Erhalten Sie Zugang zu diesem und mehr als 300000 Büchern ab EUR 5,99 monatlich.
- Herausgeber: Alfredbooks
- Kategorie: Abenteuer, Thriller, Horror
- Sprache: Niederländisch
door Alfred Bekker Bertrand Aspesse wil weg en geeft zichzelf aan bij de politie. Volgens zijn eigen verklaringen behoort hij tot een terroristische organisatie van antiglobaliseringsactivisten genaamd LIBERTÉ ANARCHISTE. Deze organisatie is tot alles bereid en gaat over lijken. Commissarissen Marquanteur en Leroc hebben niet veel tijd om de samenzweerders op te sporen om te voorkomen dat ze hun perfide plan op tijd uitvoeren. Alfred Bekker is een bekende auteur van fantasyromans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talloze romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton Reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Jack Raymond, Jonas Herlin, Dave Branford, Chris Heller, Henry Rohmer, Conny Walden en Janet Farell.
Sie lesen das E-Book in den Legimi-Apps auf:
Seitenzahl: 127
Veröffentlichungsjahr: 2023
Das E-Book (TTS) können Sie hören im Abo „Legimi Premium” in Legimi-Apps auf:
Ähnliche
Alfred Bekker
Commissaris Marquanteur en de Anarchisten: Frankrijk Misdaadverhaal
Inhaltsverzeichnis
Commissaris Marquanteur en de Anarchisten: Frankrijk Misdaadverhaal
Copyright
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
Commissaris Marquanteur en de Anarchisten: Frankrijk Misdaadverhaal
door Alfred Bekker
Bertrand Aspesse wil weg en geeft zichzelf aan bij de politie. Volgens zijn eigen verklaringen behoort hij tot een terroristische organisatie van antiglobaliseringsactivisten genaamd LIBERTÉ ANARCHISTE. Deze organisatie is tot alles bereid en gaat over lijken. Commissarissen Marquanteur en Leroc hebben niet veel tijd om de samenzweerders op te sporen om te voorkomen dat ze hun perfide plan op tijd uitvoeren.
Alfred Bekker is een bekende auteur van fantasyromans, thrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talloze romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton Reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Jack Raymond, Jonas Herlin, Dave Branford, Chris Heller, Henry Rohmer, Conny Walden en Janet Farell.
Copyright
Een CassiopeiaPress-boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Cassiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van
Alfred Bekker
© Roman door Auteur
© van deze uitgave 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen
De verzonnen personen hebben niets te maken met echt levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.
Alle rechten voorbehouden.
www.AlfredBekker.de
Volg me op Facebook:
https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/
Volg me op Twitter:
https://twitter.com/BekkerAlfred
Lees het laatste nieuws hier:
https://alfred-bekker-autor.business.site/
Naar de blog van de uitgever!
Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!
https://cassiopeia.press
Alles over fictie!
1
De helikopter droeg het embleem van Radio Marseille, de zender met de meest gedetailleerde filemeldingen in Marseille. Twee mannen zaten in de cabine.
"We zijn nu precies vierhonderd meter van het hoofdbureau van politie in La Canebière," zei de piloot. "Dichterbij wil ik niet komen."
"Dat is ook genoeg," antwoordde de tweede man. Hij verdraaide zijn gezicht in een dunne glimlach. Hij miste zijn bovenste twee snijtanden. Hij wierp een blik op een controlescherm. Zijn vingers gleden over het bijbehorende toetsenbord.
Het beeld van het gebouwencomplex werd ingezoomd en vergeleken met de plannen die in de computer waren opgeslagen. Een markering flitste op.
"Heb je hem?" vroeg de piloot ongeduldig.
"Ik heb zijn mobiel, Leonard. Nu ga ik kijken of er iemand in zit." Hij zette de infraroodmodus aan, die een beeld gaf van verschillende graden warmte. Zo kon je een persoon zelfs door muren heen zien.
"Vuur," mompelde de man met het spleetje tussen zijn tanden toen en drukte op een bepaalde knop. Een granaat schoot uit een verborgen lanceerbuis. Het ging veel sneller dan geluid. Je zou de ontploffing in het gebouw pas horen als het projectiel de muur al was binnengedrongen.
2
Een kwartier eerder ...
François Leroc en ik zaten samen met Prosper Valmont, hoofdofficier van justitie, en Monsieur Marteau, Commissaire général de police, in één van de verhoorkamers van ons hoofdkwartier in La Canebière.
