In de ban van magie (STAR-DUST 8) E-Book

Jens F. Simon

• Herausgeber: epubli
• Kategorie: Fantasy und Science-Fiction
• Sprache: Niederländisch
• Veröffentlichungsjahr: 2024

Seitenzahl: 90

Beschreibung

Over tweehonderdvijftig jaar zijn het zonnestelsel en de mensheid een integraal onderdeel van een unie van vijf planetenstelsels. Saturnus' maan Japetus en het MAITRI-station werden zo'n 120 jaar geleden vernietigd tijdens een aanval door een niet-menselijk ras. Sinds de verdwijning van Sigurd hebben de TRISHARANA en de Xxiin nederzetting zich verborgen onder een onzichtbaarheidsveld. De mensheid heeft nooit van hen gehoord, ook al is Venus geterraformeerd met behulp van buitenaardse technologie en wonen er nu meer dan tien miljoen mensen en leden van de vier rassen van de Unie. Mysterieuze gebeurtenissen brengen de inheemse beschaving aan het wankelen. Het lijkt alsof er magische krachten en magie in het spel zijn. Verschillende moordpogingen op Sigurd, die hij alleen overleeft dankzij zijn speciale vaardigheden, overtuigen hem ervan dat hij zijn krachten moet bundelen met de nieuwe MBF-organisatie om de mysteries op te lossen. Zijn topprioriteit is echter de zoektocht naar het biologische schip PAURUSHEYA, dat 250 jaar geleden ook op mysterieuze wijze verdween.

Leseprobe

STAR-DUST

In de ban van de nanites

Deel 8

In de ban van de magie

© 2024 Jens F. Simon

Illustratie: S. Verlag JG

Uitgever: S. Verlag JG, 35767 Breitscheid,

Alle rechten voorbehouden

Verdeling: epubli ein Service der

neopubli GmbH, Berlin

ISBN: 978-3-759805-56-0

Het werk, met inbegrip van de delen ervan, is auteursrechtelijk beschermd. Elke exploitatie zonder toestemming van de uitgever en de auteur is verboden en zal strafrechtelijk en civielrechtelijk worden vervolgd. Dit geldt met name voor elektronische of andere reproductie, vertaling, verspreiding en terbeschikkingstelling aan het publiek.

Inhoud

De Mellran Calgulla

Nieuwe conflicten

De magische ruimte-tijd constructie

"Met bovennatuurlijke gaven"

De Raad van Mellrack

De nieuwe PAURUSHEYA

De zoektocht begint

De 5e Race

Wanneer de wereld niet langer de wereld is die je dacht te kennen, wanneer je je houvast verliest, wanneer je lichaam je in de steek laat, wanneer alles wat je heilig was in duigen valt, dan, mijn vriend, begin je aan een machtig avontuur dat verder gaat dan de grenzen van het traditionele, zelfs verder dan de grenzen van het universum.

Wees van goede moed en open hart, dan zul je vinden wat niemand ooit eerder heeft gevonden, onsterfelijkheid. 

De Mellran Calgulla

"Nee, dat is echt te absurd. In de oude MBF documenten kwamen we steeds een Venusstation tegen dat al in de 21e eeuw moet hebben bestaan. Maar we wisten er niet echt iets mee te doen, want na 2148, toen het eerste contact van de aarde met ons ruimtevarende volkeren plaatsvond, en de planeet Venus werd omgevormd voor bewoning, vonden we er absoluut niets."

Calgulla's ogen rolden op een vreemde manier terwijl zijn gezichtshuid de achtergrondkleur van de ruimte aannam. Een zichtbaar teken van zijn opwinding en een typische reactie van zijn volk.

"Dat ik je ben tegengekomen, Sigurd, en aan mij, zodat Venus Station TRISHARANA is onthuld, is als de dood, een onvermijdelijk noodlot, een lot van het absurde leven, dat zich daardoor blootstelt aan het absurde. Wij maken deel uit van de natuur die ons alomvattend omringt en dus is het ook absurd om voor het absurde te willen vluchten."

