Polityka na wesoło E-Book

Anna Kiesewetter

• Herausgeber: e-bookowo.pl
• Kategorie: Lebensstil
• Sprache: Polnisch
• Veröffentlichungsjahr: 2015

Beschreibung

Mówi Autorka: "Od lat specjalizuję się w mini felietonie politycznym. Był on dla mnie wybawieniem, szczególnie wtedy, kiedy trafiłam na Czarną Listę Cenzury. Zachęcana przez przyjaciół pisałam niewielkie teksty, często trafiały do publikacji opatrzone zaledwie inicjałem. Każdy felieton działał, jak kij wsadzony w mrowisko. Inicjował dyskusję, a kiedy wszystkich ogarniała temperatura wrzenia, nikt już nie pamiętał, że zawsze rozpoczynał ją mini felieton opatrzony zaledwie jedną literką. I w ten sposób udawało się wygrać z każdą cenzurą".Anna Kiesewtter urodziła się 4 września 1946 roku w Łodzi. Studiowała w Paryżu, Warszawie i Łodzi, gdzie ukończyła studia. Pracowała kolejno: jako konsultant literacki w Teatrze Nowym w Łodzi w latach 1974 – 1989, w tym podczas dyrekcji Kazimierza Dejmka; w latach 1989 – 2004 w Łódzkim Domu Kultury, gdzie samodzielnie prowadziła jednocześnie Bibliotekę Naukową i Klub Unesco; oraz w latach 2004 – 2008 była redaktorem naczelnym czasopisma „W kręgu literatury”.Autorka ma na swoim koncie pracę dla takich kabaretów, jak STS, „U Bena” oraz „Kpiarz”. W różnych periodykach ukazało się około 100 felietonów. Anna Kiesewetter specjalizowała się też w piosence aktorskiej i literackiej. Ponadto zostały wystawione niektóre jej sztuki teatralne, a także przez jakiś czas współpracowała z Teatrem Polskiego Radia.Anna Kiesewtter wydała do tej pory cztery powieści: „Ostatni wywiad z Tatą”, „Upalne lato wielkiego miasta czyli rzecz o Łodzi”, „Opowieści celtyckie” oraz ostatnio „Krajobraz romantyczny z księżycem w tle”. Ukazał się też tomik jej poezji, zebranej pod tytułem „Zaułek Upadłych Aniołów”, zawierający wiersze z lat 1968 – 1978.

Leseprobe

Polityka na wesoło

Anna Kiesewetter

© Copyright by

Anna Kiesewetter & e-bookowo

Grafika na okładce: Marek Łukaszewicz

Projekt okładki:

Marek Łukaszewicz

ISBN 978-83-7859-446-8

Wszelkie prawa zastrzeżone.

Kopiowanie, rozpowszechnianie części lub całości

bez zgody wydawcy zabronione

Wydanie I 2015

Konwersja do epub A3M Agencja Internetowa

ANKIETA

Rozesłano po Polakach ankietę, której główne pytanie brzmiało: „Czy jesteś gotów poświęcić swoje życie dla Ojczyzny”. Większość odpowiedziała, że nie. I wcale się temu nie dziwię. Bo tak się właśnie dziwnie składa w życiu, że dopiero okoliczności składają na reakcję człowieka i takie pytanie jest co najmniej wątpliwe, jeżeli chodzi o kontekst.

W 1939 roku otworzono wszystkie więzienia. Każdy z tego powodu oczekiwał wzrostu przestępczości i kłopotów, jakich jeszcze nasze społeczeństwo nie znało. A okazało się, ze właśnie ci doliniarze z Powiśla i oprychy z Pragi okazali się największymi patriotami.

Tuż przed wojną przeprowadzoną analogiczną ankietę. I co się potem okazało? Że większość deklarujących taki nieprzejednany patriotyzm najszybciej potem uciekała.

Natomiast złodzieje i kieszonkowcy tak się ujęli honorem, że niejeden Niemiec wysiadając z tramwaju stwierdzał ze zdumieniem, że ma pustą kaburę. A szczytowym osiągnięciem tego dziwnego towarzystwa było wyniesienie maszyny do pisania z siedziby SS, bo komuś akurat była potrzebna.

