Erhalten Sie Zugang zu diesem und mehr als 300000 Büchern ab EUR 5,99 monatlich.
- Herausgeber: Alfredbooks
- Kategorie: Abenteuer, Thriller, Horror
- Sprache: Niederländisch
door Alfred Bekker Inspecteur Jörgensen en de premie Wilm Goretzki, een voormalig rechercheur die jarenlang onderzoek deed naar de georganiseerde misdaad en waardevolle hulp bood bij de arrestatie van Andrea DiFabio, vooral bij undercoveroperaties, is vermoord. Probeerde iemand de premie op Goretzki's hoofd te verdienen? Maar wat heeft deze dode man te maken met alle anderen die met hetzelfde wapen zijn neergeschoten? Alfred Bekker is een bekend auteur van fantasyromans, misdaadthrillers en jeugdboeken. Naast zijn grote boekensuccessen heeft hij talloze romans geschreven voor suspense series zoals Ren Dhark, Jerry Cotton, Cotton Reloaded, Kommissar X, John Sinclair en Jessica Bannister. Hij heeft ook gepubliceerd onder de namen Neal Chadwick, Henry Rohmer, Conny Walden en Janet Farell.
Sie lesen das E-Book in den Legimi-Apps auf:
Seitenzahl: 133
Veröffentlichungsjahr: 2023
Das E-Book (TTS) können Sie hören im Abo „Legimi Premium” in Legimi-Apps auf:
Ähnliche
Alfred Bekker
Inspecteur Jörgensen en de premie: Thriller
Inhaltsverzeichnis
Inspecteur Jörgensen en de premie: Thriller
Copyright
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
Inspecteur Jörgensen en de premie: Thriller
door Alfred Bekker
Copyright
Een CassiopeiaPress-boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Sonder-Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van
Alfred Bekker
© Roman door Auteur /
© deze uitgave 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen
De fictieve personages hebben niets te maken met echte levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en onbedoeld.
Alle rechten voorbehouden.
www.AlfredBekker.de
Volg ons op Twitter:
https://twitter.com/BekkerAlfred
Hier vindt u het laatste nieuws:
https://alfred-bekker-autor.business.site/
Naar de blog van de uitgever!
Blijf op de hoogte van nieuwe releases en achtergrondinformatie!
https://cassiopeia.press
Alles wat met fictie te maken heeft!
1
Slecht weer in Hamburg.
Het was niet echt koud, alleen regenachtig.
Zoals zo vaak het geval is.
Maar de man droeg nog steeds handschoenen. Hij was lang en nogal stevig gebouwd. Zijn korte blonde kapsel benadrukte zijn hoekige gelaatstrekken. Hij had zijn blauwe Opel aan de kant van de weg geparkeerd. Nu liep de blonde man langs de rij rijtjeshuizen. Met zijn rechterhand hield hij de hendel van de automaat vast, die verborgen zat in zijn diepe jaszak.
Hij moest voorzichtig zijn, want de man met wie hij te maken zou krijgen was niet zomaar iemand, maar iemand die zelf een wapen kon hanteren en alle trucjes kende.
Een moordcontract was niet altijd een moordcontract ...
2
De blondine stopte, liet zijn blik langs de huizenrij glijden en vond toen het juiste nummer.
Het was een gunstig tijdstip. Tien uur 's ochtends. Er stonden nauwelijks auto's in de straat geparkeerd omdat de meeste bewoners naar hun werk waren. De blonde zou zijn werk kunnen doen zonder veel aandacht te trekken. Dat was precies zijn stijl. Hij werkte snel, precies en zonder een spoor achter te laten.
Een oudere vrouw liep over straat. De blondine wachtte tot ze de volgende hoek om was en stak toen de rijbaan over.
Even later stond hij bij de voordeur en belde aan. Normaal gesproken was Wilm Goretzki - zijn slachtoffer - om deze tijd net opgestaan en zat nu aan het ontbijt. Precies het juiste moment voor zo'n bezoek ...
