Erhalten Sie Zugang zu diesem und mehr als 300000 Büchern ab EUR 5,99 monatlich.
- Herausgeber: Alfredbooks
- Kategorie: Fantasy und Science-Fiction
- Sprache: Niederländisch
Terwijl het zachte gezoem van de machines de laatste restjes kou uit mijn lichaam verdreef, opende ik mijn ogen. Ik werd begroet door een diffuus, zacht licht. Het was het eerste licht in 200 jaar. Mijn gedachten vormden zich langzaam, als uit een wazige droom: het ruimteschip NEW HOPE had Proxima Centauri b bereikt, ons nieuwe thuis. Ik ging met enige moeite rechtop zitten. Mijn lichaam voelde zwaar en traag aan. De kunstmatige intelligentie van het schip had ons hier allemaal op voorbereid door de rotatie van het schip matig aan te passen; Proxima b heeft 1,17 keer de zwaartekracht van de aarde. Elke spier, elk gewricht, zelfs mijn adem leek zich ertegen te verzetten. De technische hoogstandjes, de exoskeletten en hightech pakken, stonden klaar om ons te ondersteunen. Maar op dat moment voelde ik een diepe, bijna nostalgische verbinding met mijn lichaam - ik wilde deze eerste stap alleen zetten. "Welkom terug, kapitein Goldin," sprak de vertrouwde stem van Aurora, de AI van ons schip. "Dank je, Aurora," zei ik met een droge keel. "Statusrapport."
Sie lesen das E-Book in den Legimi-Apps auf:
Seitenzahl: 55
Veröffentlichungsjahr: 2025
Das E-Book (TTS) können Sie hören im Abo „Legimi Premium” in Legimi-Apps auf:
Ähnliche
Doelplaneet Alpha Centauri b: Science Fiction
Inhaltsverzeichnis
Doelplaneet Alpha Centauri b: Science Fiction
Copyright
Hoofdstuk 1: Het ontwaken
Hoofdstuk 2: De verkenning begint
Hoofdstuk 4: Storm van licht en stralen
Hoofdstuk 5: Wederopbouw
Hoofdstuk 6: Vooruitgang en solidariteit
Hoofdstuk 7: Onverwachte openbaringen
Hoofdstuk 8: De diepte van het onbekende
Hoofdstuk 9: Kennis en wijsheid
Hoofdstuk 10: 500 jaar later - kijken naar het verleden, voorbereiden op de toekomst (Roger Goldin doet verslag)
Hoofdstuk 11: Wachten en de vruchten van de geschiedenis
Doelplaneet Alpha Centauri b: Science Fiction
door ALFRED BEKKER
Copyright
Een CassiopeiaPress-boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Bathranor Books, Uksak Sonder-Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van
Alfred Bekker
© Roman door Auteur
© deze uitgave 2025 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen
De fictieve personages hebben niets te maken met echte levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en onbedoeld.
Alle rechten voorbehouden.
www.AlfredBekker.de
Volg me op Facebook:
https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/
Volg me op Twitter:
https://twitter.com/BekkerAlfred
Naar de blog van de uitgever!
Blijf op de hoogte van nieuwe releases en achtergrondinformatie!
https://cassiopeia.press
Alles wat met fictie te maken heeft!
Hoofdstuk 1: Het ontwaken
Terwijl het zachte gezoem van de machines de laatste restjes kou uit mijn lichaam verdreef, opende ik mijn ogen. Ik werd begroet door een diffuus, zacht licht. Het was het eerste licht in 200 jaar. Mijn gedachten vormden zich langzaam, als uit een wazige droom: het ruimteschip NEW HOPE had Proxima Centauri b bereikt, ons nieuwe thuis.
Ik ging met enige moeite rechtop zitten. Mijn lichaam voelde zwaar en traag aan. De kunstmatige intelligentie van het schip had ons hier allemaal op voorbereid door de rotatie van het schip matig aan te passen; Proxima b heeft 1,17 keer de zwaartekracht van de aarde. Elke spier, elk gewricht, zelfs mijn adem leek zich ertegen te verzetten. De technische hoogstandjes, de exoskeletten en hightech pakken, stonden klaar om ons te ondersteunen. Maar op dat moment voelde ik een diepe, bijna nostalgische verbinding met mijn lichaam - ik wilde deze eerste stap alleen zetten.
"Welkom terug, kapitein Goldin," sprak de vertrouwde stem van Aurora, de AI van ons schip.
"Dank je, Aurora," zei ik met een droge keel. "Statusrapport."
"Alle levensinstandhoudingssystemen werken binnen de optimale parameters. De bemanning ontwaakt geleidelijk uit een diepe slaap. De baan rond Proxima Centauri b is stabiel. We hebben de schemerzone geïdentificeerd als waarschijnlijk doelgebied."
Ik knikte, ook al wist ik dat Aurora mijn bewegingen registreerde. "Stralingssituatie?"
"Proxima Centauri heeft tijdens de nadering verschillende kleinere vlammen laten zien, maar niets bedreigends heeft ons geraakt. Desondanks blijven zonnevlammen een potentieel gevaar."