Door een spiegelruit konden we zien hoe onze ondervragingsspecialisten Derek Bajere en Pascal Montpierre net de laatste fase van een leugendetectortest ingingen. De man in kwestie was geen gewone gevangene. Zijn naam was Bertrand J. Aspesse, die volgens zijn eigen verklaringen behoorde tot een terroristische organisatie van antiglobaliseringsactivisten genaamd LIBERTÉ ANARCHISTE. Het credo van deze groep was dat globalisering niets meer was dan een uitbreiding van de invloed van de VS. Maar volgens LIBERTÉ ANARCHISTE zou dit uiteindelijk leiden tot een soort wereldwijde superstaat, die in de beginfase bestreden zou moeten worden om het te voorkomen.
Helaas wisten we niet veel over LIBERTÉ ANARCHISTE.
De organisatie is in verband gebracht met enkele spectaculaire aanvallen. Twee weken geleden was er een autobom tot ontploffing gebracht voor een bank in Marseille, terwijl er tegelijkertijd een hackeraanval was op de systemen van de beurzen van Marseille, Parijs, Tokio, Londen en Frankfurt. Voor LIBERTÉ ANARCHISTE was de internationale kapitaalstroom zoiets als het symbool van wat de aanhangers van deze organisatie verwierpen.
Een senior manager van een softwarebedrijf was samen met zijn gezin en zijn huis opgeblazen. Verschillende omroepen hebben biechtgesprekken ontvangen van leden van LIBERTÉ ANARCHISTE.
Intussen was het voor terroristen zoals LIBERTÉ ANARCHISTE echt moeilijk geworden om de aandacht van de media en het publiek te trekken. Maar het was duidelijk dat LIBERTÉ ANARCHISTE de strijd niet zou opgeven.
In het beste geval zou het kunnen zijn dat bestaande plannen werden uitgesteld - naar een tijd bijvoorbeeld waarin veiligheid niet meer zo belangrijk was en politici zich bijvoorbeeld vaker en onbeschermder in het openbaar durfden te begeven.
Bertrand J. Aspesse was een lange man met donker haar. Hij was 35 jaar oud.
Aspesse was explosievenspecialist in het leger geweest voordat hij ervan overtuigd raakte dat de staat zelf (en de Franse staat in het bijzonder) moest worden afgeschaft.
In LIBERTÉ ANARCHISTE was hij voornamelijk betrokken geweest bij de voorbereiding van explosieve aanvallen, zoals hij ons had verteld.
Het bijzondere was dat hij zichzelf vrijwillig in onze handen had gelegd.
Anders had het jaren kunnen duren voordat we hem hadden kunnen opsporen.
"Wat deze test ook zegt, ik denk dat Aspesse liegt," zei François in de stilte. Hij dronk zijn koffiemok leeg.
"U moet proberen wat onpartijdiger te zijn, commissaris Leroc," sprak hoofdaanklager Prosper Valmont.
François haalde zijn schouders op.
Wat wist een man als Valmont van het instinct dat hij in het veld had opgedaan? Het instinct voor gevaar en voor de vraag of iemand de waarheid sprak of gewoon probeerde je voor de gek te houden!
Valmont trok zijn wenkbrauwen op.
"In de verklaringen van Aspesse worden dreigende aanvallen van LIBERTÉ ANARCHISTE beschreven . Het is de eerste uitvaller van deze groep. Voor zijn veiligheid wil hij ons al zijn kennis geven. Ik denk dat daar niets mis mee is."
"Op voorwaarde dat de test positief is," zei Monsieur Marteau nuchter. Hij zag er afwezig uit. Zijn handen zaten in zijn zakken.
Ik had de transcripties van de eerste verhoren van Aspesse gelezen.
Daarna plande LIBERTÉ ANARCHISTE naar verluidt aanslagen met plutonium en ziektekiemen tegen hondsdolheid. De stad Marseille was het doelwit van de terroristen omdat het volgens hen het centrum was van een globalistische samenzwering die bestreden moest worden.
Ik begreep het dilemma van de hoofdaanklager goed. Hij had de keuze tussen pest en cholera. Als hij Aspesse geloofde en zijn voorwaarden accepteerde, riskeerde hij een misdadiger te helpen. Want onder normale omstandigheden zou Aspesse op zijn minst medeplichtig aan moord zijn geweest. Maar als een van de aangekondigde moorden daadwerkelijk werd uitgevoerd en het bleek dat het voorkomen had kunnen worden met de hulp van Aspesse, dan zou niet alleen hoofdaanklager Valmont zijn hoed moeten afnemen.
Ik keek naar Aspesse's gezicht door de spiegelruit. De overloper van LIBERTÉ ANARCHISTE zag er kalm en beheerst uit. Er was geen greintje nervositeit in zijn gezicht te bespeuren. Hij leek precies te weten wat hij deed.
"Is dit hoe een man eruitziet die het bangst is voor zijn eigen volk?", mompelde François tegen me.
Ik haalde mijn schouders op.
