Erhalten Sie Zugang zu diesem und mehr als 300000 Büchern ab EUR 5,99 monatlich.
- Herausgeber: Alfredbooks
- Kategorie: Abenteuer, Thriller, Horror
- Sprache: Niederländisch
door Alfred Bekker De omvang van dit boek komt overeen met 116 paperback pagina's. Een reeks gedwongen zelfmoorden onder leden van criminele bendes doet het vermoeden rijzen dat iemand schoon schip wil maken. De modus operandi is die van het meesterbrein. Maar wie is dit meesterbrein? Niemand schijnt hem te kennen. De twee inspecteurs Harry Kubinke en Rudi Meier gaan op zoek naar de onbekende moordenaar...
Sie lesen das E-Book in den Legimi-Apps auf:
Seitenzahl: 124
Veröffentlichungsjahr: 2023
Das E-Book (TTS) können Sie hören im Abo „Legimi Premium” in Legimi-Apps auf:
Ähnliche
Alfred Bekker
Kubinke en de zelfmoordenaars: Thriller
Inhaltsverzeichnis
Kubinke en de zelfmoordenaars: Thriller
Copyright
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
Kubinke en de zelfmoordenaars: Thriller
door Alfred Bekker
De omvang van dit boek komt overeen met 116 paperback pagina's.
Een reeks gedwongen zelfmoorden onder leden van criminele bendes doet het vermoeden rijzen dat iemand schoon schip wil maken. De modus operandi is die van het meesterbrein.
Maar wie is dit meesterbrein? Niemand schijnt hem te kennen.
De twee inspecteurs Harry Kubinke en Rudi Meier gaan op zoek naar de onbekende moordenaar...
***
Copyright
Een boek van CassiopeiaPress: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van.
Alfred Bekker
© Roman door Auteur
© van dit nummer 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen
De verzonnen personen hebben niets te maken met werkelijk levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.
Alle rechten voorbehouden.
www.AlfredBekker.de
Volg op Twitter:
https://twitter.com/BekkerAlfred
Lees het laatste nieuws hier:
https://alfred-bekker-autor.business.site/
Naar de blog van de uitgever!
Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!
https://cassiopeia.press
Alles over fictie!
1
De bijzonder harde klap deed de jonge vrouw onmiddellijk op de grond wankelen. Er liep nu bloed uit haar neus. Haar donkere haren vielen nogal verfomfaaid over haar schouders, die bloot lagen door haar nauwsluitende jurk.
"Hoe durf je met mijn spullen te rommelen, trut!"
"Luister..."
"Nee, jij luistert eerst naar mij!"
"Alsjeblieft..."
"Nu zeur je... Blijf van mijn spullen af!"
"I..."
"Is dat duidelijk?"
"I..."
De man die haar had geslagen was lang, sterk en donkerharig. Het gespierde shirt vertoonde talloze tatoeages. Verstrengelde tekens, letters, cijfers ... In de tailleband van zijn broek zat een automaat.
"Nico, ik wilde ...", begon de jonge vrouw, maar voordat ze iets kon zeggen kreeg ze een trap in haar maag.
"Je gaat door dit alles heen werken, begrijp je!"
"Ja, Nico ..."
"Cent voor cent!"
"Ja, zeker!"
"Maar eerst ga ik je een beetje pijn doen. Want zonder pijn lijk je niets te leren..."
"Alsjeblieft..."
"Je bent en blijft een waardeloze trut."
"Nico..."
"Ik ben waarschijnlijk te goed voor je geweest tot nu toe."
"Alsjeblieft!"
"Te zacht!"
Op dat moment ging Nico's smartphone over. Een telefoontje dat alles zou veranderen.
2
"Nico, ik zal het nooit meer doen," jankte ze nadat hij haar nog een nogal halfslachtige trap had gegeven. De smartphone leidde zijn aandacht af. En dat was op dat moment in haar voordeel.
