volg ons op Facebook:
https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/
Volg ons op Twitter:
https://twitter.com/BekkerAlfred
Hier vindt u het laatste nieuws:
https://alfred-bekker-autor.business.site/
Naar de blog van de uitgever!
Blijf op de hoogte van nieuwe releases en achtergrondinformatie!
https://cassiopeia.press
Alles wat met fictie te maken heeft!
1
Dit weekend ben ik gaan zeilen met mijn maat Doudou. Marseille vanaf de zee zien is iets speciaals. En Doudou heeft een geweldig jacht. De lucht was blauw, de lucht fris en zout. De wind blies in je gezicht.
"Je doet een paar dingen verkeerd, Pierre," zei Doudou.
"Dus, wat doe ik verkeerd?"
"Als kleine commissaris bij de recherche ga je het financieel nooit redden. Je voelt je misschien goed omdat je opkomt voor het goede en gerechtigheid en al die dingen. Maar je wordt er niet rijk van."
"Ik heb mijn baan niet gekozen om rijk te worden," zei ik.
"Dat dacht ik ook," zei Doudou.
"Je had gelijk."
"Maar misschien wil je er iets bijverdienen."
"Ik heb er genoeg van."
"Je hebt nooit genoeg, Pierre."
"Dat doe ik, Doudou."
"Dat zeg je alleen maar tegen jezelf. Kijk eens naar deze boot. Zou je niet graag zo'n jacht hebben?"
"Ik zou niet genoeg tijd hebben om voor ze te zorgen, Doudou."
"Wat het geval ook mag zijn. Er is altijd wel een reden waarom je wat meer geld nodig hebt. Ik weet dat je geen gezin hebt. Geen vrouw en geen kinderen. Dat is misschien een ander verhaal. En uw kleine flat is net een monnikencel om in te slapen."
"Wilt u mijn leven bekritiseren?"
Doudou wuifde hem weg.
"Dat zou ik nooit doen, Pierre."
"Waarom vertel je me dit dan?"
"Heb je ooit gehoord van worstelevenementen?"
"Daar gaan catchers naartoe om elkaar in elkaar te slaan," zei ik. "Ik moet beroepsmatig met dat soort dingen omgaan, dus ik kijk er niet naar in mijn vrije tijd."
"Maar dat zou je wel moeten doen."
"Waarom?"
"Je kunt op deze gevechten wedden, Pierre - en daarbij veel geld verdienen."
"Deze gevechten worden meestal geregeld, Doudou. Wist je dat niet?"
"Ja, dat wist ik al."
"En daarom kunt u alleen maar verliezen op zulke weddenschappen."
"Niet als je van tevoren precies weet wat de afspraak is voor het gevecht. Dan kun je alleen maar winnen."
Ik was sprakeloos.
"Dat meen je niet, Doudou!"
"Ik kan je een tip geven, Pierre. Ik vertel je alleen op welke vechter je moet wedden. Dat is alles. Je hoeft je nergens anders voor te interesseren als je gevoelige, rechtschapen politiegeweten daar niet tegen kan."
Ik wuifde het weg.
"Laat maar," zei ik. "Ik heb het geld niet zo hard nodig."
"Wat je maar wilt."
Bonjour.
Mijn naam is Pierre Marquanteur. Ik ben commissaris bij een speciale eenheid van de recherche van Marseille en deel een kamer met mijn collega François Leroc.
Dat is precies waar we zaten.
We hadden eerder een stokbrood gekocht in de bistro.
Toen ik het ging opeten, zat er een vlieg op die me al de hele tijd irriteerde. Ik joeg hem weg met een kwispelend gebaar, waarna hij op mijn voorhoofd ging zitten.
Behoorlijk brutaal, nietwaar?
Ik sloeg mijn hand tegen mijn voorhoofd.
Tevergeefs.
"Je hebt geen kans, Pierre," zei mijn collega François Leroc. "Wat je ook doet, de vlieg is al weg. Je krijgt hem niet!"
Nadat ik met de vlakke hand achter elkaar op mijn voorhoofd en op het bureau had geslagen, moest ik toegeven dat mijn collega waarschijnlijk gelijk had.
Op dat moment had ik het niet voor mogelijk gehouden dat er binnenkort weer een vlieg op mijn zenuwen zou gaan werken.
Maar eerst dit!
In de grote zaal Le Dôme de Marseille, die in de wijk Chartreuse ligt, was het een drukte van belang.
"Dood hem!" kwam er van de tribunes.