De blonde belde een tweede keer aan en verstevigde zijn greep op het pistool met de opgeschroefde geluiddemper in zijn jaszak.
Eindelijk kwam er iemand die de deur opende.
Maar het was niet Goretzki, het was een vrouw die de moordenaar verbaasd aankeek.
Maar de verbazing was wederzijds.
Ze was mooi, vond de blondine. Lang, roestbruin haar, donkere ogen. Haar gezicht straalde teleurstelling uit. Ze had duidelijk iemand anders verwacht.
Jammer van haar, dacht de moordenaar. Maar het was zo goed als onmogelijk dat hij haar in leven kon laten.
"Is meneer Wilm Goretzki er niet?" vroeg hij koeltjes.
"Nee, het spijt me," antwoordde de vrouw terwijl ze de moordenaar onder de loep nam. Er verschenen een paar rimpels op haar voorhoofd, die duidden op een duidelijke dosis wantrouwen.
Hij had de vrouw niet verwacht. Hij vloekte binnensmonds. Als er iets was waar hij een hekel aan had, dan waren het wel dit soort verrassingen.
"Wat wilt u van Wilm?" vroeg de vrouw.
"Ik moet hem dringend spreken."
"Waarover?"
"Dat zal ik hem zelf moeten vertellen."
"Bent u een kennis van Wilm?"
De moordenaar aarzelde slechts een fractie van een seconde voordat hij antwoordde.
"Ja," zei hij.
Liegen zonder blozen hoorde erbij.
"Wilm zal snel terug zijn," meldde de vrouw. "Hij is even weg voor een paar boodschappen."
Ze wist niet wie Goretzki werkelijk was. Ze kon niets weten over zijn verleden of wat hij nu deed. De blondine besefte meteen dat als ze het had geweten, haar wantrouwen groter zou zijn geweest.
De blondine trok zijn wenkbrauwen op.
"Kan ik bij jou op hem wachten?"
"Liever niet. Ik ben alleen en ken je helemaal niet. Bovendien is dit niet mijn flat en ik weet niet of Wilm blij zou zijn als..."
Aha!, dacht de blondine. Goretzki kende de vrouw nog niet zo lang. Misschien pas sinds gisteravond. Het kon niet anders, anders had de blonde haar wel gekend. Hij had immers de omstandigheden van Goretzki tot in detail onderzocht.
"Het zou hem goed uitkomen!" beweerde hij.
"Nee, dat wil ik niet!" zei ze vastbesloten.
"Wilm en ik kennen elkaar al een halve eeuwigheid."
"Maar jij niet. Het spijt me."
Ze probeerde de deur te sluiten, maar de blondine zette zijn voet ertussen. Een snelle greep en hij had de automaat uit zijn jaszak getrokken. De lange geluiddemper was recht op het bovenlichaam van de jonge vrouw gericht, waardoor ze geschrokken terugschrok.
De blondine kwam binnen en gaf de deur een duw met zijn hak zodat deze luidruchtig in het slot viel.
De vrouw schudde zwijgend haar hoofd. Het duurde een paar seconden voordat ze weer kalm genoeg was om iets te zeggen.
"Wat wil je?" vroeg ze, terwijl ze slikte en nog een stap achteruit deed, waarbij ze tegen de ladekast botste die in de smalle gang stond.
"Is er nog iemand anders in de flat?" vroeg de blondine kil.
Ze schudde zwijgend haar hoofd.
Toen hief de blonde man het pistool met geluiddemper een beetje op en haalde de trekker over. Er klonk een geluid dat leek op een krachtige nies en er verscheen een rode stip op het voorhoofd van de jonge vrouw, die snel groter werd. Ze wankelde achteruit en viel in de lengte op de grond.
De blondine haalde diep adem. Het gedoe met de vrouw was niet gepland geweest, maar ze had zijn gezicht gezien. En dat was haar doodvonnis geweest.
De blondine klom over haar levenloze lichaam en keek de rest van de flat rond. Hij doorzocht de ene kamer na de andere. De vrouw had de waarheid verteld. Ze was inderdaad alleen geweest.