"Hou je mond, Elena," gromde hij. Toen keek hij naar het display van de mobiele telefoon en bloosde. Nico Meerbach bevroor letterlijk tot een zoutpilaar.
Elena keek nu op. Het was haar meteen duidelijk dat er nu iets gebeurd moest zijn. Iets dat Nico van het ene op het andere moment volledig van zijn stuk leek te brengen. Maar ze had hem er op dat moment nooit naar durven vragen.
Nooit.
Er waren gewoon dingen die beter niet gedaan konden worden.
Nico slikte, ging naar het raam. Hij leek plotseling erg onrustig. Hij wierp een korte blik op Elena. Maar deze blik was niet op haar gericht. Hij leek dwars door haar heen te kijken. Het zweet stond op zijn voorhoofd. Zijn gezicht zag er bijna verstoord uit.
Elena slikte.
Ze voelde haar polsslag nu tot in haar nek kloppen.
Zoals een hamermolen.
Ze had Nico Meerbach echt nog nooit zo gezien. Nico beschermde haar. Hij sloeg haar ook wel eens. Maar zelden zo erg dat ze niet meer de straat op kon om iemand te vinden die haar lichaam wilde kopen. Het belangrijkste was dat hij haar voorzag van cocaïne, want dat had Elena net zo hard nodig als de lucht om te ademen.
Zonder stof was ze niet menselijk.
Met stof, misschien niet - of zelfs veel minder.
Maar in ieder geval werkte niets zonder stof.
Ze kon toen zelfs geen heldere gedachte meer vormen.
Er moet iets mis zijn, dacht ze. Soms was Nico gewoon onvoorspelbaar. Vooral als hij zelf te veel spul had ingenomen en het misschien had gecombineerd met een paar pillen die zijn slechte humeur moesten verbeteren, maar soms precies het tegenovergestelde effect hadden. Dan kon hij echt onvoorspelbaar zijn. En heel gemeen.
Voor een paar, ongemakkelijk lange momenten vermoedde ze dat Nico's ongeremde woede nu op haar zou kunnen worden losgelaten.
Hij nam het pistool uit zijn broeksband.
Maar in plaats van het op Elena te richten, drukte hij de loop tegen zijn eigen slaap.
En haalde de trekker over.
Elena deed haar mond open.
En de ogen.
Elena gilde zoals ze nog nooit in haar leven had gegild.
Ze voelde iets nats op haar gezicht. Toen ze haar gezicht afveegde met haar hand, besefte ze dat haar tranen zich hadden vermengd met bloed. Bloed dat op haar was gespat.
3
Ik begroette Dorothea Schneidermann. De secretaresse van onze baas bij het BKA stond op het punt een telefoontje te plegen.
"Goedemorgen, meneer Kubinke!" zei ze. "Goedemorgen meneer Meier!"
Met een energiek gebaar vertelde ze mijn collega Rudi en mij, Detective Inspector Harry Kubinke, door te gaan naar het kantoor van Detective Director Hoch. Blijkbaar werden mijn collega en ik daar al dringend verwacht.
Kriminaldirektor Hoch stond voor het raam van zijn kantoor en keek uit over het silhouet van de stad Berlijn. Hij had zijn handen diep in de wijde zakken van zijn flanellen broek gestoken. De licht gebogen houding zou kunnen betekenen dat hij op dit moment heel intensief over iets nadacht. Toen Rudi en ik de kamer binnenkwamen, leek hij ons aanvankelijk niet op te merken.
We wachtten geduldig tot Kriminaldirektor Hoch ons eindelijk een stoel aanbood. Een schok ging door zijn lichaam, dat onmiddellijk weer verstrakte.
"Goedemorgen," zei hij. "In ons werk hebben we altijd te maken met perfide misdaden. Zo meteen zult u getuige zijn van zo'n misdaad, die nauwelijks kan worden overtroffen in perfide en gewetenloosheid."