"Welk ander motief zou hij hebben om naar ons over te lopen?"
"Gerichte desinformatie misschien."
Het duurde nog een paar minuten en toen was de test klaar. Pascal Montpierre maakte een passend teken voor ons. Nadat Aspesse door de deur was gestapt, namen François en ik hem mee naar binnen. Aspesse droeg geen handboeien.
Hij stopte voor de hoofdaanklager en keek Valmont recht in de ogen. Aspesse was een half hoofd groter dan de officier van justitie.
"Je zult merken dat ik niets dan de waarheid heb verteld," mompelde hij somber.
"Ik hoop het - voor je eigen bestwil!"
"Je moet er niet te lang over doen om beslissingen te nemen. LIBERTÉ ANARCHISTE slaapt niet!"
"Het is mogelijk dat je kameraden alle acties afblazen," zei Valmont.
Aspesse's tanden flitsten.
"Het tegenovergestelde zal het geval zijn. Nu ik in jouw handen ben gevallen, zullen ze proberen zoveel mogelijk van onze plannen uit te voeren."
"Ze zeggen nog steeds onze plannen," verklaarde Monsieur Marteau. Zijn toon was zakelijk en nuchter.
Aspesse wendde zich tot het hoofd van ons presidium.
"Oude gewoonten raak je niet van de ene op de andere dag kwijt."
Monsieur Marteau haalde zijn schouders op.
"Misschien."
"LIBERTÉ ANARCHISTE weet nog niet dat ik een overloper ben. Ik hoop het in ieder geval wel en jullie zouden ook op deze kaart moeten wedden. Zo kun je misschien wat voordeel behalen. Een periode waarin de mensen van LIBERTÉ ANARCHISTE nog steeds geloven dat ik misschien weiger te getuigen en door jullie ondervragers elk detail uit mijn neus moet laten trekken ..."
Monsieur Marteau wendde zich tot François en mij.
"Breng hem naar zijn cel."
"Ja, baas."
"Ik zie je later voor de vergadering."
We namen Aspesse mee het centrum in en leidden hem weg. In ons hoofdkwartier hebben we een aantal zogenaamde bewaringscellen waar verdachten en kortgestraften kunnen worden opgesloten. Aspesse werd hier ook ondergebracht.
We stopten even voor zijn cel. Hij keek me aan.
"U hebt geen idee waartoe LIBERTÉ ANARCHISTE in staat is, commissaris!"
"Maar jij!"
"Ik hoorde bij jou."
"Tot nu toe zijn de motieven voor je verandering niet echt duidelijk voor mij."
"Ik heb me gerealiseerd dat het pad van LIBERTÉ ANARCHISTE een dwaling was. Ik deel nog steeds de politieke doelen van deze organisatie. Maar ik weiger onschuldige mensen daarvoor te laten boeten."
"Late realisatie!"
"Beter laat dan nooit. En bovendien heb je aan dit late besef de unieke mogelijkheid te danken om misdaden te voorkomen, waarvan niemand hier in dit eerbiedwaardige gebouw een goed idee lijkt te hebben. Wat denk je dat het alleen al zou betekenen als de watervoorziening van een complex als dit zou worden doorspekt met plutonium of rabiësziekteverwekkers?"
"Vertel!"
"Er zou chaos uitbreken. Een zogenaamd machtige organisatie zou in een mum van tijd onthoofd worden - in ieder geval hier in Marseille. Maar iets vergelijkbaars zou ook landelijk georganiseerd kunnen worden. De Oost-Duitse Stasi gebruikte hondsdolheid als moordwapen."
"Ik heb erover gehoord."
"Het lastige is dat de meeste artsen zich niet eens realiseren dat de persoon in kwestie aan hondsdolheid zou kunnen lijden. De symptomen zijn in het begin heel aspecifiek, totdat het te laat is. En ik hoef je niets te vertellen over het effect van plutonium."
"Laten we wachten op de testresultaten," onderbrak François.
Aspesse draaide zich kort naar hem om en knikte toen langzaam.
Toen stapte hij zijn cel binnen. De getraliede deur ging achter hem dicht.
We draaiden ons om. Ik kon nog steeds horen hoe Aspesse zich op zijn bed wierp.
We waren nog maar een paar stappen weg toen Aspesse's cel veranderde in een vlammende hel.
We wierpen ons op de grond. Een golf van druk en hitte overspoelde ons. Ik beschermde mijn gezicht met mijn arm en lag voorover op de grond. De kracht van de ontploffing was zo krachtig dat de celdeur uit zijn beslag was geblazen.
We raapten onszelf bij elkaar. Eén blik liet zien dat we niets meer voor Aspesse konden doen.
De explosie had hem letterlijk verscheurd.
