Przekazy duszy E-Book

Izabela Margańska

• Herausgeber: e-bookowo.pl
• Kategorie: Geisteswissenschaft
• Sprache: Polnisch
• Veröffentlichungsjahr: 2016

Beschreibung

Oddajemy w Państwa ręce książkę "Przekazy duszy", która jest pierwszym w Polsce, a prawdopodobnie również na świecie, podręcznikiem uczącym sztuki komunikacji z duszą. Dla podkreślenia dialogu człowieka z jego duszą, użyliśmy w tekście dwóch rodzajów czcionki. Słowa pisane kursywą należą do człowieka, który opowiada swoje historie, pyta, a czasami odpowiada na pytania. Zwykłą czcionką przemawia dusza. Zabiegu tego dokonaliśmy dla podkreślenia niezwykłości książki, która w całości została podyktowana właśnie przez nią. Słowa duszy są zwyczajne i proste, chociaż nie zawsze oczywiste, czasami nawet bulwersujące, ale z pewnością poruszające w nas tę delikatną strunę, która każe czytać dalej i nie pozwala oderwać się od lektury. Autorka pełni w niej rolę tłumacza, kogoś posiadającego umiejętność rozumienia słów duszy. Izabela Margańska, jak sama podkreśla, nigdy nie chciała napisać książki, nigdy nie miała zamiaru rozmawiać z duszą, a nawet nie bardzo interesowała się jej istnieniem. O sobie mówi, że jest normalnym człowiekiem z „gadającą duszą”. Czytelnikowi zostawiamy wybór i decyzję skorzystania z zawartych tu porad. Jedno nie ulega wątpliwości - nie mogliśmy przejść obojętnie wobec wiedzy przekazywanej nam wprost przez duszę. Ona jest jak wewnętrzny kompas, który posiadamy wszyscy i z którego możemy się nauczyć korzystać. Od początku pracy nad książką towarzyszy nam przekonanie, że „Przekazy duszy” są lekturą obowiązkową dla ludzi poszukujących wskazówek w świecie chaosu i nieoczekiwanych zmian.

Leseprobe

Izabela Margańska

Przekazy duszy

Redakcja

Joanna Malinowska

Koordynator projektu

Maciej Wiszniewski

Projekt okładki

Darnia Pelchen

Wszelkie prawa zastrzeżone.

Poznań 2016

Wydawca

New Communication

Joanna Malinowska

60–178 Poznań

ul. Srebrna 15

ISBN 978–83–944196–0–8

Konwersja do epub A3M Agencja Internetowa

Część PierwszaMiejsce człowieka we Wszechświecie. Kosmologia.

1. Akt stworzenia.

Nigdy nie chciałam napisać książki.

– A może książka chciała być przez ciebie napisana?

Już się przyzwyczaiłam do wtrącania się mojej duszy w najmniej oczekiwanych momentach, a jednak pytania, które ona zadaje, są odwrotne do logiki tego świata i ciągle mnie jeszcze zaskakują. Książka chciała być przeze mnie napisana. Jak mam to rozumieć? Chcieć czegoś może tylko ktoś, kto żyje, martwy przedmiot jest zdany na manipulację innych, tak przynajmniej do tej pory myślałam, a tu okazuje się, że jest inaczej.

Plan boży istnieje, jest napisany od początku do końca. Wszystko, co ma się przydarzyć, wszystko, co ma powstać, każde przedsięwzięcie, które ma być zrealizowane, już jest. Istnieje w postaci energii, potem dopiero szukane są osoby, które nadają się do jego zrealizowania w materii. To jedno z praw bożych, które jest nie do obalenia.

Nic samo się nie realizuje. Wszystko, co istnieje, jest realizowane przez kogoś innego, nawet my wszyscy. Każdemu z nas dali początek nasi rodzice, to oni zrealizowali nas w materii. Akceptacja tego jest niezbędna do zrozumienia boskich cudów, które podlegają Jego prawu, które sam napisał na początku stworzenia. Wszystko, co się dzieje, dzieje się z woli bożej, Bóg jest szefem największej na świecie korporacji, pracują w niej wszystkie istoty Wszechświata, każdy wykonuje tu swoją robotę. Korporacja ta rozwijała się z małej, jednoosobowej firmy, a na początku było tak:

Była przestrzeń, ogromna niekończąca się przestrzeń, zamieszkała tylko przez jedną osobę – przez Boga. Bóg był bardzo dobry, lecz bardzo samotny. Nie miał nikogo do towarzystwa, Jego istota wypełniała całą tę przestrzeń, więc niemożliwe było, żeby obok Boga zmieścił się ktoś drugi. Bóg zaczął odkrywać w sobie różne cechy, pierwsza była taka, że nie może zgodzić się z sytuacją, która jest dla Niego niedogodna. Zaczął więc szukać rozwiązań i wpadł na pomysł, że jeżeli nie istnieje przestrzeń do stworzenia czegokolwiek obok Niego, to jedynym możliwym rozwiązaniem, jest stworzyć coś wewnątrz siebie. Bóg jednak nie wiedział, jak ma wyglądać ten drugi, miał tylko jeden przykład istnienia – samego siebie. Pomyślał: jeżeli stworzę go identycznego ze mną, to znowu będę to ja, więc znowu będę sam. Bóg nie wiedział jednak, na czym polega inność, w Jego samotności nie istniało nic innego, więc nie mogła istnieć skala porównawcza. Był On. Materiałem, z którego był zbudowany, była energia, suma energii Wszechświata, a mówiąc ściślej – całego istnienia. W tym momencie Bóg wpadł na pomysł: wezmę z samego siebie i wziął trochę własnej energii, sprężył ją i umieścił w samym centrum siebie, swoje dzieło nazwał Sercem Boga. W ten właśnie sposób Bóg stworzył nie tylko pierwszą istniejącą rzecz, lecz także pierwsze prawa boskie i nazwał je.