Erhalten Sie Zugang zu diesem und mehr als 300000 Büchern ab EUR 5,99 monatlich.
- Herausgeber: Alfredbooks
- Kategorie: Abenteuer, Thriller, Horror
- Sprache: Niederländisch
"Ze komen eraan!" gromde Leslie Morgan grimmig tussen haar tanden. Instinctief was het hem duidelijk dat niets anders dan de dood aan de horizon opdoemde. En er was geen ontsnappen aan... Leslie vernauwde zijn ogen en zag een groep ruiters naderen over de heuvelrug in de verte. Er waren bijna twee dozijn mannen, allemaal tot de tanden bewapend. Sommigen hadden hun geweren al uit de leren kisten gehaald die ze aan hun zadels hadden bevestigd. Ze kunnen niet wachten om ons neer te schieten, ging het bitter door Leslie Morgans hoofd. Zijn hand ging onwillekeurig naar de revolver die in de holster aan zijn zijde hing. "Als ik dit goed lees, is dat Dan Garth zelf verderop!", hoorde Leslie de stem van zijn jongere broer Ray, die zijn geweer stevig vasthield. Leslie Morgan knikte. "Ja, je hebt gelijk. En ik zie het pittige gezicht van Jesse Shaw ook." "Ik zal het mama en papa laten weten," zei Ray. Leslie knikte. "Doe dat." Ray aarzelde nog steeds en Leslie Morgan draaide zijn hoofd een beetje. "Wat nog meer?" "Denk je dat het deze keer tot een gevecht komt, Les?" "Daar lijkt het zeker op." Vanaf het begin hadden Garth en Shaw geprobeerd om de Morgans uit de omgeving van Amarillo te verdrijven, maar ze waren taai en hadden tot nu toe alles weerstaan waarmee ze waren gepest.
Sie lesen das E-Book in den Legimi-Apps auf:
Seitenzahl: 119
Veröffentlichungsjahr: 2023
Das E-Book (TTS) können Sie hören im Abo „Legimi Premium” in Legimi-Apps auf:
Ähnliche
Neal Chadwick
De terugkeer van Leslie Morgan: Western
Inhaltsverzeichnis
De terugkeer van Leslie Morgan: Western
Copyright
1
2
3
4
5
6
7
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
De terugkeer van Leslie Morgan: Western
Westernroman door Neal Chadwick
Deze roman vertelt het verhaal van de eenzame strijd van een rechtschapen man.
Copyright
Een CassiopeiaPress boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van
Alfred Bekker
© Roman door Auteur
Neal Chadwick is een pseudoniem van Alfred Bekker.
© van deze uitgave 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen
De verzonnen personen hebben niets te maken met echt levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.
Alle rechten voorbehouden.
www.AlfredBekker.de
Volg me op Facebook:
https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/
Volg me op Twitter:
https://twitter.com/BekkerAlfred
Lees het laatste nieuws hier:
https://alfred-bekker-autor.business.site/
Naar de blog van de uitgever!
Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!
https://cassiopeia.press
Alles over fictie!
1
"Ze komen eraan!" gromde Leslie Morgan grimmig tussen haar tanden.
Instinctief was het hem duidelijk dat niets anders dan de dood aan de horizon opdoemde. En er was geen ontsnappen aan... Leslie vernauwde zijn ogen en zag een groep ruiters naderen over de heuvelrug in de verte.
Er waren bijna twee dozijn mannen, allemaal tot de tanden bewapend. Sommigen hadden hun geweren al uit de leren kisten gehaald die ze aan hun zadels hadden bevestigd.
Ze kunnen niet wachten om ons neer te schieten, ging het bitter door Leslie Morgans hoofd. Zijn hand ging onwillekeurig naar de revolver die in de holster aan zijn zijde hing.
"Als ik dit goed lees, is dat Dan Garth zelf verderop!", hoorde Leslie de stem van zijn jongere broer Ray, die zijn geweer stevig vasthield.
Leslie Morgan knikte.
"Ja, je hebt gelijk. En ik zie het pittige gezicht van Jesse Shaw ook."
"Ik zal het mama en papa laten weten," zei Ray.
Leslie knikte.
"Doe dat."
Ray aarzelde nog steeds en Leslie Morgan draaide zijn hoofd een beetje.
"Wat nog meer?"
"Denk je dat het deze keer tot een gevecht komt, Les?"
"Daar lijkt het zeker op."
Vanaf het begin hadden Garth en Shaw geprobeerd om de Morgans uit de omgeving van Amarillo te verdrijven, maar ze waren taai en hadden tot nu toe alles weerstaan waarmee ze waren gepest.
