De Honderdjarige Oorlog E-Book

Marie Fauré

• Herausgeber: 50Minutes.com (NL)
• Kategorie: Geisteswissenschaft
• Sprache: Niederländisch
• Veröffentlichungsjahr: 2023

Beschreibung

De Honderdjarige Oorlog was een van de belangrijkste conflicten van de Middeleeuwen en besloeg meerdere generaties. De oorlog stond vooral bekend om zijn omvang (er waren veel verschillende facties en vijf generaties koningen bij betrokken) en markeerde het hoogtepunt en het verval van de ridderschap. De oorlog had een grote invloed op Europa, bracht de Europese monarchieën in het tijdperk van de moderniteit en gaf aanleiding tot een gevoel van nationale trots. In slechts 50 minuten ontdekt u waarom deze oorlog uitbrak en begrijpt u de ingrijpende gevolgen ervan voor het Europese politieke landschap. Dit eenvoudige en informatieve boek geeft een grondige bespreking van de belangrijkste momenten in de gevechten, waaronder de Engelse herovering en de Franse heropleving en overwinning. Het bevat ook een volledige biografie van de hoofdrolspelers, waaronder Edward III van Engeland, Karel VII van Frankrijk en Bertrand du Guesclin, een waardevolle inleiding tot de politieke context en een evaluatie van de gevolgen van de oorlog, waardoor u alle essentiële informatie krijgt over deze bloedige periode in de Europese geschiedenis.

Leseprobe

DE HONDERDJARIGE OORLOG

INLEIDING

Terwijl de voorgaande eeuwen welvarend waren, leek de middeleeuwse wereld in het begin van 14E eeuw door tegenspoed te worden getroffen. In 1347 werd het volk geteisterd door de Grote Pest en de hongersnood, evenals door de talrijke veldtochten tijdens de Honderdjarige Oorlog. Deze bleken bijzonder destructief en dodelijk te zijn.

De krachten van de strijdende partijen waren op het eerste gezicht onevenwichtig. Frankrijk had een grote economische, culturele en demografische invloed (het had aan het begin van de eeuw 15 miljoen inwoners), terwijl Engeland een kleine bevolking had (minder dan 5 miljoen) en al verwikkeld was in een oorlog tegen Schotland. Het was echter Engeland dat tussen 1337 en 1360 de overhand had. Frankrijk heroverde vervolgens zijn gebieden tot 1415, toen de Engelsen weer de overhand kregen. De komst van Jeanne d'Arc (Franse heldin, 1412-1431), het bondgenootschap met Bourgondië en de hervorming van het leger gaven Frankrijk uiteindelijk de overhand en het won in 1453. De Engelsen hadden geen grondgebied meer op het continent, met uitzondering van Calais.

De Honderdjarige Oorlog was in vele opzichten van groot belang: hij bracht de Europese monarchieën in het tijdperk van de moderniteit en gaf aanleiding tot een voorheen onbestaand nationaal gevoel en vormde een keerpunt in de geschiedenis en de ontwikkeling van Europa.

KERNGEGEVENS

•Wanneer is het gebouwd? Van 1337 tot 1453.

•Waar? In Frankrijk.

•Context? De koning van Frankrijk stierf zonder directe erfgenaam en de troon bleef vacant. Er ontstond een lange vete tussen Frankrijk en Engeland gedurende honderd jaar om de politieke en economische dominantie over West-Europa.

•Strijdlustig? Frankrijk tegen Engeland.

•Hoofdrolspelers ?

°Edward III, koning van Engeland en hertog van Guyenne (1312-1377).

°Bertrand du Guesclin, Constable van Frankrijk (1315/1320-1380).

°Karel VII, koning van Frankrijk (1403-1461).

•Resultaat? Overwinning voor Frankrijk.

•Slachtoffers? Het aantal directe en indirecte slachtoffers is moeilijk te schatten.

CONTEXT

EEN KONING VAN ENGELAND VAZAL VAN DE KONING VAN FRANKRIJK

De banden tussen de koninkrijken van Frankrijk en Engeland gaan terug tot de 11E eeuw. In 1066 veroverde Willem de Veroveraar (ca. 1028-1087) het Angelsaksische eiland in de Slag bij Hastings, waardoor het lot van twee naties werd verenigd.