Calgulla keek van Sigurd naar koningin Yiilyix, die ook in de kamer aanwezig was.

Zij was het hoofd van de Xxiin, die 250 jaar geleden via Sigurd een nieuw thuis hadden gevonden op Venus.

De Xxiin waren niet-intelligente wezens met een lichaamsgrootte in de nanoschaal en pas toen minstens 10.000 individuele wezens samenkwamen, ontwikkelden zij een intellect. Voor het noodzakelijke verzamelen gebruikten ze een zogenaamd full-body exoskelet. Koningin Yiilyix was het intellect van meer dan 50.000 Xxiin en bezat dus ook het vermogen tot metamorfose, d.w.z. zij kon elk uiterlijk aannemen en was dus relatief onafhankelijk van de anders noodzakelijke kunstmatige hulp van een exoskelet.

Sinds het eerste contact met Sigurd gaf zij de voorkeur aan een oosterse prinses, gekleed in een lange fluwelen jurk in donkerpaars met gouden lovertjes en versieringen.

Het buikgedeelte was geborduurd met glanzende gouden applicaties. De jurk was erg kort aan de voorkant en bijna vloerlengte aan de achterkant. Vanaf de bovenarmen waren de wijde mouwen open en gevoerd met glanzende satijnen stof, met kleine gouden strikjes die de bovenarmen sierden.

Ze droeg lang blond haar dat aan de linkerkant van haar hoofd naar voren viel tot ter hoogte van haar borst.

Een fluwelen meisjeskrans met gouden linten en een opgenaaide sluier van zachte tule benadrukten haar buitenaardse verschijning. Daarbij kwam glitterende make-up en lange wimpers met strass-steentjes, waardoor ze er extra mysterieus uitzag.

Nadat Calgulla zich onthulde als het hoofd van de huidige geheime MBF organisatie, vernam Sigurd steeds meer details over haar activiteiten van de afgelopen 120 jaar.

Vreemd genoeg bleef Calgulla praten over de oprichting van het MBF in 2080.

Hij had nog nooit gehoord van een Sir Arthur Newcraft, een George Foulend, noch van Mark Merlin en Selin Wiegand.

Toen Sigurd terloops de naam Amanda Lerch noemde, luisterde hij, maar dat was het dan. Het MBF hoofdkwartier op Saturnus' maan Japetus was samen met de maan vernietigd in 2148.

De geschiedenis van het MBF gaat terug tot het jaar 2080 en dit jaar werd ook wel het oprichtingsjaar genoemd.

Sigurd kon dit feit niet begrijpen, maar op dit moment kon hij het ook niet verklaren, hij kon het voorlopig alleen maar accepteren.

Sigurd verbleef in de centrale koepel van de TRISHARANA met Calgulla en koningin Yiilyix.

Calgulla had met grote ogen gekeken toen met behulp van vormenergie uit het niets comfortabele fauteuils waren gecreëerd, waarin ze nu zaten en door de transparante koepel uitkeken op het oppervlak van Venus, dat nog steeds natuurlijk was in een straal van ruim honderd vierkante kilometer, alleen was de atmosfeer massaal veranderd en kwam nu overeen met terra norm.

Sigurd staarde peinzend naar het enorme ruimteschip, waarnaast een tweede, kleiner ruimteschip stond.

Verderop in de verte kon hij de typische Xxiin mand gebouwen zien.

Sommige liepen op tot 50 meter, wat erg hoog was voor dit type constructie. Het grote schip was het ruimte-eiland XAAL, dat hem naar de Super-Aarde had gebracht.

Het was nog volledig functioneel, maar het had zijn ligplaats al 250 jaar niet meer verlaten.

