De val van Constantinopel E-Book

Romain Parmentier

• Herausgeber: 50Minutes.com (NL)
• Kategorie: Geisteswissenschaft
• Sprache: Niederländisch
• Veröffentlichungsjahr: 2023

Seitenzahl: 37

Beschreibung

De val van Constantinopel in 1453 was een belangrijk keerpunt in de Europese geschiedenis: een hevige strijd in deze cruciale handelsstad eindigde met de ondergang van het Byzantijnse Rijk en de opkomst van het Ottomaanse Rijk, dat de regio in de daaropvolgende eeuwen domineerde. Deze machtsoverdracht is essentieel om de moderne tijd in West-Europa te begrijpen en wordt door veel historici gezien als het einde van de middeleeuwen. In slechts 50 minuten leert u over het 53-daagse beleg dat uiteindelijk de ineenstorting van het Byzantijnse Rijk veroorzaakte en begrijpt u de grote gevolgen ervan op het gebied van handel en religie. Dit eenvoudige en informatieve boek biedt een grondige bespreking van de achtergrond van De val van Constantinopel, de voorbereidingen voor de strijd en de belangrijkste gebeurtenissen van de slag. Het bevat ook biografieën van de belangrijkste commandanten en leiders, waaronder de invloedrijke Ottomaanse sultan Mehmet II, een waardevolle inleiding tot de sociale en politieke context en een evaluatie van de gevolgen van de slag, waardoor u alle essentiële informatie over de verovering van Byzantium krijgt.

Leseprobe

DE VAL VAN CONSTANTINOPEL

KERNGEGEVENS

•Wanneer? Van 6 april tot 29 mei 1453

•Waar: Constantinopel, hoofdstad van het Byzantijnse Rijk (nu Istanbul)

•Context? Ottomaanse expansie (14de – 17de eeuw)

•Strijders? Het Byzantijnse Rijk versus het Ottomaanse Rijk

•Hoofdrolspelers ?

°Constantijn XI, Byzantijns keizer (1403-1453)

°Mehmet II, sultan van het Ottomaanse Rijk (1432-1481)

•Resultaat? Ottomaanse overwinning

•Slachtoffers?

°Byzantijns kamp: ongeveer 4.000 slachtoffers en 50.000 gevangenen

°Ottomaans kamp: aantal onbekend, maar verliezen zijn hoog

INLEIDING

De val van Constantinopel, een belangrijk keerpunt in de Europese geschiedenis, betekende het einde van het Oost-Romeinse Rijk (beter bekend als het Byzantijnse Rijk) ten gunste van het Ottomaanse Rijk. Volgens veel historici heeft deze gebeurtenis het einde van de Middeleeuwen ingeluid en de intrede van West-Europa in de Moderne Tijd ingeluid.

De strijd om Constantinopel begon op 6 april 1453. De aanval werd bevolen door de Ottomaanse sultan Mehmet II, die een einde wilde maken aan de Byzantijnse aanwezigheid aan de Bosporus. De inzet was hoog: de inname van Constantinopel verzekerde niet alleen de controle over de handelspoort die het Oosten met het Westen verbond, maar maakte ook een einde aan het laatste christelijke bastion in het Oosten. De Ottomanen, zich bewust van de inzet, begonnen een belegering van de stad en probeerden haar te veroveren door haar geleidelijk te verzwakken door een reeks offensieve aanvallen, maar ook door een blokkade om haar te isoleren en haar elke hulp van buitenaf te ontnemen.

Het verval van het Byzantijnse Rijk probeerde de aanval te weerstaan. Achter de indrukwekkende muren van Constantinopel wist keizer Constantijn XI de Ottomanen meer dan 50 dagen op afstand te houden. Na opeenvolgende aanvallen viel de stad uiteindelijk op 29 mei 1453, waarmee het lot van twee rijken werd bezegeld en de schemering van het Byzantijnse Rijk en de dageraad van het Ottomaanse Rijk werd ingeluid.

POLITIEKE EN SOCIALE CONTEXT

BYZANTIUM, EEN RIJK IN DOODSNOOD

De val van Constantinopel, een mijlpaal in de geschiedenis van de 15E EEUW, was slechts het sluitstuk van een proces van verval dat al eeuwen aan de gang was. Vanaf zijn komst tot de val van het Romeinse Rijk in 476 AD Vanaf zijn ontstaan tot de val van het Romeinse Rijk in 476 na Christus zijn er bijna duizend jaar verstreken waarin het rijk stand hield, ondanks de aanspraken die sommigen (zoals de Arabieren, Serviërs, Bulgaren, Venetianen, Genuezen en Turken) op zijn grondgebied maakten.

GOED OM TE WETEN.

Voor sommige historici vond de geboorte van het Byzantijnse Rijk plaats in 395 na Christus, toen keizer Theodosius I (347-395) besloot het Romeinse Rijk te verdelen tussen zijn twee zonen. Hoewel er in het verleden al verschillende splitsingen hadden plaatsgevonden, was deze definitief. Maar het was vooral administratief en de inwoners van de twee rijken zagen geen echte verschillen met de vroegere situatie. Zij waren bijvoorbeeld onderworpen aan dezelfde wetgeving. Pas in 476 na Christus leidde het Byzantijnse Rijk zijn eigen lot.

Het verval van het Byzantijnse Rijk begon in 1204, toen de Republiek Venetië om redenen van commerciële concurrentie de Vierde Kruistocht (1201-1204), aanvankelijk gewijd aan de herovering van het Heilige Land en Jeruzalem, toen in handen van de Arabieren, naar Constantinopel verlegde. Deze gebeurtenis, die zijn wortels had in de religieuze twist tussen de Oosterse en Westerse Kerken sinds het schisma van 1054, had verwoestende gevolgen. De Byzantijnse hoofdstad werd belegerd en veroverd door de kruisvaarders, die haar plunderden, wat het einde betekende van het Byzantijnse Rijk, dat vervolgens uiteenviel in vier entiteiten:

•het Latijnse Rijk van Constantinopel (1204-1261), dat Thracië, het noordwesten van Klein-Azië, Lesbos, Samos en Chio omvatte, en dat in westerse handen was;

•het despotaat van Epirus (1204-1318), gelegen in de Balkan en zich uitstrekkend tot in Albanië en Griekenland;

•het Rijk van Nicea (1204-1261), gelegen aan de oevers van de Zee van Marmara en de Zwarte Zee, waarvan de keizer Theodoor Ier Lascaris (ca. 1174-1222) was;

•het rijk Trebizond (1204-1461), gelegen in de regio Pontus aan de Zwarte Zeekust, dat een van de laatste toevluchtsoorden van de Grieken was voordat het in 1461 eveneens in handen van de Ottomanen viel.

In 1261 slaagde Michael VIII Palaeologus (1224-1282), mede-keizer van Nicea en vervolgens Byzantijns keizer, er echter in Constantinopel te heroveren en het Byzantijnse Rijk te herstellen. De schade veroorzaakt door de kruisvaarders bleek echter onomkeerbaar en de twee kerken gingen voorgoed uit elkaar.

G