Langzaam richtte ik me op tot mijn volledige lengte. De kunstmatige zwaartekracht van het roterende ruimteschip hielp, maar het was duidelijk dat de grond onder mijn voeten anders was. Steviger, zwaarder. Een direct voorproefje van een nieuwe realiteit. De zwaartekracht op Alpha Centauri b was 1,17 keer die van de aarde. Daarom hadden we de kunstmatige zwaartekracht aan boord al een beetje aangepast, zodat we eraan konden wennen. "Laten we ons voorbereiden op de landing. Alles moet volgens protocol verlopen. Informeer het koloniecommando en de medische afdeling. De hightech pakken moeten klaar zijn voor gebruik."
"Begrepen, kapitein."
Ik liep naar de brug, langs de slaapvertrekken van de bemanning. Sommigen begonnen net de slaperigheid van zich af te schudden. Hier en daar een glimlach en een knikje, opgesloten in herinneringen aan de lange reis die tot dit moment had geleid.
Het uitzicht vanaf de brug benam me de adem. Proxima Centauri was zichtbaar op het scherm, drie keer zo groot en toch lang niet zo helder als onze vertrouwde zon. Het hing daar, een kalme aanwezigheid midden in de donkere ruimte. En daaronder lag onze bestemming: Proxima Centauri b. Een halve cirkel van duisternis en een halve cirkel van intens licht, de schemerzone ertussenin - een smalle ring die ons hopelijk een leven zou bieden dat onze stoutste dromen te boven zou gaan.
"Laten we aan de landing beginnen," beval ik, mijn stem vastberaden en duidelijk. "We hebben 200 jaar op dit moment gewacht. Het is tijd om geschiedenis te schrijven."
Het ruimteschip reageerde onmiddellijk. Een zachte trilling ging door de grond, het zachte trillen van de stuwraketten en roeren, de corrigerende bewegingen van de vluchtbesturing. Het oppervlak van de planeet kwam dichterbij, steeds groter en gedetailleerder. Rotsachtige landschappen en mogelijk levengevend water kwamen tevoorschijn, een belofte van toekomst en hoop.
Ik sloot kort mijn ogen en haalde diep adem, terwijl ik het gewicht van de verantwoordelijkheid en het moment op me voelde, maar ook de onlesbare dorst naar ontdekking en vervulling.
"In een nieuw tijdperk," mompelde ik, nauwelijks hoorbaar voor de bemanning, maar met de vastberadenheid van een hele planeet in mijn hart.
Toen de NEW HOPE door de bovenste lagen van de atmosfeer van Proxima Centauri b brak, veranderde ons zicht op het oppervlak en werden de details steeds scherper. Dichte wolkenformaties, kronkelende rivierlopen en uitgestrekte, mogelijk vruchtbare vlaktes werden zichtbaar. Maar ook de harde realiteit van de planeet werd duidelijk - woeste berglandschappen en diepe kloven verschenen in dramatisch contrast.
"Naderen landingsplatform Alpha over vijf minuten," meldde commandant Elena Reyes, mijn rechterhand en een ervaren piloot. Haar gezicht stond geconcentreerd, maar ook vol verwachting.
"Begrepen, commandant," antwoordde ik. De landing zelf was een ingewikkelde zaak, elke fout kon rampzalig zijn, maar ik vertrouwde mijn bemanning. Tientallen jaren van virtuele trainingen en technologieën bedacht door de knapste koppen op aarde hadden ons hier gebracht.
"Kapitein, de stralingsniveaus zijn stabiel," rapporteerde de hoofdwetenschapsofficier, Dr Mei Li, vanaf haar console. "We hebben geen significante toename van protonfluxen waargenomen. De pakken en exoskeletten zouden ons voldoende bescherming moeten bieden zolang we ons aan de relevante protocollen houden."
Ik knikte, tevreden met dit nieuws. "Goed, dan gaan we de landingsploeg voorbereiden."
De voorbereidingen waren routine en toch kon je de opwinding in de lucht voelen. Ongeveer 50 bemanningsleden zouden de eerste groep vormen, waaronder wetenschappers, technici en veiligheidsofficieren. Onze hoofddoelen waren eenvoudig maar essentieel: een basis opzetten, eerste bodem- en watermonsters nemen en een uitgebreid situatierapport opstellen.
In de hangar deed ik mijn hightech pak om. De verbeterde stroomondersteuning verlichtte meteen wat van de extra spanning die de hogere zwaartekracht veroorzaakte, en een zachte stroom koele lucht hield mijn lichaamstemperatuur aangenaam stabiel. Ik wierp een korte blik op Dr Li, die naast me in haar pak stapte.
"Klaar voor avontuur, kapitein?" Ze glimlachte, maar haar ogen verraadden een verborgen spanning.
"Meer dan klaar, Dr Li. Laten we eens kijken wat dit nieuwe Eden voor ons in petto heeft."
De landing verliep soepel. Onze landingskamer landde zachtjes op de gekozen landingsplaats. Een brede strook uitgestrekte vlakte aan de rand van de schemerzone, waar de temperaturen het gematigdst leken en de stralingsniveaus stabiel. De luchtsluis ging met een sisser open en een nieuwe geur stroomde binnen - de geur van een buitenaardse atmosfeer vermengd met de metaalachtige geluiden van onze machines.
Ik zette de eerste stap naar buiten, de zwaarte van de planeet onmiddellijk voelbaar. Elke stap voelde berekend, vastberaden, alsof de planeet zelf mijn bewegingen moeilijker maakte. Het landschap voor me was adembenemend: een hemel van lichtpaars, glanzende rotsen onder een zon die als een oude bewaker aan het firmament hing.