Mario L'ÈTALON (de hengst) Amato greep de MASQUE VENGEUR bij zijn oren. Toen gaf hij hem een brute kopstoot. De MASQUE VENGEUR brulde. Amato haakte zijn voet in de achterkant van de knie van zijn tegenstander. Tegelijkertijd voerde hij een dubbele stoot uit. Eén vuist boorde zich in de maag van de MASQUE VENGEUR, de andere ving hem op de kin.
De MASQUE VENGEUR viel met een plof op zijn rug. Hij zag er versuft uit.
Amato trommelde met zijn vuisten als een gorilla op zijn enorme borst. Dit wakkerde de menigte nog meer aan.
"Zal ik hem afmaken?" riep Amato in de menigte.
Goedkeurend gejuich beantwoordde hem.
Amato greep de slanke scheidsrechter, die om hem heen weefde, bij de kraag en gaf hem een duw, waardoor hij in de touwen tuimelde.
Het gebrul van de menigte werd bijna oorverdovend.
De MASQUE VENGEUR probeerde weer op te staan. Maar dat lukte hem niet. Amato was boven hem.
Hij liet zijn hele lichaamsgewicht op de MASQUE VENGEUR vallen en ramde zijn elleboog in diens maag. Amato sprong op, zijn armen gespreid als een overwinnaar. Hij schudde zich uit. Het zweet droop van zijn lichaam.
Ondertussen lag Le MASQUE VENGEUR op de grond te kronkelen. Hij zag er zielig uit. Zijn gekreun vol pijn werd overstemd door het gehuil van de menigte.
Amato griste de microfoon uit de hand van de verbijsterde presentator.
"Wie is de kampioen?" kraakte hij schor in de microfoon, die overstuurd was. Maar de fans wisten wat hij riep. Het was een ritueel.
"Ik hoor niets! Wie is de kampioen?" riep hij opnieuw.
"L'ÈTALON!" kwam het terug.
"Harder!" riep Amato.
"L'ÈTALON!" kwam als een donderslag bij heldere hemel tot hem.
De scheidsrechter en compere liepen wat geïrriteerd en steeds nerveuzer rond de ring. De situatie was hen ontglipt.
Maar dat hoorde bij de show. De mensen wilden het zo.
Regels breken was het handelsmerk van L'ÈTALON. Zijn fans hielden ervan.
Amato klom op het laagste touw. Hij balde zijn vuisten en stak ze in de lucht. Hij gooide de draadloze microfoon van de conferencer in de menigte.
Ondertussen had de scheidsrechter de MASQUE VENGEUR uitgeteld.
Een grenzeloos gejuich barstte los.
Amato stond nog steeds op het laagste touw en trommelde nu weer op zijn borst.
Ondertussen verzorgden de dokter en de trainer MASQUE VENGEUR, die weer bij bewustzijn kwam. Hij brulde luid en ontblootte zijn tanden. Hij rukte het zwarte masker van zijn gezicht, dat zijn ogen en het grootste deel van zijn neus bedekte. Zijn ogen schitterden als een gek. Hij wankelde naar zijn tegenstander toe. Het gevecht was nog niet voorbij voor hem.
De scheidsrechter en de conferencier probeerden hem in de weg te staan, maar ze waren letterlijk geen partij voor hem. Hij veegde ze opzij met zijn armen.
Het publiek slaakte een schelle gil.
En Mario L'ÈTALON Amato leek niets te merken.
"Wie is de kampioen?" riep hij schor toen zijn tegenstander een gemene aanval van achteren inzette.
In die seconde ging er een schok door Amato's lichaam.
Het vervormde wolvengezicht van de kampioen bevroor in een grimas.
Bloed sijpelde door het bezwete haar achter op zijn hoofd.
Niemand had het schot gehoord.
Nog twee kogels raakten hem in de rug. De eerste scheurde een bloedend gat precies tussen zijn schouderbladen, de tweede raakte Amato in zijn nieren terwijl hij al voorover viel.
Zijn levenloze lichaam zakte als een natte zak op de grond. De metalen roosters, waardoor frisse lucht naar binnen werd geblazen, rammelden.
Er ging een geroezemoes door de menigte. Afschuw verspreidde zich. Hier en daar was de schelle schreeuw van een vrouwenstem te horen. Duizenden ogen waren gericht op Mario L'ÈTALON Amato.
"Sta op, ÈTALON! Goede show, maar nu is het genoeg!" riep een dikke man met een half kaal hoofd die op de eerste rij zat. Maar toen keek hij op en zag dat zelfs het gezicht van de MASQUE VENGEUR zo bleek was geworden als de muur.
