Sandro Botticelli E-Book

Tatiana Sgalbiero

• Herausgeber: 50Minutes.com (PL)
• Kategorie: Geisteswissenschaft
• Sprache: Polnisch
• Veröffentlichungsjahr: 2023

Beschreibung

Sandro Botticelli, czołowy artysta włoskiego renesansu, w wielu aspektach swojej twórczości wyprzedzał swoje czasy. W szczególności uczynił mitologię jednym z centralnych tematów swojej twórczości w czasach, gdy religia pozostawała głównym źródłem inspiracji dla artystów. Ponadto nadał pełne znaczenie rysunkowi, dotychczas prostemu środkowi studiów, i zastosował nowo odkryte zasady perspektywy centralnej. W ciągu 50 minut zagłębisz się w życie tego innowacyjnego malarza, odkryjesz jego karierę, od fresków w Kaplicy Sykstyńskiej po mitologiczne arcydzieła, takie jak Narodziny Wenus, i poznasz zawiłości jego sztuki.

Leseprobe

SANDRO BOTTICELLI

•Imię i Nazwisko: Alessandro di Mariano di Vanni Filipepi, znany jako Sandro Botticelli.

•Narodziny: Urodził się około 1445 roku we Florencji.

•Zmarł: Zmarł 17 maja 1510 roku w tej samej miejscowości.

•Kontekst: Miasto Florencja, ojczyzna włoskiego renesansu

•Główne prace:

°Siła (1470)

°Wiosna (1477-1478)

°Pallas i Centaur (1482)

°Narodziny Wenus (1485)

°Zwiastowanie Maryi (1489)

°Kalumnia Apellesa, ilustracje z Boskiej Komedii Dantego (1495)

°Mistyczne Narodzenie (1501)

Alessandro Filipepi w młodym wieku otrzymał przydomek Botticelli. Można to wyjaśnić na dwa sposoby: on i jego rodzina otrzymali ten przydomek oznaczający “małą beczkę” z powodu ciężkiej budowy najstarszego syna Giovanniego; lub też pseudonim ten odnosi się do czynności bicia złota, battigello, którą Sandro wykonywał w warsztacie złotniczym swojego brata Antonia.

Sandro Botticelli to jedna z wielkich postaci włoskiego malarstwa renesansowego. Blisko związany z Medyceuszami, korzystał z aury tej rodziny, dzięki czemu stał się sławny i ceniony w całej Florencji, a nawet poza nią. Jego produkcja skupiała się na mieście florenckim i Rzymie, gdzie pracował nad freskami zdobiącymi Kaplicę Sykstyńską.

Chociaż Sandro Botticelli był w pełni zakorzeniony w renesansie, to jednak poszedł dalej niż jego współcześni. Jako pierwszy uczynił mitologię głównym tematem niektórych swoich dzieł, zrywając tym samym z artystami poprzednich epok. Ponadto nadał pełne znaczenie rysunkowi, który wcześniej był zwykłym narzędziem do nauki. Oprócz tych cech szczególnych jego twórczość jest typowa dla epoki: składa się głównie z modnych wówczas portretów oraz tematów religijnych. Również pod względem techniki artysta był w pewnym stopniu zgodny ze swoim stuleciem, gdyż w swoich kompozycjach stosował nowo odkryte zasady perspektywy centralnej.

KONTEKST

RENESANS

Renesans był ruchem odnowy artystycznej i kulturowej, który rozpoczął się we Florencji w XV wieku, a następnie rozprzestrzenił się na inne włoskie miasta, zanim w XV wieku rozprzestrzenił się na całą Europę. Charakteryzował się on w szczególności ponownym odkryciem klasycznej starożytności i przewartościowaniem wiedzy w ogóle.

Od końca XV WIEKU uczeni florenccy, pod egidą poety Petrarki (1304-1374), zaczęli studiować teksty autorów greckich i rzymskich poprzez oryginalne rękopisy, porzucając teksty gloryfikowane w średniowieczu. W ten sposób uczyli się na nowo starożytnej greki, co otwierało przed nimi zupełnie nowy, zaniedbany dotąd obszar starożytności, z którego pisarze i artyści czerpali nowe inspiracje do swoich dzieł. Narodził się humanizm.

Również w tym okresie coraz większego znaczenia nabierała jednostka. Stawiając człowieka w centrum swoich zainteresowań, humaniści postawili sobie za cel uczynienie go bardziej godnym i bardziej ludzkim poprzez rozwój jego krytycznego ducha i wiedzy, zwłaszcza poprzez powrót do tradycji antycznej, ukazując w ten sposób nową wiarę w ludzkość zdolną do postępu.

W sztuce zmienił się status artysty i został on wreszcie uznany za takiego: podpisywał swoje dzieła swoim nazwiskiem i nie był już uważany za zwykłego rzemieślnika, jak to miało miejsce do tej pory. Dodatkowo znaczny rozwój mecenatu pozwolił mu na realizację licznych zleceń i zdobycie prestiżu. Wynalezienie prasy drukarskiej w POŁOWIE XV WIEKU umożliwiło również rozpowszechnianie wiedzy, która następnie stała się dostępna dla większego grona odbiorców i to szybciej.