Fraszki E-Book

Jan Kochanowski

• Herausgeber: Ktoczyta.pl
• Kategorie: Poesie und Drama
• Sprache: Polnisch

Veröffentlichungsjahr: 2015

Beschreibung

Jan Kochanowski pisał fraszki przez całe życie. W ciągu całej z górą dwudziestoletniej działalności poety powstało ich ponad trzysta.Fraszka to drobny utwór poetycki wierszem, często o charakterze żartobliwym, oparty na dowcipnym pomyśle. Pierwowzór fraszek w literaturze polskiej dał Mikołaj Rej w „Figlikach”. Kochanowski ustalił swoimi „Fraszkami” obowiązujący wzór stylistyczny tego typu utworów.„Fraszki” Kochanowskiego charakteryzuje duża różnorodność. Są wśród nich utwory żartobliwe, humorystyczne, satyryczne, frywolne, ale także bardzo poważne. Autor przedstawia w nich portreciki swoich znajomych, zdarzenia ze swego życia, scenki obyczajowe. Liczne utwory zawierają rozważania filozoficzne oraz ironiczne refleksje, także na temat własnej twórczości.

Leseprobe

Jan Kochanowski

Fraszki

Warszawa 2015

Dedykacja

Fraszki tym książkom dzieją: kto się puści na nie

Uszczypliwym językiem, za fraszką nie stanie.

Księgi pierwsze

Do gościa

Jeśli darmo masz te książki,

A spełna w wacku pieniążki,

Chwalę twą rzecz, gościu – bracie,

Bo nie przydziesz ku utracie;

Ale jesliś dał co z taszki,

Nie kupiłeś, jedno fraszki.

Na swoje księgi

Nie dbają moje papiery

O przeważne bohatery;

Nic u nich Mars, chocia srogi,

I Achilles prędkonogi;

Ale śmiechy, ale żarty

Zwykły zbierać moje karty.

Pieśni, tańce i biesiady

Schadzają się do nich rady.

Statek tych czasów nie płaci,

Pracą człowiek próżno traci.

Przy fraszkach mi wżdy naleją,

A to wniwecz, co się śmieją.

O żywocie ludzkim

Fraszki to wszytko, cokolwiek myślemy,

Fraszki to wszytko, cokolwiek czyniemy;

Nie masz na świecie żadnej pewnej rzeczy,

Próżno tu człowiek ma co mieć na pieczy.

Zacność, uroda, moc, pieniądze, sława,

Wszystko to minie jako polna trawa;

Naśmiawszy się nam i naszym porządkom,

Wemkną nas w mieszek, jako czynią łątkom

Z Anakreonta

Ja chcę śpiewać krwawe boje,

Łuki, strzały, miecze, zbroje;

Moja lutnia – Kupidyna,

Pięknej Afrodyty syna.

Jużem był porwał bardony

I nawiązał nowe strony;

Jużem śpiewał Meryjona

I prędkiego Sarpedona;

Lutnia swym zwyczajem g’woli

O miłości śpiewać woli.

Bóg was żegnaj, krwawe boje,

Nie lubią was strony moje.