De moordenaar borg het pistool op, greep de jonge vrouw bij de armen en sleurde haar de woonkamer in. Toen liet hij zich in een van de lompe leren fauteuils zakken en wachtte.
Niet lang, hooguit tien minuten. Toen klonken er geluiden bij de voordeur. Er werd een sleutel omgedraaid en er kwam iemand binnen.
Het moest Goretzki zijn.
"Vanessa?"
Seconden later stond Goretzki in de deuropening van de woonkamer. Hij hield een papieren zak vast met de naam van de supermarkt in de buurt erop. Goretzki liet de tas vallen, reikte onder zijn leren blouson en haalde een P 226 tevoorschijn terwijl hij opzij zakte.
De blondine hoefde niet eens zijn pistool op te heffen. Hij zat daar rustig en haalde gewoon de trekker over. Het eerste schot raakte Wilm Goretzki in de maag en het tweede ging door zijn nek.
Goretzki kwam hard op de grond terecht. Er vormde zich een plas bloed. Zijn hand had het handvat van de P 226 nog steeds krampachtig vast. Een huivering ging door zijn lichaam. Zijn ogen waren glazig, zijn ademhaling was niet meer dan een zucht. Bloed druppelde uit zijn rechter mondhoek.
De blonde stond op en naderde de stervende man, waarbij hij ervoor zorgde dat hij niet in de plas bloed stapte. Toen richtte hij op het hoofd en haalde de trekker nog een laatste keer over voordat hij het pistool terug stopte in de brede zak van zijn kasjmier jas, die hij speciaal op maat had laten maken voor de lange geluiddemper.
Een koude glimlach speelde nu rond zijn mond met dunne lippen, die eerder een rechte lijn had geleken.
Klus geklaard, dacht hij.
3
Ik ben hoofdinspecteur Uwe Jörgensen. En samen met mijn collega Roy Müller werk ik in een speciale afdeling van de recherche. Deze heet de federale recherchegroep en is hier in Hamburg gevestigd. Wij houden ons voornamelijk bezig met zware criminaliteit en georganiseerde misdaad.
Een heleboel politieagenten hadden al plaatsgenomen in het kantoor van rechercheur Bock, onze baas hier in Hamburg. Naast Roy Müller en mijzelf namen ook onze collega's Stefan Czerwinski en Oliver 'Ollie' Medina en onze kantoorklerk Max Warter deel aan de vergadering. Ik zat aan mijn koffie te nippen toen mijn collega's Tobias Kronburg en Ludger Mathies binnenstormden.
Mr. Bock wierp hen een afkeurende blik omdat ze te laat waren.
"Het spijt me, maar er was een ernstig ongeluk op de 5. Er was bijna geen doorkomen aan. Er was bijna geen doorkomen aan."
"Dat is goed," antwoordde meneer Bock. "Ga zitten!"
Tobias en Ludger namen plaats en Mr Bock legde uit: "Gisteren werd Wilm Goretzki doodgeschoten aangetroffen in zijn huis aan de Mellenbergweg in Volksdorf, samen met een jonge vrouw. De vrouw was Vanessa Krakau, die Goretzki de avond ervoor blijkbaar in een discotheek had ontmoet. Ze deelde een flat met een zekere Jennifer Altmann, aan wier aangifte van vermissing het te danken is dat de doden uiteindelijk ontdekt werden door agenten van het politiebureau van Volksdorf - naar schatting een week nadat de moord plaatsvond." Meneer Bock wendde zich tot zijn collega Warter. "Max, wil je alsjeblieft verdergaan?"
"Graag." Max Warter zette een projector aan, waarmee foto's van de twee overledenen en foto's van de plaats delict op de muur werden geprojecteerd. "Deze zaak valt om twee redenen onder onze jurisdictie. Ten eerste was de man die het laatst in Volksdorf woonde onder de naam Wilm Goretzki een voormalige collega van de recherche. Hij heeft jarenlang onderzoek gedaan naar georganiseerde misdaad en waardevolle hulp geboden bij de arrestatie van een aantal onderwereldfiguren, vooral bij undercoveroperaties. De zaak DiFabio is waarschijnlijk de bekendste."