Garth en Shaw's mensen hadden het vee van de Morgan ranch verspreid, ze hadden de lokale mannen zo geïntimideerd dat geen van hen het had aangedurfd om cowboy te worden voor de Morgans, en ze hadden de zakenmannen in Amarillo geïnstrueerd om de Morgans geen gereedschap te verkopen. Maar Caleb Morgan, zijn vrouw Betsy en zonen Leslie en Ray waren gebleven.
"Ze willen ons uit de weg hebben, Ray. Voorgoed," mompelde Leslie.
"Die klootzakken!"
"We zullen het je niet makkelijker maken dan absoluut noodzakelijk!"
"Denk je dat we een kans maken als het er echt op aankomt, Les?"
Leslie Morgan zweeg en keek met smalle ogen naar de naderende menigte.
2
De Morgans verschansten zich in het ranchhuis. Leslie stond bij het raam en keek toe hoe de ruiters naderden.
Zijn moeder was druk bezig met het laden van geweren terwijl Caleb Morgan zijn geweerriem omdeed.
Ray had zich naast de deur verschanst, zijn geweer in de aanslag en zijn blik strak naar buiten gericht.
"We moeten meteen beginnen met schieten!" zei Ray.
Maar zijn vader was het daar niet mee eens.
"Nee," besloot hij. "Ik praat wel met Dan Garth. We schieten alleen als het moet!"
"Pa! Denk je dat ze met zo'n troepenmacht hierheen zijn gereden om zichzelf te vermaken?"
"Je doet wat ik zeg, Ray!", antwoordde Caleb ondubbelzinnig.
Ondertussen had de moeder van de Morgan zonen ook een geweer meegenomen en had ze zich bij een van de ramen opgesteld. Betsy Morgan was een goede schutter die zich in dit opzicht gemakkelijk kon meten met de meeste mannen in de omgeving.
Toen kwamen de ruiters naderbij.
Grimmige figuren, tot de tanden bewapend en vastbesloten om alles te doen.
De hoeven van bijna twee dozijn paarden deden stof opwaaien. Sommige van de jongens sprongen uit hun zadel en groeven zich in rond de omtrek. Leslie zag er een achter de schuur loeren, een ander verstopte zich achter een wagen.
Maar Dan Garth bleef in het zadel en kwam een beetje dichterbij, omringd door zijn mensen.
Garths haar was al duidelijk grijzer en zijn gezicht was uitgemergeld en leerachtig. Zijn gelaatstrekken waren hard en twee ijsgrijze ogen flitsten in hun diepe kassen.
Garth was de grootste veeboer in de omgeving van Amarillo. Niemand in de hele county kon ook maar in de verste verte een kaars voor hem vasthouden.
Dan Garth was zoiets als de ongekroonde koning in de provincie en wie hem in de weg durfde te lopen, kon het ergste verwachten...
Naast hem reed Jesse Shaw, een man die er een beetje opgeblazen uitzag.
Zijn ranch was een paar nummers bescheidener dan die van Garth, maar nog steeds een stuk groter dan wat de Morgans hier in de laatste paar moeilijke jaren uit het niets hadden opgebouwd.
In ieder geval was Shaw nog steeds zo machtig dat een man als Dan Garth het zich niet kon veroorloven om hem zomaar weg te jagen. Er heerste een gespannen vrede tussen de twee. Op dit moment waren ze zelfs bondgenoten. Want zowel Garth als Shaw waren van mening dat er in dit land geen plaats was voor een derde. Op dit punt waren ze het eens
"Caleb Morgan! Ben je thuis?" bulderde de schorre stem van Dan Garth. Toen hij verder ging, klonk er spot in zijn woorden.
"Kom naar buiten! Of stuur je liever eerst je vrouw?"
"Ik knal hem over de kop!" raspte Ray ondertussen.
"Laat hem niet zo tegen je praten, pap!"
"Nee!", zei Caleb Morgan vastbesloten. Er klonk een soort autoriteit in zijn stem die geen tegenspraak duldde. "Ik praat wel met Garth!"
"Vertrouw die klootzak niet," zei Leslie.
"Deze man denkt dat hij hier overal mee weg kan komen. Bovendien heeft hij geen scrupules.... En hij heeft die wolven zeker niet hierheen gebracht om een praatje met je te maken!"
Caleb schudde krachtig zijn hoofd.
Hij leek heel zeker van zichzelf.
"Ik moet met hem praten, Les," antwoordde hij terwijl hij zijn oudste zoon een snelle blik toewierp. "Reken zelf maar uit wat onze kansen zijn als Garth zijn roedel echt loslaat!" Caleb maakte een wegwerpend handgebaar. "Ik neem aan dat hij ons gewoon probeert te intimideren. Zo is het tot nu toe altijd gegaan! Maar bij mij heeft Garth de verkeerde te pakken!"
"Deze keer ziet het er anders uit, pap," gromde Leslie Morgan somber. "Ze menen het. Ik heb het gevoel..."
