Siedem zwycięstw E-Book

Mateusz Zieliński

• Herausgeber: e-bookowo.pl
• Kategorie: Religion und Spiritualität
• Sprache: Polnisch
• Veröffentlichungsjahr: 2013

Beschreibung

Nastoletnia harcerka gubi się w lesie. W trakcie tułaczki spotyka Mojżesza i Eliasza – dawnych biblijnych proroków, którzy upatrują w zagubionej dziewczynie wybrańca.Apokalipsa według Asiuli to jedna z niewielu powieści młodzieżowych, gdzie główna bohaterka nie chodzi na randki, ani nie zamienia się w wampira. Długonoga, zadziorna harcerka – Asiula – w tajemniczych okolicznościach trafia do Nieba, gdzie spotyka anielskiego Księcia Michała, który wyjaśnia jej naturę zła i bezbożności.Ciepła, pełna proroczych widzeń, przejmująca powieść, gdzie ożywają niemal wszystkie biblijne symbole. Książka o trudach duchowego dorastania pewnej czupurnej małolaty.

Leseprobe

Siedem zwycięstw

(czyli Apokalipsa według Asiuli)

Mateusz Zieliński

© Copyright by Mateusz Zieliński

Projekt okładki: Mateusz Zieliński

© copyright by wydawnictwo e-bookowo 2013

ISBN 978-83-7859-212-9

Wszelkie prawa zastrzeżone.

Kopiowanie, rozpowszechnianie części lub całości

bez zgody wydawcy zabronione

Wydanie I 2013

Konwersja do epub A3M Agencja Internetowa

Drodzy, młodzi czytelnicy...

Książka, którą macie w ręku,

choć jest fikcją,

przedstawia najgłębszą z możliwych prawd.

Rozdział 1. Zagubiona

To był drugi dzień harcerskiego biwaku. Ognisko dogasało, ale nagrzana od gorącego popiołu ziemia była tak ciepła, że nikt nie zmarzł. Wygrzebując się z pobliskiego namiotu, zmierzał w stronę obozu. Dorzuciwszy chrustu w środek ledwo rozpalonego ognia, czekał. Drużynę powoli rozbudzał śpiew ptaków.

Ciepłotę jej drobnej postury podtrzymywał śpiwór. Zamknięte oczy dziewczyny, wprawiły go w zadumę. Aura, którą roztaczała czupurna harcerka, tym razem, emanowała niewinnością. Jako jedyny nazywał ją Asiulą, co zawsze wywoływało u niej uśmiech zawstydzenia. Ze śpiącej, spokojnie oddychającej dziewczyny, wyjątkowo, emanował spokój. Wiedział, że kiedy otworzy oczy będzie o wiele bardziej żywiołowa. Póki co jednak, jej budzące grozę czarne brwi, nie poruszały się. Wciąż myślał o czym śni. Jej drobna, acz nieco wyrośnięta fizjonomia wskazywała, że ma najmniej trzynaście lat. Miała długie nogi, płaski nos i groźne – nieznoszące sprzeciwu spojrzenie. Pomimo złowieszczego wyglądu była nadzwyczaj opiekuńcza i troskliwa. Wpatrując się w śpiącą prorokinię – bo tak ją zwykł nazywać – nieomal przewrócił się, wylewając kubek wody. Chciał bowiem zaparzyć herbatę. Po raz kolejny wpadł na jedną z linek namiotów. Był pewny, że mała Asia, gdyby nie spała, w tym momencie bezwstydnie przezwałaby go Wpadalskim. Tuż obok dało się słyszeć głos Andrzeja. Chłopak był z młodszego zastępu, ale wzrostem dorównywał nawet niektórym przybocznym. Łagodny, młody olbrzym żartował i docinał. Od pewnego czasu rozpalał ognisko.