"Dus we zijn gewaarschuwd," zei ik.
"Enige tijd geleden stierf een zekere Nico Meerbach in Börneburg. En hij deed dat door zelfmoord. Volgens de consistente verklaring van een getuige en de bevindingen van forensisch onderzoek, zette Meerbach plotseling zijn pistool tegen zijn eigen slaap en haalde de trekker over." Kriminaldirektor Hoch draaide zijn laptop om op zijn bureau zodat we het scherm konden zien. "Meerbach was lid van een beruchte rockersbende," vervolgde Kriminaldirektor Hoch vervolgens.
"Dus liever iemand die anderen neerschiet - niet zichzelf," concludeerde Rudi.
Kriminaldirektor Hoch liet een foto van Nico Meerbach op het scherm verschijnen. Het kwam uit onze dossiers. Meerbach had veel tatoeages. Sommige daarvan wezen op misdaden in het verleden. Steeds weer kronkelende breukletters in combinatie met cijfers. Beide hadden een min of meer cryptische betekenis, waarvan de volledige betekenis alleen bekend was bij degenen die tot de bende behoorden. De erecode van deze groepen was moorddadig - en hun inwijdingsrituelen ook. In veel van deze bendes was het plegen van een moord een voorwaarde om überhaupt geaccepteerd te worden.
"Een behoorlijk strafblad," constateerde Rudi met een snelle blik op de gegevens die onder de foto uit het BKA-dossier staan.
"Ja, maar Meerbach heeft de laatste jaren een zeer steile carrière doorgemaakt," legde rechercheur Hoch uit. "In ieder geval in Börneburg was hij toen al een van de gezaghebbende figuren in de georganiseerde misdaad geworden."
Ik trok mijn wenkbrauwen op.
Krabde aan mijn kin.
"Best jong daarvoor," verwonderde ik me.
"Maar bijzonder meedogenloos en slim," vervolgde rechercheur Hoch. "Hoewel hij rondliep als een straatvechter die elk moment een of andere schuldenaar op de knieën zou schieten, gedroeg hij zich de laatste jaren meer als een van die witteboordengangsters."
"Maar je denkt toch niet dat hij helemaal handtam is geworden," zei Rudi.
Kriminaldirektor Hoch schudde zijn hoofd.
"Natuurlijk niet.
"Precies!"
"Een bendeleider kan niet aan de top blijven als hij niet bereid is zelf geweld te gebruiken.
"Zo gaat het spel nu eenmaal," zei ik."
"En doe het eigenhandig, anders verliest hij het respect van zijn volk."
"Ik denk dat dat betekent dat hij alleen slachtoffers koos waarvan hij zeker wist dat justitie er nooit achter zou komen," concludeerde ik.
Kriminaldirektor Hoch knikte.
"Dat zou het moeten zijn."
"Nou..."
"De muur van angst en stilte is altijd de sterkste bescherming van de georganiseerde misdaad.
"Zoals gewoonlijk."
"Maar dat geldt nog meer voor deze rockersbende. Enerzijds omdat ze bijzonder gewelddadig zijn en anderzijds vanwege hun rigide erecode."
"Men verraadt een ander niet," merkte ik op. "Wat hij hem ook heeft aangedaan."
"Dat klopt," zei Kriminaldirektor Hoch.
"En deze vermeende zelfmoord..."
"...was er misschien geen."
"Ik begrijp het."
"Aanvankelijk vermoedden de collega's in Börneburg natuurlijk dat de zelfmoord van deze leider iets te maken zou kunnen hebben met de erecode van deze groeperingen, die niet in al zijn facetten bekend is. Totdat de mobiele telefoon van de vermeende zelfmoord werd onderzocht." Rechercheur Hoch activeerde een video waarop het gezicht van een vrouw met donker, lichtgrijs warrig haar te zien was. Ze zat op een dakterras en leek van de zon te genieten. Haar gezichtsuitdrukking zag er ontspannen uit. Ik schatte haar midden tot eind vijftig. Het meest verontrustende was de rode laserpunt die in haar hartstreek danste. De vrouw leek niet eens te merken dat ze in het vizier was van een laser-gebaseerd richtsysteem en dat iemand een pistool op haar richtte.