"Hij zit nu levenslang in de gevangenis, als ik me niet vergis," zei mijn collega Roy Müller.
Max Warter bevestigde dit.
"We hebben zijn arrestatie te danken aan de inspanningen van Wilm Goretzki of Jörg Antons - dat was zijn echte naam. Als onderdeel van een van de gebruikelijke beschermingsprogramma's kreeg hij natuurlijk een nieuwe identiteit nadat zijn werk als undercoverrechercheur was afgelopen." Max liet de volgende foto zien. "Hier ziet u Goretzki's rijtjeshuis in Volksdorf. Er zijn geen sporen van inbraak op de deur gevonden, dus de afdeling moordzaken van het politiebureau in Volksdorf vermoedt dat de deur voor de dader is geopend. Het moordwapen is een automatisch kaliber 45."
"Is het pistool ooit eerder gebruikt?" vroeg ik.
Max schudde zijn hoofd.
"Nee, het pistool is schoon. Omdat niemand in de buurt het geluid van een schot heeft gehoord, gaat de afdeling moordzaken ervan uit dat de dader een geluidsdemper heeft gebruikt. Vanessa Krakau ging op de avond van de twaalfde van deze maand met haar huisgenoot en twee andere vrienden naar de discotheek 'El Bonito' in Volksdorf. In de loop van de avond ontmoette ze Goretzki, met wie ze naar huis ging. Vanessa Krakau's huisgenoot Jennifer Altmann werd achterdochtig toen Vanessa de volgende dag geen contact met haar opnam - laat staan terugkeerde. Dus ging ze naar de politie. De afdeling vermiste personen van het politiebureau in Volksdorf onder leiding van inspecteur Georg Rathmann startte uiteindelijk een klopjacht en vond de lichamen in het rijtjeshuis aan de Mellenbergweg na tips van buurtbewoners."
"Vanessa Krakau was waarschijnlijk alleen toevallig in de flat toen de moordenaar zijn werk wilde doen," legde de heer Bock uit. "Gezien de omstandigheden wijst alles erop dat de aanval gericht was op Goretzki."
"Het aantal mensen dat een motief zou hebben om Goretzki te laten vermoorden is waarschijnlijk enorm," zei ik.
"Andi DiFabio flipte in de rechtszaal toen Goretzki - toen nog Anton - zijn getuigenis gaf," rapporteerde Mr. "DiFabio moest uit de rechtszaal geleid worden. Hij mag dan wel in de gevangenis zitten, maar niemand twijfelt eraan dat hij nog steeds de gezaghebbende figuur in de familie DiFabio is, dat hij zijn bedrijf blijft runnen en de grote beslissingen neemt. De DiFabio-clan is echter niet de enige mogelijke klant. Goretzki/Antons had echt een indrukwekkend succespercentage."
"Ik heb met hem samengewerkt in de zaak Benny Ricardo," vertelde Stefan Czerwinski. "Dankzij zijn gezaghebbende manier van doen, was hij erin geslaagd om het vertrouwen te winnen van de belangrijkste Italiaanse cocaïne-importeur in Hamburg op dat moment, zodat we Benny Ricardo konden arresteren toen hij de deal van zijn leven wilde sluiten, waarbij Goretzki optrad als vermeende zakenpartner.
Onze collega Ollie Medina kon dit alleen maar beamen.
"Ik ben ervan overtuigd dat iedereen die de oude video-opnames bekijkt die destijds gemaakt zijn om bewijs veilig te stellen, nauwelijks kan geloven dat Goretzki ooit iets anders gedaan heeft dan drugs verkopen. En toch was hij onze man ..."
Ik herinnerde me de zaak vaag. Roy en ik waren op dat moment met iets anders bezig en waren daarom niet verder betrokken bij de zaak Benny Ricardo.
"Je mag gerust eens rondvragen in de Ricardo zaak, Stefan," stelde Mr Bock voor.