Caleb lachte schor.
"Je bent een neezegger, Les!"
"Ga niet weg, pap!"
"Ik weet al wat ik doe!"
"Pap!"
Maar Leslie wist dat hij de wil van zijn vader op dat moment niet kon evenaren. En dus stapte Caleb Morgan naar buiten om Garths kudde hongerige hyena's te ontmoeten.
Maar dit leek weinig indruk te maken op Caleb.
"Wat wil je, Garth?"
"Ik wil dat je hier weggaat, Morgan!" blafte de grote rancher schor. "Je hebt genoeg waarschuwingen gehad! Nu is mijn geduld op!"
Kalebs stem klonk vastberaden toen hij antwoordde: "Ik heb hetzelfde recht als jij om mijn vee op dit land te laten grazen. Hetzelfde recht, hoor je me? En daar kun jij niets aan doen!"
Garths gezicht bleef onbeweeglijk.
"Oh, nee?" vroeg hij met een ondertoon waar het cynisme vanaf droop. "Het lijkt me dat je de machtsverhoudingen hier in de provincie over het hoofd ziet..."
Spuugde Caleb Morgan uit.
"Je kunt jezelf opblazen zoveel je wilt! Ik ben al lang niet meer onder de indruk van je capriolen!"
Garths gelaatstrekken toonden duidelijk de woede die in hem opkwam.
"Je krijgt wat je verdient!" gromde hij boos.
"Ik gaf je een kans om je terug te trekken..."
Caleb Morgan liet zich niet zo snel intimideren.
"Het is de wet van de vrije uitloop, Garth!"
"Alleen mijn wet is hier van toepassing, Caleb Morgan! En niets anders!"
"Er is hier geen ruimte voor een derde persoon!" bemoeide de laffe Shaw zich er nu mee. "Dat zou je eindelijk eens moeten begrijpen, Morgan!"
Zijn sponsachtige gezicht vertrok in een grijns.
Het feit dat hij hier was gekomen met bijna twee dozijn gewapende mannen gaf hem duidelijk een gevoel van superioriteit waar hij nu van genoot.
"Je zult moeten accepteren dat er een derde rancher in de buurt is," antwoordde Caleb Morgan, "De weide is vrij!"
Dan Garth kon daar alleen maar cynisch om lachen. Toen leunde hij een beetje voorover in het zadel en siste: "Of je neemt je vee en je andere troep mee en vertrekt zo snel als je paarden je kunnen dragen, of ik moet je een poot uitdraaien! En dat zal niet prettig voor je zijn!"
"Je kunt teruggaan met je mensen, Garth! Je brengt me niet op andere gedachten!"
"Is dat je laatste woord, Morgan?"
"Ja."
Garth haalde zijn schouders op en liet zijn goedgeklede paard een paar meter achteruit gaan.
"Zoals je wilt..." mompelde hij, terwijl hij zijn dunne, gesprongen lippen nauwelijks bewoog. "Alles wat er nu gebeurt is je eigen schuld, Morgan! Ik heb je gewaarschuwd!"
"Als je nu je roedel wilt loslaten om alles hier te verwoesten, kan ik alleen maar zeggen dat je er spijt van zou krijgen!" beloofde Caleb.
Garth lachte.
"Oh, ja? Wat zou me tegen moeten houden?"
"Mijn zonen hebben het op jou gemunt, Garth! Als je hier de wilde man wilt spelen, zul je de eerste zijn die het krijgt!"
Even verdween de kleur van Garths gezicht. Hij wierp een blik naar het voorraam van de ranch en zag de Winchester loop van een latere Ray in zijn richting wijzen. Dan Garth slikte.
Onder zijn linkeroog trilde het nerveus.
"We zullen zien!" gromde hij somber. "Maar je moet niet denken dat je ermee wegkomt, Morgan!"
Daarmee rukte hij zijn paard los en ging er vandoor. Zijn mensen volgden hem en degenen die zich achter de schuur en bij de wagen hadden verstopt, sprongen ook in het zadel en reden weg.
Caleb haalde opgelucht adem toen hij de roedel met zijn enorme stofwolk zag wegrennen.
Leslie Morgan kwam nu naar buiten en ging naast zijn vader staan.
Caleb Morgan klopte zijn zoon op de schouder en zei: "Zie je wel, Les! Ik zei het toch! Die Garth is een pompeuze geit! Maar zodra je hem van zijn mesthoop slaat, is hij een mietje!"
Maar de oudste van de Morgan zonen bleef sceptisch.
"Dit is nog niet voorbij," wist Leslie zeker.
Zijn vader haalde zijn schouders op.
"Schilder de duivel niet op de muur, mijn zoon!"
"Wat als hij serieus is?"
