Na dwóch kołach do kwadratu E-Book

Bartek Kargol

• Herausgeber: e-bookowo.pl
• Kategorie: Lebensstil
• Sprache: Polnisch
• Veröffentlichungsjahr: 2016

Beschreibung

Niepewność – Ruch – Droga – Przestrzeń – Spontaniczność – Przyjaźń – Niebezpieczeństwo - Tragedia.„Na dwóch kołach do kwadratu” jest podróżą i jednocześnie opowieścią o tym, co spotkało autora i jego przyjaciela na drodze do Chorwacji i z powrotem. Z pozoru prosta wycieczka, wygenerowała niezliczoną ilość wrażeń i emocji, które w sposób szalenie subiektywny i sugestywny przedstawione zostały w tej, pełnej anegdot i porównań, publikacji.Nie są ważne tutaj miejsca i czas. Nie ma tu założonych punktów do odhaczenia, słynnych miast czy zabytków. To co się dzieje w „Na dwóch kołach do kwadratu” leży gdzieś obok. Poza oczywistymi wyborami, co samo w sobie było oczywistym wyborem.W „Na dwóch kołach do kwadratu” liczy się moment i przeżycia jakie on wyzwala. Epizod, który wyrasta do rangi oddzielnego wątku. Dlatego znajdziemy tutaj szereg oryginalnych postaci drugoplanowych, takich jak Szeryf Bronco, Dobry Lokaj, Wołacz i wielu innych.Mimo że w „Na dwóch kołach do kwadratu” są momenty dramatyczne, całość polana jest sporą ilością humoru i posypana garścią sarkazmu.„Na dwóch kołach do kwadratu” to podróż na motocyklach, i choć są ważną częścią tej opowieści, to na pierwszy plan wysuwają się tutaj uczucia. Szerokie ich spektrum, a jednym z nich jest dziwacznie perwersyjna sympatia do… Zuźki.

Leseprobe

Bartek Kargol

Na dwóch kołach

Projekt okładki Anna kargol

Skład Anna kargol

Korekta Magdalena Kargol

Fotografie © by Bartek Kargol

Copyright © by Bartek Kargol, 2015

Bartek Kargol, [email protected]

ISBN 978-83-944464-0-6

Konwersja do epub A3M Agencja Internetowa

na skrzyżowaniu dróg

gdzie ja i mój druh

na ustach śmiech

dwie krople łez

tam przestrzeń nas woła

wolność na dwóch kołach

wiatr nam przewodnikiem

jeździec przodownikiem

PROLOG

Wieczór. Godzina 20.00. Siedzę– odchylony do tyłu, w kupionym od Młodego w bardzo korzystnej cenie fotelu skórzanym– przed komputerem. Nogi wyłożone mam na szafce obok biurka. Odkąd postawiłem tam pixarowską lampę jest na nie niewiele miejsca, ale już się przyzwyczaiłem. Słucham muzyki ze Spotify. A raczej ją odkrywam– Spotify to studnia bez dna.

Ze stanu lekkiego unoszenia się nad powierzchnią ziemi– i nie mam tu na myśli faktu, że mieszkam na piętrze– wyrywa mnie dźwięk dzwonka telefonu. Zadziwiające jest, że telefon w ogóle się odezwał. Siła sygnału w tym miejscu jest dużo poniżej oczekiwań.

Zerkam na facjatę urządzenia. Dzwoni Szycha. Znajomy, którego poznałem przez moją siostrę Ankę i jej ówczesną przyjaciółkę– Zetkę. Szycha mieszka w Warszawie, a poznałem go w Krakowie z okazji imprezy sylwestrowej organizowanej przez moją kuzynkę Gośkę. Pamiętna impreza, nie tylko ze względu na fakt, że w jej pokoju o wymiarach nie większych niż 3m × 3m, który wynajmowała w bloku na Nowej Hucie, musiało zmieścić się jakieś osiem osób, ale głównie ze względu na to, że właściciel mieszkania– pan Stasiu– we wczesny poranek, niedługo po tym, jak wróciliśmy z imprezy, postanowił w stanowczy sposób wyprosić nas wszystkich, argumentując swoją decyzję rzekomymi skargami sąsiadów o nadmierny nocny hałas. Bardzo jest to zastanawiające, gdyż do prawie 8.00 nad ranem nie było nas w mieszkaniu. Ale… Nie rozdrapujmy starych ran.

W ten czas właśnie poznałem Szychę. Jadąc tramwajem do JazzRocku– gdzie spędzaliśmy sylwestra– dowiedziałem się, że pochodzi z Szyszkowa.

– Jak to? Z tego Szyszkowa?

– Tak. Z tego Szyszkowa.