De Spaanse Burgeroorlog E-Book

Hadrien Nafilyan

• Herausgeber: 50Minutes.com (NL)
• Kategorie: Geisteswissenschaft
• Sprache: Niederländisch
• Veröffentlichungsjahr: 2023

Beschreibung

Ontdek de geschiedenis van De Spaanse Burgeroorlog die van 1936 tot 1939 werd uitgevochten tussen de Republikeinen, voorstanders van een progressief en liberaal Spanje, en de Nationalisten, voorstanders van een conservatief regime met fascistische neigingen. Het was de culminatie van diepe politieke en sociale spanningen die sinds de jaren twintig waren opgelopen. De kwetsbaarheid van de nieuwe instellingen in het land en het internationale klimaat droegen bij tot de radicalisering van het politieke leven en de omverwerping van het Volksfront in 1936. Aan het hoofd van de nationalisten stond generaal Franco, gesteund door Hitler en Mussolini, die snel een persoonlijke dictatuur vestigde en Franco's bewind na de oorlog oplegde. Voor sommige historici was deze episode niet meer dan een generale repetitie voor het komende tweede wereldconflict.

Leseprobe

DE SPAANSE BURGEROORLOG

•Wanneer was dat? Van 1936 tot 1939.

•Context? Spanningen tussen reactionair rechts en revolutionair links in een Spanje dat in beroering is sinds de 19E EEUWe en de moord op de monarchistische leider José Calvo Sotelo (1893-1936).

•Strijders? De Nationalen, ook bekend als Francoïsten, tegen de Republikeinen.

•Hoofdrolspelers ?

°Francisco Largo Caballero (1869-1946), regeringsleider van 1936 tot 1937.

°Manuel Azaña (1880-1940), president van de Republiek van 1936 tot 1939.

°Francisco Franco (1892-1975), Spaans generaal en staatsman.

°Juan Negrín (1892-1956), regeringsleider van 1937 tot 1939.

•Resultaat? Overwinning voor Franco en de nationale beweging.

•Wat is er gebeurd? De oorlog kostte bijna 300.000 mensen het leven, de slachtoffers van de naoorlogse repressie niet meegerekend.

•Gevolgen? De vestiging van Franco's dictatuur.

Tijdens de Spaanse Burgeroorlog, van 1936 tot 1939, stonden de Republikeinen, aanhangers van een progressief en liberaal, zelfs revolutionair Spanje, tegenover de Nationalisten, die een traditioneel en conservatief regime met fascistische neigingen voorstonden. eHet was het resultaat van diepe politieke en sociale spanningen die in de 19e eeuw ontstonden en vanaf de jaren twintig nog verergerden en die noch door de val van de monarchie in 1931 noch door de Tweede Republiek (1931-1936) konden worden beteugeld. Integendeel, de kwetsbaarheid van de nieuwe instellingen en het ongezonde internationale klimaat van de jaren dertig droegen bij tot een radicalisering van het politieke leven, zozeer zelfs dat het leger in 1936 probeerde het Volksfront (een alliantie van linkse partijen), dat enkele maanden eerder aan de macht was gekomen, omver te werpen.

Generaal Franco nam snel de leiding van de nationalisten over en vestigde een persoonlijke dictatuur, die na zijn overwinning in 1939 stand hield. Het Republikeinse kamp was meer verdeeld. Alleen de figuren van Manuel Azaña, president van de Republiek van 1936 tot 1939, Francisco Largo Caballero, regeringsleider van september 1936 tot mei 1937, en zijn opvolger Juan Negrín vielen echt op.

Het conflict kreeg al snel een internationale dimensie, en hoewel Engeland en Frankrijk weigerden zich ermee te bemoeien, steunden enerzijds Jozef Stalin (1878-1953) en anderzijds Adolf Hitler (1889-1945) en Benito Mussolini (1883-1945) respectievelijk de republikeinen en nationalisten, zodanig dat sommige historici niet hebben geaarzeld te zeggen dat dit een generale repetitie was voor het tweede wereldconflict dat zou komen.

CONTEXT

EEN AANGEVALLEN REPUBLIEK

De burgeroorlog brak uit op een moment dat de nationale en internationale context bijzonder instabiel was. De monarchie, constitutioneel sinds 1874, was in 1923 een schaduw van zichzelf onder de dictatuur van Miguel Primo de Rivera (1870-1930), voordat op 14 april 1931 de Tweede Republiek werd uitgeroepen na de overwinning van de Republikeinen bij de gemeenteraadsverkiezingen. In vijf jaar tijd veranderde de meerderheid drie keer van kant: wat links deed van 1931 tot 1933, probeerde rechts ongedaan te maken van 1934 tot 1935, voordat links er in 1936 in slaagde de macht te heroveren dankzij het Volksfront. Het aan de macht komen van links vergrootte de spanningen, en extremisten aan beide zijden werden steeds gewelddadiger.

De Tweede Republiek werd verre van unaniem gesteund door zowel rechts als links. De verdeeldheid tussen de twee fracties, en tussen de republikeinen en de tegenstanders van dit soort regime, was te groot om een gemeenschappelijke basis te vinden. In ernstige crises zoals de burgeroorlog overheerst echter de tegenstelling tussen links en rechts.

Onder de republikeinen bevonden zich de hervormingsgezinde en gematigde partijen van centrumrechts en centrumlinks, waartoe Manuel Azaña behoorde. De PSOE (Spaanse Socialistische Arbeiderspartij) en haar vakbond, de UGT (Algemene Arbeidersbond), waren ook een tijdlang gematigd, maar gaven vanaf 1933 onder invloed van Francisco Largo Caballero toe aan de revolutionaire verleiding. Ten slotte speelde de CEDA (Spaanse Confederatie van Autonome Rechten), een katholieke en conservatieve partij die in 1932 door José María Gil-Robles (1898-1980) werd opgericht als tegenwicht voor het electorale gewicht van links.