"Tot nu toe heeft hij gebluft, Les!" merkte hij op. "Precies zoals ik vermoedde!"
Maar Leslie Morgan schudde lichtjes zijn hoofd. Toen wees hij naar de menigte ruiters, die zich al een heel eind had verplaatst. Het Garth-team was zich aan het verzamelen. Dan Garth leek instructies te geven.
Even later splitste de menigte ruiters zich op in kleine groepjes, waarvan sommigen op een soort boog reden. Het was niet nodig om te raden wat er aan de hand was!
Een aanval!
"Ze komen terug, pap!" zei Leslie toonloos. "Nu wordt het menens!"
Hij wisselde een snelle blik uit met zijn vader. Caleb stond daar met een verbijsterd gezicht en kon niets zeggen. Afschuw stond in zijn ogen.
"Die klootzakken," fluisterde Caleb toen en rukte de revolver uit zijn holster.
Even later klonken de eerste schoten.
3
Caleb en Leslie Morgan waren het flatgebouw in gerend om te schuilen.
De aanvallers stormden van alle kanten op hen af en vuurden wild. Een ware kogelregen viel neer op de Morgans, die zich in hun huis hadden gebarricadeerd. Nu was het een kwestie van overleven.
Een of twee ruiters werden uit hun zadel gehaald en lagen even later roerloos in het stof. De aanval had nauwelijks een minuut geduurd toen de schuur en de paardenstal al in vlammen opgingen.
De paarden neurieden bloedstollend. Sommige dieren wisten zich te bevrijden, braken het hek open en renden in paniek weg. Anderen hadden minder geluk en stierven een pijnlijke dood.
Leslie had ondertussen een Winchester geweer gepakt en stormde naar de achterkant van het ranchhuis. Via de smalle gang bereikte hij de slaapkamer van zijn ouders.
Een hagel van lood verbrijzelde het glas van het raam. Leslie Morgan liep naar de buitenmuur en zette zich naast het raam.
Toen, in een flits, kwam hij uit zijn dekking tevoorschijn en liet verschillende schoten snel achter elkaar uit zijn Winchester knallen.
Leslie trok een van de ruiters uit het zadel. Met een schelle gil werd hij naar achteren gerukt, het geweer zeilde in een hoge boog weg en landde op de grond. De man was al dood toen hij neerplofte. Zijn voet raakte verstrikt in de stijgbeugel, zodat het lichaam een heel eind over de grond werd meegesleurd door het passerende paard.
Leslie haalde het paard onder een andere man vandaan en raakte een derde man met de revolver in zijn arm. De man vloekte luid toen de revolver uit zijn greep gleed. Toen de volgende hagel van lood zijn kant op kwam, had Leslie Morgan alweer dekking gezocht. De kogels sloegen door het raam en versplinterden het hout waarvan de kledingkast aan de andere kant van de slaapkamer was gemaakt.
Sommige kogels gingen zelfs door de muur van het huis. Ze gingen dwars door het dunne hout van de muren heen.
Leslie had geluk dat hij er tot nu toe zonder kleerscheuren vanaf kwam.
Hij hoorde het geluid van een galopperend paard. Een van de jongens leek dichtbij te komen, maar Leslie kon er op dit moment niets aan doen. Hij lag te veel onder vuur.
Toen zeilde er iets zwaars, langzaam, door het raam....
Het was een fakkel.
Ze landde direct op het brede echtelijke bed van Caleb en Betsy Morgan.
Leslie wilde opspringen om de fakkel te pakken en weer naar buiten te gooien.
Een schot dat vlak langs zijn hoofd suisde deed hem stoppen met bewegen.
Het duurde maar een paar seconden en het bed had vlam gevat. Het was te laat.
Van binnen wist Leslie dit, maar hij wist ook dat
Dit gevecht was zo goed als verloren als het vuur zich naar het flatgebouw zou verspreiden. En dus haastte hij zich naar voren, gooide de Winchester opzij en probeerde de deken op te rollen om het vuur te doven.
Er klonken schoten van buiten, maar Leslie trok zich daar op dat moment niets van aan.
Hij moest het proberen.
Maar het was hopeloos. Het vuur kroop al tegen de muur op. Als een hongerig monster at het weg, onverzadigbaar en razend snel.
Het hout waarvan dit huis was gebouwd, was kurkdroog. Een ideale prooi voor de vlammen. Het had al maanden niet geregend.
Leslie zag uit haar ooghoeken een figuur buiten het raam.
Een ruiter. Een van Garth's mannen.
Leslie kende hem. Het was de blonde Bill Wheaton, de voorman op de Garth ranch.
Wheaton had zijn lange Peacemaker Colt in zijn rechterhand en richtte het direct op Leslie, wiens hand onmiddellijk naar zijn heup ging.