Na Sigurd's verdwijning hadden de TRISHARANA en de in aanbouw zijnde Xxiin-nederzetting zich verborgen onder een dimensionaal veld.

De toenmalige koningin Yiilyix was zelf verrast door deze actie van Venus Station.

De enige opmerking van TRISHARANA was dat de tijd van verzamelen bewaard moet blijven om Paurusa eerlijk en perfect te kunnen dienen.

Koningin Yiilyix van toen was natuurlijk niet meer dezelfde als nu.

Xxiin als individuele wezens leefden tot 250 jaar, maar gedurende deze periode waren velen van hen, die het intellect van de koningin vormden, gestorven en hadden pasgeboren Xxiin zich bij hen gevoegd.

Zij moest zich noodgedwongen neerleggen bij het dictaat van de TRISHARANA, want de Xxiin waren van hem afhankelijk.

Zij verlieten nooit meer de planeet of het dimensionale veld, dat net zo functioneerde als de prismatische ruimte die als transportmedium diende voor het organische ruimteschip PAURUSHEYA.

Sigurd reciteerde keer op keer alle informatie die hij de afgelopen dagen in overvloed had ontvangen.

Zijn voornaamste interesse was natuurlijk zijn PAURUSHEYA, zoals hij haar weer noemde.

"Prinses Xyaala doet u de groeten, Paurusa. Zij is ook ouder geworden, maar herinnert zich jullie laatste missie tegen de Mernchen nog goed. Ze vertelt vooral graag over de bloeiende weiden op aarde."

Sigurd begreep het. Prinses betekende in dit geval ook niet dochter, maar was slechts een ambtstitel.

Welke activiteiten aan dit kantoor verbonden waren, wist hij niet echt. Hij dacht even terug aan de infiltratie van de mensheid door de buitenaardse Mernchen.

Samen met prinses Xyaala en Amanda, een vroegere collega, had hij Sir Arthur en Mark Merlijn uit gevangenschap bevrijd, waarbij het ruimteschip PAURUSHEYA even in handen van de Mernchen was gevallen.

Op dat moment, toen Sigurd tussenbeide kwam en zijn PAURUSHEYA bevrijdde, namen de nanieten zijn lichaam over en redden zo zijn leven.

Maar tegelijkertijd hebben ze ook een deel van zijn menselijkheid verbannen. Hij was nu slechts een ziel in een buitenaards lichaam bestaande uit triljoenen kunstmatige en organische nanobots.

Ze hadden zich aan zijn wil onderworpen, maar toch bleven ze hem voorlopig vreemd.

Sigurd's gedachten dwaalden nog verder af. Hij herinnerde zich dat hij ook enkele miljoenen ruimtenanieten uit het Xxiin planetenstelsel had meegenomen en ze in het eigen zonnestelsel had gevestigd. Hun nieuwe thuis zou de asteroïdengordel tussen Mars en Jupiter zijn.

In ieder geval had Lenker Xaa, de kapitein van het ruimte-eiland XAAL, hen daar afgezet.

Sigurd wilde haar oorspronkelijk gebruiken om Japetus Station te beschermen. Helaas was hij niet aanwezig toen het station op een tot nu toe onverklaarbare wijze werd vernietigd.

Het was absurd, want dat was precies wat hij had willen voorkomen. Sigurd moest lachen.

Normaal gesproken was Calgulla, met zijn filosofie van absurditeit, verantwoordelijk voor dergelijke gedachtegangen.

"Sigurd...!" Calgulla had hem een vraag gesteld die hij eigenlijk niet had opgemerkt.

Hij was nog te diep in gedachten. Slechts langzaam kwam hij daar uit.

"Ja, sorry Calgulla. Ik luisterde net niet naar je. Mijn herinneringen hebben me even in de steek gelaten!"

"De onontkoombare fataliteit van het absurde heeft je ver buiten het bestaande gebracht. Ik denk dat ik begrijp wat je momenteel doormaakt, mijn vriend!"