3
De helikopter vloog met een boog over het centrum, schampte het Parc de la Ville en bewoog toen in noordoostelijke richting.
De man met het spleetje tussen zijn tanden schakelde het infrarood richtapparaat uit.
"Hé, man, het is ons gelukt!"
"Werkte als een zonnetje," knikte de piloot. De helm liet slechts een deel van zijn kin bloot.
Toch was zijn goede humeur duidelijk zichtbaar.
Hij stuurde de helikopter over Marseille in de richting van de kust.
Nevel hing boven het water.
De landingsplaats was ergens aan de kust op een open plek in het bos. Daar hadden ze een terreinwagen geparkeerd die ze konden gebruiken om terug te keren naar Marseille.
"Jammer dat we de machine moeten vernietigen," zei de piloot. "Het was tenslotte verdomd moeilijk om het ding te organiseren."
"Hoort erbij, vrees ik," antwoordde de man met het gat tussen zijn tanden.
"Ja, dat weet ik. Onze klanten willen niet dat er sporen worden gevonden."
"Het is toch begrijpelijk? En we krijgen tenslotte geld genoeg voor de zaak."
"Geld genoeg om je gek te maken, bedoel je?" De piloot lachte schor. "Luister, we nemen het geld en laten de helikopter zoals hij is! We kunnen er later geld van maken!"
"Ik weet het niet..."
"Hé, man, niet in je broek schijten! Ze weten niets van onze landingsplaats!"
"Als ze erachter komen dat we de instructies niet hebben opgevolgd, zullen ze behoorlijk pissig zijn!"
"Lafaard!"
4
"De dood van Aspesse zet ons weer een flinke stap terug in de strijd tegen deze organisatie die LIBERTÉ ANARCHISTE heet, " verklaarde Monsieur Marteau tijdens een haastig belegde vergadering in zijn briefingruimte. Naast François en mij waren er nog een aantal collega's aanwezig, onder wie de commissarissen Stéphane Caron en Boubou Ndonga. Onze medewerker interne zaken Maxime Valois en de twee ondervragers Bajere en Montpierre waren ook gearriveerd. Ze hadden Aspesse uitgebreid ondervraagd en ook de leugendetectortest geanalyseerd. Volgens hun analyse was Aspesse een absoluut geloofwaardige getuige.
Vergelijkende metingen waren samen met hem gedurende meerdere dagen uitgevoerd, zodat het resultaat op een relatief veilige basis stond.
Des te betreurenswaardiger is het dat Aspesse zijn uitspraken in geen enkele rechtbank ter wereld meer zou kunnen herhalen.
En het ergste was dat we nu op geen enkele manier iets te weten konden komen over de toekomstige plannen van LIBERTÉ ANARCHISTE. Alle pogingen om dicht genoeg bij deze groep te komen om informanten te plaatsen waren tot nu toe jammerlijk mislukt.
Maxime Valois gaf ons een samenvatting van de bevindingen tot nu toe.
"Het is vanuit een helikopter geschoten op de cel waar Aspesse zat. Beelden van onze videobewakingsapparatuur bewijzen dit, maar ook talrijke getuigenverklaringen van andere verdiepingen van het federale gebouw," meldde Maxime. "De helikopter droeg de identificatie van de zender Radio Marseille. Maar haar helikopters bevonden zich op dat moment aantoonbaar ergens anders."
"Een vervalsing dus," merkte François op.
"Ze hadden een perfecte camouflage," legde Maxime Valois uit.
"En bovendien hoefden ze helemaal niet zo dicht bij het gebouw te komen. Niet meer dan een paar honderd meter."
"Hoe konden ze weten in welke cel Aspesse zat?", vroeg ik. "Ze konden immers niet door muren kijken!"
Maxime vertrok zijn gezicht.
"Misschien wel, Pierre."
"Wat?"
"We zullen de definitieve zekerheid hebben wanneer onze collega's van de forensische afdeling hun laboratoriumtests hebben afgerond. Maar tot nu toe vermoeden we dat er een heel specifiek type projectiel is afgevuurd, dat wordt gebruikt door speciale legereenheden die gespecialiseerd zijn in stedelijke oorlogsvoering. De projectielen worden afgevuurd vanuit helikopters en worden meestal gebruikt in combinatie met infraroodscanners, die helpen om temperatuurverschillen zichtbaar te maken op een diepte van enkele meters. Omdat een persoon warmer is dan een muur, komt hij of zij duidelijk naar voren als een contour. Overigens spreekt het feit dat Aspesse precies werd geraakt ook in het voordeel van de veronderstelling dat zo'n apparaat werd gebruikt. Anders had hij de explosie kunnen overleven, want die was niet zo sterk als je op het eerste gezicht zou denken."