Onder de beelden stonden ondertitels die Meerbach vertelden zichzelf neer te schieten.
"Wie is de vrouw?", wilde ik weten.
"De identiteit van de vrouw is geverifieerd," zei rechercheur Hoch. "Het is de moeder van Meerbach."
"Oké..."
"Volgens de bevindingen van onze collega's in Börneburg, waarschijnlijk de belangrijkste persoon in het leven van Nico Meerbach."
"Heeft hij zelfmoord gepleegd zodat zij niet zou sterven?" kreunde Rudi verwonderd.
"De collega's nemen aan dat Meerbach zelf misschien meer wist over wie er achter deze aanslag zat. In ieder geval nam hij het zo serieus dat hij zich niet durfde te verzetten", verklaarde rechercheur Hoch.
"Inderdaad een perfide manier om iemand zelfmoord te laten plegen," moest ik toegeven.
"De zaak Meerbach is echter slechts de eerste van een hele reeks soortgelijke zaken," verklaarde rechercheur Hoch. "De misdaden hebben plaatsgevonden in verschillende deelstaten. En er zijn enkele overeenkomsten die er geen twijfel over laten bestaan dat dezelfde dader verantwoordelijk is."
Ik trok mijn wenkbrauwen op.
"En die overeenkomsten zouden zijn?", vroeg ik.
Detective Directeur Hoch's gezicht zag er uiterst geconcentreerd uit.
"Allereerst komen alle slachtoffers uit de waas van de georganiseerde misdaad."
"Echt?", mompelde ik.
"Het zijn mensen die al een duidelijk zichtbare leidende positie hebben in hun respectievelijke organisaties. Dus geen simpele drugsdealers of schurken. De meesten van hen hebben geluk of goede advocaten of allebei. Dat is de enige reden dat ze nog op vrije voeten waren."
"Probeert iemand grote schoonmaak te houden om een plaats aan de tafel van de bazen te krijgen?", vermoedde ik.
"De gedachten van de collega's in Börneburg gaan precies in die richting," bevestigde rechercheur Hoch. "En Carlo Meerbach, broer en opvolger van Nico in de rockerhiërarchie van Börneburg, heeft waarschijnlijk al wilde bedreigingen tegen zijn concurrenten geuit en wraak gezworen."
"Misschien zit hij er zelf achter, en probeert hij nu de schuld voor de dood van zijn broer af te schuiven op een meneer Onbekend," zei Rudi.
"Zou waarschijnlijk als positief neveneffect hebben dat hij zijn eigen gelederen sluit tegen zijn vijanden."
"Je vergeet één ding," antwoordde Kriminaldirektor Hoch. "Carlo zou zijn broer nooit voor de gek hebben gehouden om zo nodig zijn eigen moeder dood te schieten, als hij zichzelf niet had gedood."
"Nee?" Ik fronste.
"Hoe wreed deze criminelen anders ook zijn, maar in dit geval zou de erecode ertegen zijn. Als er ook maar een vermoeden in die richting was, zou Carlo ten onder gaan bij zijn volk. Zijn eigen moeder op deze manier gebruiken is uit den boze. Afgezien daarvan zijn er nog een aantal andere gevallen die veel op elkaar lijken. De slachtoffers hebben allemaal gemeen dat ze actief waren in een of andere bende in een min of meer prominente positie."
"Allemaal zelfmoord gepleegd?", vroeg ik.
"De dader wist precies hoe hij de betrokkenen effectief onder druk kon zetten", vervolgt rechercheur Hoch. "De slachtoffers ontvingen per mobiele telefoon videostreams waarop hen werd wijsgemaakt dat een naast familielid in acuut levensgevaar verkeerde."