In plaats van tegen zijn tegenstander te schreeuwen, wat gepast zou zijn geweest voor zijn rol, liet de angstaanjagende vanger zijn blik over de toeschouwerstribune aan de andere kant cirkelen.
En tegen die tijd had zelfs de laatste persoon door dat dit geen deel meer uitmaakte van de show.
Dat was niets anders geweest dan een moord - gepleegd in het bijzijn van duizenden getuigen.
Het geroezemoes in de menigte klonk als een dreigend onweer.
De presentator vroeg om een nieuwe microfoon. Met stotterende woorden probeerde hij de dreigende paniek onder het publiek te voorkomen. Tegelijkertijd begonnen mannen in zwarte uniformen van een particuliere veiligheidsdienst zich op verschillende punten een weg door de menigte te banen.
Ondertussen was er een dokter naar Amato gesneld, die op de grond lag. Hij kon echter niet meer doen dan zijn dood vaststellen.
"Blijft u alstublieft kalm, dames en heren ...", probeerde de conferencer.
Tevergeefs.
De afschuw was sterker.
Geen enkele redenering kon deze menigte onder controle houden. Er brak chaos uit!
2
Toen ik die ochtend in het kantoor van Monsieur Marteau, onze baas, zat, was ik nog behoorlijk moe. De avond ervoor hadden we een inval gedaan in LUNE BLEUE, een blitse club waarvan we al lang vermoedden dat het een centrum voor designer drugs was. Ik had nog steeds pijn van die operatie. Maar toen ik naar de andere gezichten keek van de FoPoCri-collega's die zich in het kantoor van onze baas hadden verzameld, was ik niet de enige. FORCE SPECIALE DE LA POLICE CRIMINELLE, zo heet onze speciale eenheid. Of kortweg FoPoCri.
Ik nipte aan mijn koffie. Mijn vriend en collega François Leroc leek de blik op mijn gezicht opgemerkt te hebben. Hij zat naast me.
"Melanie is op vakantie," fluisterde hij tegen me.
"Dat verklaart alles," antwoordde ik.
Melanie was de secretaresse van onze baas. En haar koffie was legendarisch op kantoor. Het brouwsel dat ik voor me had, kon daar onmogelijk tegenop.
Naast François en mijzelf waren ook mijn collega's Boubou Ndonga en Stéphane Caron aanwezig.
"U zult wel gehoord hebben over het recente incident in de sportarena van Le Dôme hier in Marseille," begon Mr Marteau.
Natuurlijk deden we dat. Het was onvermijdelijk. Alle kranten en het nieuws op tv en radio stonden er immers vol mee. "Eergisteren werd de ster van de avond, een zekere Mario Amato, gedood tijdens een freestyle worstelwedstrijd georganiseerd door de France Wrestling Federation. Hij staat misschien bekend als L'ÈTALON bij sommige mensen die meer geïnteresseerd zijn in deze sport dan ik."
"Ik zag alleen de posters voor Le Dôme," zei Boubou Ndonga, een collega die beschouwd werd als de best geklede agent in het politiedistrict.
Monsieur Marteau zette een projector aan en toonde ons wat beelden van Amato, daarna van de plaats van de misdaad.
"Er is zelfs een video-opname van de actie," legde Mr Marteau toen uit. "Een kabelkanaal dat gespecialiseerd is in catchen heeft het gevecht live uitgezonden. Ik zal u de opname ter beschikking stellen voor het onderzoek. Maar eerst wil ik kort de resultaten van het onderzoek toelichten die onze collega's al hebben verkregen. De beslissende fragmenten uit de video-opname heeft u misschien al op de ontbijt-tv kunnen bewonderen."
Monsieur Marteau schudde walgend zijn hoofd. "Wat er in Le Dôme gebeurd is, is al erg genoeg. Maar ik hou ook niet van de manier waarop sommige media het uitbuiten."
Mr. Marteau legde het verloop van de misdaad uit zoals het tot nu toe gereconstrueerd was op basis van verschillende andere opnames. De dader had vanuit het publiek geschoten. De ballistische experts konden zelfs bepalen vanaf welke stoel. In de algehele paniek had de dader onherkenbaar kunnen vluchten. Mensen waren de zaal uit gesneld en hadden de beveiligers en stewards gewoon overreden. Enkele tientallen gewonden werden met kneuzingen en botbreuken in het ziekenhuis opgenomen. In totaal dachten een half dozijn mensen dat ze getuige waren geweest van de dader. De politie had hun verklaringen opgenomen, maar ze waren zo verschillend dat hun waarde nul was.