"Benny Ricardo stierf in de gevangenis aan een overdosis heroïne, hoewel hij nooit verslaafd was," herinnerde Stefan zich. Onze vlassige collega sloeg zijn benen over elkaar en krabde aan zijn kin. "Men vermoedde destijds dat hij vermoord was om te voorkomen dat hij andere zakenpartners zou beschuldigen."
"Hoe dan ook," ging Mr. Bock verder. "Goretzki - of Antons, wat u maar wilt - is vijf jaar geleden met pensioen gegaan bij de recherche. Hij nam ontslag en ging met pensioen, wat u kunt begrijpen als u zijn dossier hebt gelezen. Iedereen die jarenlang ondergronds heeft geleefd, moet weten wanneer het tijd is om te stoppen. Sommige mensen vragen zich echter af waarom hij de goedbetaalde baan als docent aan de politieacademie heeft afgeslagen, waarmee hij zijn ervaring had kunnen doorgeven aan toekomstige collega's."
"Het is ook vreemd dat Jörg Antons zijn nieuwe leven als Wilm Goretzki in de directe omgeving van zijn voormalige werkgebied is begonnen in plaats van voor fysieke afstand te zorgen," merkte Stefan op.
"Ik ben ervan overtuigd dat hem iets anders is geadviseerd toen hij vertrok," legde Mr Bock uit.
"Wat heeft hij de afgelopen vijf jaar gedaan?" vroeg ik.
"Dat is een van de vragen die iedereen die in deze kamer zit bezig zal houden," kondigde de heer Bock aan. "Ze hebben in totaal vijf verschillende paspoorten bij hem gevonden. Twee Amerikaanse, één Zweedse, één Franse en één Marokkaanse ..."
Maar dat was opmerkelijk.
"Denk je dat Goretzki van kant is veranderd?" vroeg ik.
Mr Bock haalde zijn schouders op.
"Aan wie dan ook - maar het vermoeden is dat hij zelf betrokken was bij dubieuze machinaties."
"Misschien had hij de verschillende paspoorten gewoon nodig voor zijn eigen veiligheid," stelde Roy voor. "Hij zou niet de eerste zijn die paranoïde wordt omdat hij weet dat een maffiaclan achter hem aanzit."
"Natuurlijk," knikte meneer Bock. "Als hij de afgelopen vijf jaar een baan of een adres onder een van zijn namen had gehad, zou ik het ermee eens zijn. Maar het enige wat hij had was een bankrekening, waarop alleen contant geld werd gestort. Maar altijd maar kleine bedragen, die niemand opmerkte en die net genoeg waren om zijn vaste bestellingen te betalen. Aan de andere kant vloog hij regelmatig naar Zürich. We vermoeden dat hij daar een genummerde rekening had. Norbert onderzoekt het."
Onze collega Norbert Nahr was onze expert in bedrijfsbeheer en een specialist in het opsporen van verborgen geldstromen. In veel zaken op het gebied van georganiseerde misdaad waren het alleen zijn inzichten in economische verbanden die tot succesvolle onderzoeken leidden.
"Blijkbaar investeerde hij zijn geld liever in het buitenland," trok Roy een voor de hand liggende conclusie.
In ieder geval leek Goretzki een man die koste wat het kost zijn kaarten aan niemand wilde laten zien. En daar moest een reden voor zijn. Net als voor de kogel in zijn hoofd.
Mr Bock nam weer het woord: "Max heeft voor ieder van jullie een dossier samengesteld over Goretzki en de belangrijkste zaken, waarvan ik graag wil dat jullie het zorgvuldig doornemen. Er zijn zoveel mogelijke onderzoekslijnen in deze zaak dat we ze onmogelijk allemaal kunnen volgen en ons vanaf het begin moeten beperken tot de belangrijkste aanwijzingen."
4
Het eerste dat Roy en ik nu op het programma hadden staan, was een intensieve lezing van het dossier. Samen met Tobias en Ludger zaten we in het kantoor dat ik met Roy deelde.