Okoliczności dopiero sprawiają, że ktoś ma w sobie ducha walki, a inny nie. I jeżeli ktoś zadaje głupie pytanie, może się wyłącznie spodziewać równie głupiej odpowiedzi. Zaś pytanie w ankiecie brzmiące: „Czy byłbyś za wojną z Rosją”, czy coś w tym duchu, tylko zaowocowało tym, że nikt nie miał ochoty znowu oglądać radzieckich czołgów na naszych ulicach, co kiedyś już miało miejsce. I tylko jak zwykle PIS się strasznie przejął tą ankietą i wygłosił okolicznościowe przemówienie.

Ale tylko oni zawsze wyciągają pochopne wnioski z niedorzecznie zadawanych pytań. A kto jak by się zachował w sytuacji realnego zagrożenia, tego nie wie nikt, nawet ci najbardziej zainteresowani.

ARMAGEDON

Zawsze nas zaskakuje. Nie znam takiego roku, aby nas nie zaskoczyła. Mowa oczywiście o zimie. Patrzę na panią wicepremier Bieńkowską, jak się wścieka, jak się tłumaczy i tylko jeszcze jednego nie rozumiem.

W Szwecji, Danii, Norwegii czy Finlandii też jest zima i to zupełnie nikogo nie dziwi. Mało tego. Pociągi tam jeżdżą i to punktualnie.

U nas politycy biją na alarm! Odwołać ze stanowiska panią wicepremier! Niech się tłumaczy. Piana rośnie. Napięcie wzrasta. Co to jest za bezczelność powiedzieć oficjalnie w telewizji publicznej, że znowu przyszła zima! Przecież trzeba odwołać ten rząd, powołać następną komisję śledczą! Takie sprawy nie powinny się wydarzyć! Jak pani wicepremier śmiała oświadczyć publicznie, że nadeszła zima!

Patrzę. Za oknem biało. Patrzę w kalendarz, połowa stycznia. W Szwecji, Danii, Norwegii i Finlandii pociągi jeżdżą. A u nas? Dopadła nas klęska żywiołowa! Temperatura zupełnie niespodziewanie spadła do minus dwóch stopni! Ależ to armagedon!!!

I pomyśleć, że kiedyś wystarczył jeden koń i sanie. Bo faktycznie, w takich warunkach nie sposób poruszać się inaczej.

BEZUŻYTECZNE MINISTERSTWO

Przed chwilą wysłuchałam dyskusji na temat reklam w miastach i aż dech mi zaparło. Bo wszyscy mówili o wszystkim, tylko nikt nie poruszył jednej kwestii. Że na całym świecie reklama musi podlegać osądowi pod względem artystycznym, zaś najcenniejsze reklamy oznaczone literą A oznaczają dzieło sztuki.

U nas pozornie jest wszystko. Ale nie ma Ministerstwa Kultury i, jak się mówi obecnie, Dziadostwa Narodowego. Pan minister tak się zajął kandydowaniem do Europarlamentu, że zapomniał, że w ogóle czymś się powinien zajmować.

Też bym chciała przecinać wstęgi czegoś, co kto inny zaprojektował i zrealizował i jeszcze za to dostawać pieniądze. Artyści głodują, sztuka pada, reklamami nie ma się kto zająć, polityka kulturalna w ogóle nie istnieje, a pan Zdrojewski wyłącznie przecina kolejne wstęgi.

Od 2011 roku Ministerstwo to przyznało 1 (słownie: jedno) stypendium. Teatry służą do wszystkiego, tylko nie do wystawiania sztuk. Upadł Festiwal Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu, bo nie ma polskiej dramaturgii współczesnej. Minister dalej przecina wstęgi.

Nie ma polityki wydawniczej. Nie ma regulacji prawnych osłaniających dorobek. Nie ma stypendiów twórczych. Nie ma kontroli i opieki nad Związkami Twórczymi. Nie ma polityki w stosunku do roli Domów Kultury, których istnienie w wielu krajach cywilizowanych ograniczyło do minimum patologię i przestępczość wśród młodocianych. Na czele teatrów operowych może stanąć każdy, choć na całym świecie prowadzą to najlepsi dyrygenci. Nie ma zachęt dla debiutów. Nie ma, nie ma, nie ma. Przede wszystkim zaś nie ma Ministerstwa Kultury i Sztuki. W ogóle przestało istnieć. Gdzieś tam pojawia się w przestrzeni kosmicznej i znika, niczym duch zwiewny. A pan Zdrojewski jak przecinał wstęgi, tak przecina.