Vermoedelijk had geen van deze mensen echt iets gezien.
De gebruikte projectielen waren kogels van kaliber 38.
"Waarom is dat ons geval?" vroeg ik.
Monsieur Marteau trok zijn wenkbrauwen op.
"Daar kom ik zo op, Pierre." Hij had een afstandsbediening in zijn hand, waarmee hij de projector bediende. Het gezicht van een man van middelbare leeftijd verscheen nu op de muur. "Mario Amato had connecties met de onderwereld. Vooral met Louis Janton!"
"De wedstrijdkoning uit Pointe-Rouge?" zei François.
Mr. Marteau knikte.
"Precies! Janton is een grote speler in de illegale gok- en wedwereld. Hij runt verschillende bars en een paar wedkantoren. We vermoeden ook dat hij betrokken is bij grootschalige gokfraude. Regelde paardenweddenschappen en manipuleerde gevechten in boksen en vangen. Tot nu toe is er echter nog niets uitgekomen dat in de rechtszaal gebruikt kan worden. Louis Janton maakt zijn eigen handen niet vuil. Daar heeft hij zijn mensen voor. Vorig jaar wilde een dropout van Louis Jantons organisatie als kroongetuige getuigen. Hij werd op weg naar het Openbaar Ministerie doodgeschoten door een sluipschutter. Het kon nooit bewezen worden dat Louis Janton hiertoe opdracht had gegeven."
"En waarom zou hij iets te maken hebben met de dood van Mario L'ÈTALON Amato?" vroeg François.
"Amato stond praktisch op de loonlijst van Janton. Dat is tenminste wat onze informanten ons vertellen. Maar er zijn ook andere aanwijzingen die dat meer dan suggereren. Amato's manager werkte vroeger voor Janton. Amato werd opgebouwd met het geld van Janton."
"En afhankelijk van de kansen viel Amato om of liep hij als winnaar van het veld," besloot Caron. De vlassige collega sloeg zijn benen over elkaar.
Monsieur Marteau haalde zijn schouders op.
"Er valt veel te zeggen voor deze veronderstelling. In ieder geval zou Amato ruzie hebben gekregen met zijn mentor. Net toen hij in de lift zat en echt geld zou hebben opgebracht voor Janton!"
"En daarom moest hij sterven?" vroeg ik.
"Het zou niet de eerste keer zijn, Pierre, dat Louis Jantons mensen uit zijn imperium, die niet pareren, even later op mysterieuze wijze een kogel in de schedel krijgen. Janton is niet per se een kille, berekenende onderwereldbaas als het hierop aankomt. Hij kan soms heel emotioneel reageren. Zijn wraakzuchtige haat is berucht. Eén belediging is genoeg om al zijn stoppen door te laten slaan ...".
"Klinkt niet echt als iemand die ik beter zou willen leren kennen," fluisterde François tegen me.
"Ik denk dat het erbij hoort," antwoordde ik.
Mr Jean-Claude Marteau wendde zich tot Boubou: "Jij en Mr Caron onderzoeken de plaats delict, alsjeblieft. Bekijk elk detail opnieuw en werk samen met commissaris Kruger, het hoofd van de afdeling moordzaken. In het bijzonder wil ik dat u contact opneemt met de organisatoren van het Catch-evenement en uitzoekt of er onregelmatigheden waren in de aanloop naar de moord."
Boubou Ndonga knikte.
"Goed, Mr. Marteau."
Monsieur Marteau maakte een halve draai in mijn richting.
"Jij en Mr Leroc onderzoeken Amato's omgeving ... Het zou niet slecht zijn als we Louis Janton eindelijk kunnen pakken."
"Makkelijker gezegd dan gedaan," antwoordde ik.
Helaas waren moordopdrachten een van de moeilijkst te bewijzen overtredingen. Het was veel gemakkelijker om de persoon te pakken die zichzelf opgaf om de trekker van een pistool over te halen. Hoe handig hij het ook deed, hij liet zeker meer sporen achter dan zijn cliënt.
3
Mario Amato had het laatst in een villa in Marseille Sainte André gewoond. Hij was er pas zes maanden geleden komen wonen. Het uiterlijke teken dat hij - kind van arme Italiaanse gastarbeiders - het gemaakt had in Frankrijk. Nu was zijn jonge vrouw Isabella er om ons te verwelkomen. Ze was donkerharig en tenger. Ze moet bijna klein geleken hebben naast haar man.