Pas in de volgende eeuw ontstond een van de belangrijkste oorzaken van de spanningen tussen de twee koninkrijken: de inname van het hertogdom Aquitanië door de koningen van Engeland. In 1137 trouwde Eleanor, hertogin van Aquitanië en gravin van Poitou (ca. 1122-1204), met Lodewijk VII van Frankrijk (1120-1180). Maar de relatie tussen de twee echtgenoten verslechterde snel, en Lodewijk de Jonge, zowel om zijn eer te redden als om de afwezigheid van een mannelijke erfgenaam te verhelpen, verstootte zijn vrouw met een beroep door de Kerk verboden graad van verwantschap. Enkele maanden later trouwde Eleanor met Henry Plantagenet (1133-1189), de erfgenaam van de Engelse kroon. Ze werd koningin van Engeland in 1154. Het hertogdom Aquitaine, dat haar toebehoorde, ontsnapte zo aan de Franse overheersing. Sindsdien hebben de Franse koningen met alle middelen geprobeerd de gebieden onder Plantagenet bewind terug te krijgen. Koning Filips II Augustus van Frankrijk (1165-1223) slaagde er door middel van wapens en diplomatie in het grootste deel van het land terug te winnen, met uitzondering van Guyenne (een verbastering van het woord Aquitaine). Pas in 1259 werd met het Verdrag van Parijs, gesloten tussen Lodewijk IX (1214/1215-1270), koning van Frankrijk, en Hendrik III (1207-1272), koning van Engeland, de status van het hertogdom althans voor enige tijd geregeld. Hoewel Hendrik III de titel van hertog van Aquitanië behield, moest hij schatting betalen aan de koning van Frankrijk. Aan de vooravond van de Honderdjarige Oorlog was de situatie dus bijzonder dubbelzinnig: de koning van Engeland bevond zich zowel soeverein in zijn eigen koninkrijk als vazal van de koning van Frankrijk voor Aquitanië, wat hij slechts met moeite aanvaardde.

FEODALE DOMINANTIEVERHOUDINGEN

In de Middeleeuwen hadden een heer en zijn vazal persoonlijke banden. Door de ceremonie van hulde zweert de vazal trouw aan zijn heer en verbindt hij zich ertoe hem te dienen door hem raad te geven en hem militair te steunen. In ruil daarvoor verbindt de heer zich ertoe zijn vazal bescherming en gerechtigheid te bieden. De hulde is persoonlijk en moet dus bij elke opvolging van een van beide partijen worden vernieuwd.

Deze relatie van onderwerping aan de nieuwe koning van Frankrijk, Filips VI (1293-1350), was voor Eduard III des te moeilijker te aanvaarden, omdat de Valois slechts de zoon van een graaf was, terwijl hij de zoon van een koning was.

EEN ONBEZETTE TROON

In deze context deed zich een ongekende gebeurtenis voor in de Capetiaanse dynastie, die meer dan drie eeuwen aan het hoofd van het koninkrijk Frankrijk had gestaan: koning Karel IV de Schone (ca. 1295-1328), de laatste zoon van Filips IV de Schone (1268-1314), stierf in 1328 zonder een mannelijke erfgenaam na te laten. De grote mannen van het koninkrijk moesten daarom kiezen tussen twee vrijers: Filips van Valois (1293-1350), eerste neef van de overleden koning, en Edward III, kleinzoon van Filips de Schone via zijn moeder, neef van de overleden vorst en koning van Engeland. De edelen van Frankrijk, die niet gelukkig waren met de combinatie van de twee kronen in het voordeel van de Engelsen, kozen ervoor de Valois te erkennen als koning van Frankrijk. Hij werd gekroond onder de naam Filips VI. Zij rechtvaardigden deze keuze door de Salische wet te respecteren, die vrouwen uitsloot van elke opvolging en overdracht van macht. Edward III, druk bezig met Schotse zaken, betwistte dit besluit niet en bracht de nieuwe koning in 1329 zelfs hulde in naam van Aquitanië, als eenvoudige hertog.

DE SALISCHE WET