BITWA O ŚWINIE

Białoruś podrzuciła nam dwa zarażone dziki. Tak twierdzą zwolennicy teorii spiskowych. Ludzie zwykli twierdzą, że te dziki nie zauważyły w ogóle, że przekroczyły bez paszportu granicę z Unią Europejską.

Wrzask podniósł lekarz weterynarii. Potem paru ministrów zapomniało, że mają telefony komórkowe. Potem tuczniki zaczęły przerastać i rolnicy wyszli na szosę.

Jeżeli wierzyć dalszym rozważaniom polityków, Rosja postanowiła nie kupować całej polskiej wieprzowiny, na co odpowiedziała Austria, że jej świnie są od polskich lepszych. A świnie jak świnie, rosły.

Ale to jeszcze nie wszystko. Zostaliśmy z tymi świniami, pozbyć ich być nie było można. A świnie jak rosły tak rosły. Poleciał jeden minister. A świnie dalej rosły.

I nagle odezwały się Chiny, że są gotowe kupić dowolną ilość polskich świń. W tym momencie wszyscy powinni zostać uspokojeni i powinno zapanować pełne zadowolenie. Bo w końcu producentom wieprzowiny powinno być wszystko jedno, gdzie pojadą polskie świnie. Okazało się, że nie.

Wśród polityków jednak zawrzało. Rosja stała się głównym tematem kłótni polityków. Świnie jadą sobie do Chin, zamiast do Rosji, a politycy jak się kłócili tak kłócą. Tylko wszyscy już zapomnieli, że chodziło o świnie, a cała opozycja wzięła na języki Rosję. I także wszyscy zapomnieli, że nie tylko Austria podłożyła nam świnię, ale i Chiny podłożyły świnie Rosji. I tylko chciałabym tutaj dodać, że osobnikiem, który zmieniał wszystko w złoto był Midas, nie Mindas.

Co nie znaczy, że Rosja nie będzie starała się uprzykrzyć nam życia, jak będzie mogła. I tylko chodzi o to, żeby wszyscy nasi adwersarze zostali przekonani, że połknąć nas można, ale każdy kto to zrobi, może się wyłącznie udławić.kulturalna w ogóle nie istnieje, a pan Zdrojewski wyłącznie przecina kolejne wstęgi.

Od 2011 roku Ministerstwo to przyznało 1 (słownie: jedno) stypendium. Teatry służą do wszystkiego, tylko nie do wystawiania sztuk. Upadł Festiwal Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu, bo nie ma polskiej dramaturgii współczesnej. Minister dalej przecina wstęgi.

Nie ma polityki wydawniczej. Nie ma regulacji prawnych osłaniających dorobek. Nie ma stypendiów twórczych. Nie ma kontroli i opieki nad Związkami Twórczymi. Nie ma polityki w stosunku do roli Domów Kultury, których istnienie w wielu krajach cywilizowanych ograniczyło do minimum patologię i przestępczość wśród młodocianych. Na czele teatrów operowych może stanąć każdy, choć na całym świecie prowadzą to najlepsi dyrygenci. Nie ma zachęt dla debiutów. Nie ma, nie ma, nie ma. Przede wszystkim zaś nie ma Ministerstwa Kultury i Sztuki. W ogóle przestało istnieć. Gdzieś tam pojawia się w przestrzeni kosmicznej i znika, niczym duch zwiewny. A pan Zdrojewski jak przecinał wstęgi, tak przecina.

ZEGARKI

Ostatnio szalenie modne stały się dysertacje na temat różnych zegarków. Takie zegarki, inne zegarki, wpisane zegarki, nie wpisane zegarki. Zegarki ostatnio zajmują pierwsze strony gazet. No to może trochę opowiem o mojej kolekcji.

Pierwszy zegarek otrzymałam w wieku lat siedmiu. Po dwóch latach używania, w trakcie nakręcania rozpadł się na poszczególne części. Myślałam, że rodzice mnie objadą, ale nie. Z całym spokojem wzięli to, co z zegarka zostało i wyrzucili do śmieci.