Hij keek Sigurd enigszins meewarig aan.

"Toch blijven er nieuwe raadsels opduiken. Niet dat we al genoeg problemen hebben door de dreigende situatie van tovenarij en magie in het zonnestelsel, er schijnen ook in het verleden al mysterieuze voorvallen te hebben plaatsgevonden. Sigurd, jij beweert dat een zekere Sir Arthur Newcraft de MBF-organisatie al in 2019 heeft opgericht, en ik zeg je dat de organisatie voor het eerst in 2080 in de geschiedschrijving voorkomt, en een persoon genaamd Paurusa werd genoemd als de oprichter!"

Nu was de bom gevallen. Sigurd sprong op van zijn stoel toen hij de naam hoorde.

"Dat bestaat niet, dat kan gewoon niet!"

"Ja, hoe verbaasd denk je dat ik was toen ik diezelfde naam hoorde waarmee koningin Yiilyix je voor het eerst aansprak nadat we onder het dimensionale veld waren getrokken."

"Weet je echt zeker dat je die naam goed hebt?"

Calgulla's ogen waren het enige wat Sigurd uit zijn hoofd kon opmaken, de rest was bijna perfect opgaan in de achtergrond, zo opgewonden was hij. "Ja, absoluut. Zo zeker als ik het hoofd ben van de MBF organisatie, die nu vier planetaire systemen omspant."

Dingen waren veranderd, in de 250 jaar die ik zomaar had overgeslagen. Calgulla, een Mellran, was het huidige hoofd van een organisatie die oorspronkelijk door Sir Arthur was opgericht om buitenaardse activiteiten in het eigen zonnestelsel te controleren.

Het was echt absurd dat een alien nu aan het hoofd stond van deze organisatie die hem normaal gesproken zou moeten controleren.

Langzaamaan begon ik de Mellran filosofie steeds beter te begrijpen.

Elke poging om deze wereld te begrijpen leidt onvermijdelijk tot het absurde. Ik schudde onbewust mijn hoofd.

Toch moest er een zekere logica achter zitten. De MBF-organisatie had haar werkterrein uitgebreid tot de planetenstelsels van de Sremsen, Mellrans en Siierins.

Het MBF raakte meer en meer betrokken bij buitengewone buitenaardse fenomenen.

Calgulla, zijn hoofd, was niet alleen eigenaar van een kleine vloot van toeristische schepen, maar ook lid van de bestuursraad van Mellrack, zijn thuisstelsel.

"Ik was in mijn tijd actief betrokken bij het MBF, maar dat was in 2019, niet in 2080, dat zou ik moeten weten! Bovendien zou ik nooit zo oud zijn geworden."

Natuurlijk had ik hem niet verteld dat ik relatief onsterfelijk was geworden door mijn lichaam te transformeren.

Ik was er zelf nog niet echt van overtuigd, maar dat was tenminste wat mijn actieve onderbewustzijn mij had overgebracht.

"Maar jij bent de enige aan wie deze naam duidelijk kan worden toegekend!"

Ik was weer gaan zitten en we keken elkaar meer dan geïrriteerd aan.

"De hele zaak slaat nergens op, tenzij we echt te maken hebben met tovenarij en magie!"

Daar waren ze weer, onze huidige problemen. Ik veranderde van onderwerp, we kwamen nu toch nergens.

"Calgulla, je kunt me zeker vertellen hoe je me op Venus hebt kunnen opsporen. Hoe weet je van mijn kennismaking met Milk'ee?"

Calgulla probeerde te glimlachen, maar faalde grondig. Ten eerste was hij geen mens en ten tweede, terwijl hij dat deed, begon zijn hoofdhuid weer voortdurend van kleur te veranderen, alsof het niet echt wist of de Mellran nu opgewonden was of niet.

"Je ziet eruit als een stoplicht dat niet kan beslissen!"