"Hoeveel gevallen zijn er nu?", vroeg ik.
"Vijf," antwoordde Kriminaldirektor Hoch. "Verschillende deelstaten, verschillende bendes en altijd dezelfde methode."
"Of iemand wil grote schoonmaak houden of iemand zet het gewoon op een gangsteroorlog uit te breken," zei ik.
"Het lijkt al lange tijd aan de gang te zijn," zei rechercheur Hoch. "Ik heb hier een hele reeks meldingen van schietpartijen, onverklaarbare sterfgevallen en dergelijke die zeer waarschijnlijk verband houden met botsingen hier in het land."
4
Rudi en ik gebruikten de rest van de ochtend om ons vertrouwd te maken met de feiten, om de relevante BKA-dossiers uit onze database te lezen, enzovoort. Ik sprak ook aan de telefoon met Gunnar Melnik, het hoofd van de Börneburger politie.
"Ik heb al gehoord dat het hoofdkantoor de zaak nu oppakt," zei Melnik. "En dat is ook niet zo verkeerd. Als je het mij vraagt zit er een bovenregionale connectie achter."
"Heeft u specifieke vermoedens?", vroeg ik.
"Deze rockbendes hebben zich de laatste decennia als een plaag verspreid. Of het nu hier in Börneburg is, in Frankfurt of zelfs in Berlijn. Er zijn bendes in Bremen, Rostock en Dortmund."
"Buitengewone brutaliteit heeft de weg voor hen vrijgemaakt," zei ik.
"Ja, maar op de lange termijn maak je zo natuurlijk vijanden."
"Maar de zaak Meerbach was slechts het begin van een reeks," legde ik uit. "En er zijn ook slachtoffers die niets met de motorbendes te maken hebben.
"Heb je ooit gehoord van het meesterbrein?"
"Nee."
"Dit was een van de meest productieve loonmoordenaars in Europa een paar jaar geleden. Zijn speciale methode was om moorden op zelfmoorden te laten lijken."
"Denk je dat dit meesterbrein erachter zit?"
"Ik denk dat dat denkbaar is," zei Gunnar Melnik. "Hij is nooit gepakt of geïdentificeerd. Er is niets over hem bekend en de paar sporen zijn niet zeker in hun toeschrijving. Vermoedelijk is hij met pensioen gegaan, maar dat is slechts één versie van zijn verhaal."
"En de andere?" vroeg ik.
"Er zijn hardnekkige geruchten dat hij een paar belangrijke mensen uit de weg heeft geruimd en zichzelf vervolgens aan het hoofd heeft gezet van een netwerk van verschillende groepen die hier actief zijn. Als iemand dat in de weg staat, zou ik me kunnen voorstellen dat hij weer actief wordt om zijn heerschappij veilig te stellen."
"Zou hij daar niet iemand voor inhuren?", vroeg ik. "Ik bedoel, ervan uitgaande dat de geruchten echt meer dan geruchten zijn. In zijn positie maak je toch zelf je vingers niet meer vuil?"
"Ja, misschien geldt dat voor mensen die vroeger gewoon brutale straatschoffies waren en dus voortdurend onaangenaam in aanraking kwamen met justitie. Dan, als ze hogerop zijn gekomen, laat je andere mensen het vuile werk opknappen. Maar het meesterbrein was een virtuoos op zijn gebied. Voor een eenvoudige slager is het een risico om zelf te moorden, maar als iemand ervan overtuigd is dat hij de beste is, dan kan die persoon ook het idee krijgen dat je beter niet op een ander kunt vertrouwen en het heft in eigen handen kunt nemen."
"Waren de vorige slachtoffers in deze serie mensen die verdacht werden deel uit te maken van het netwerk van het meesterbrein?", vroeg ik. "Ik neem aan dat je daarvoor naar de vorige zaken hebt gekeken."