Następny zegarek służył mi długie lata. Ale w pewnym momencie się zepsuł. Zaniosłam go do zegarmistrza i słyszałam, żebym sobie kupiła nowy, to mnie to wyniesie taniej. Potem miałam jeszcze dwa zegarki, o których mój ojciec zwykł mawiać, że posiadają dwa kamienie. Na jednym taki zegarek się kładzie, a drugim rozwala.

Ale prawdziwym eksponatem okazał się egzemplarz, który nagle zaczął bez uprzedzenia chodzić do tyłu. Kompletne zdurnienie na twarzy zegarmistrza, który to zjawisko oglądał, warte było każdych pieniędzy.

Obecnie też posiadam zegarek typu zegarek firmy zegarek, który na razie chodzi. A póki chodzi to chodzi. Jak przestanie, pewnie znowu usłyszę, żebym sobie kupiła nowy, to mnie to wyniesie taniej. Ale, proszę sobie wyobrazić, bez względu na to, jaki aktualnie noszę czasomierz, jakoś czas jakoś ani nie przyspiesza, ani nie zwalnia. Jest constans.

CORDON BLEU

Cordon Bleu to nazwa najnowszego hamburgera, jaki nam oferują niektóre skądinąd znane bary szybkiej obsługi specjalizujące się w tzw. „Daniach śmieciowych”.

A zatem może kilka słów na temat samej nazwy owego niezbyt wykwintnego dania. Pod koniec swojego życia Ludwik XIV miał dość słaby wzrok. Na tyle słaby, że już nie rozróżniał twarzy. I nie bardzo wiedział, kogo aktualnie ochrzania za przypalony sos, czy inne kompletnie niejadalne danie.

Pewnego dnia, kiedy szef kuchni wyjątkowo sknocił jakieś mięsiwo, wściekły Lucek zerwał ze ściany sznurek do zasuwania zasłon i przepasał nim delikwenta. A że był to akurat sznurek koloru niebieskiego, po tym kolorze od tej pory rozpoznawał nieszczęsnego szefa kuchni.

Tyle historia. A teraźniejszość? Otóż utarło się, że niebieskim sznurkiem przepasuje się najlepszych mistrzów kulinarnych i potem noszą go z godnością, jak inni na przykład ordery. Ale jest pewne „ale”. Otóż Ludwik XIV może miał słaby wzrok, może w tym czasie nie wynaleziono jeszcze okularów, lecz jedno jest pewne. Ów francuski król z całą pewnością hamburgerów nie jadał.

CUD NAD WISŁĄ

Rozpowszechniło się przekonanie, że zwycięstwo nad Rosją w 1920 roku zawdzięczamy wyłącznie cudownemu ocaleniu. I że brały w tym udział wszystkie siły Niebieskie, bo sami nie dalibyśmy sobie rady. No to popatrzmy na fakty.

W Wojnie Bolszewickiej Piłsudski wykorzystał dwa elementy, zupełnie do tej pory nie znane. A mianowicie czołgi i lotnictwo wojskowe. Czego potrafią dokonać myśliwce, sami się przekonaliśmy na własnej skórze. Ale wtedy po raz pierwszy użyto ich, jako oręża w walce. I na to Rosjanie zupełnie nie byli przygotowani.

Można Piłsudskiemu odmawiać talentu, jeżeli chodzi o rozwiązania dyplomatyczne. Tu rzeczywiście narobił masę błędów, za które musimy płacić do dziś. Ale jednego talentu nie można mu odmówić. Był genialnym strategiem, jeżeli chodzi o dowodzenie armią.

W czasie pierwszej wojny światowej wykorzystywano co prawda samoloty, ale raczej do misji wywiadowczych. Śledziły ruchy wojsk nieprzyjaciela i przekazywały te dane do dowództwa.

W 1920 roku zostały po raz pierwszy w historii świata użyte jako broń strategiczna i działały niezwykle skutecznie, choć często całym ich wyposażeniem był karabin maszynowy. Dlatego jeżeli mówimy o „Cudzie nad Wisłą”, może dodamy jeszcze do tego niezwykłą wprost skuteczność samolotów bojowych.