Matutinale I - Rosa Hofer - E-Book

Matutinale I E-Book

Rosa Hofer

0,0
35,00 €

-100%
Sammeln Sie Punkte in unserem Gutscheinprogramm und kaufen Sie E-Books und Hörbücher mit bis zu 100% Rabatt.
Mehr erfahren.
Beschreibung

Das Matutinale I - Für alle Tage der Woche. Die Matutine (lat. (hora) matutina von matutinus: "morgendlich"), auch Vigil (v. lat. vigilare: wachen) oder Nachtoffizium genannt, ist das Nachtgebet in der Kirche. Gebetet wird die Matutin zwischen Mitternacht und dem frühen Morgen. Ihren Ursprung hat die Matutin in Nachtwachen der frühen Christen. Diese versammelten sich, um sich auf Feste wie Ostern und Weihnachten durch Gebet und das Hören des Wortes Gottes vorzubereiten. Sie wachten in der Nacht, um Jesus Christus zu erwarten als das Licht, das neue Leben und die Morgenröte. Da immer wieder einzelne kleine Gemeinschaften es bevorzugen, die gesamte Matutin zu beten, hierfür wurde diese Auflage in Latein-Deutsch ausgearbeitet. Band 2: Das Matutinale II - Für die Festtage.

Das E-Book können Sie in Legimi-Apps oder einer beliebigen App lesen, die das folgende Format unterstützen:

EPUB
MOBI

Seitenzahl: 366

Veröffentlichungsjahr: 2021

Bewertungen
0,0
0
0
0
0
0
Mehr Informationen
Mehr Informationen
Legimi prüft nicht, ob Rezensionen von Nutzern stammen, die den betreffenden Titel tatsächlich gekauft oder gelesen/gehört haben. Wir entfernen aber gefälschte Rezensionen.



Matutinale I

Für alle Tage der WocheLatein=Deutsch

Impressum:

Rosa Hofer

© 2021

Verlag und Druck: tredition GmbH, Halenreie 42,

22359 Hamburg

ISBN:

978-3-347-43022-8 (Paperback)

978-3-347-43023-5 (Hardcover)

978-3-347-43024-2 (e-Book)

Das Werk, einschließlich seiner Teile, ist urheberrechtlich geschützt. Jede Verwertung ist ohne Zustimmung des Verlages und des Autors unzulässig. Dies gilt insbesondere für die elektronische oder sonstige Vervielfältigung, Übersetzung, Verbreitung und öffentliche Zugänglichmachung.

Inhaltsverzeichnis:

Matutin am Sonntag Seite

Matutin am Montag Seite

Matutin am Dienstag Seite

Matutin am Mittwoch Seite

Matutin am Donnerstag Seite

Matutin am Freitag Seite

Matutin am Samstag Seite

Muttergottesoffizium am Samstag Seite

Lesungen Seite

Matutin am Sonntag

Pater noster. Ave María. Credo. (still)

Anrufung der göttlichen Hilfe (mit lauter Stimme):

 Deus, † in adjutórium meum inténde.

 Dómine, † ad adjuvándum me festína.

Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúja vel Laus tibi, Dómine, † Rex ætérnæ glóriæ.

Dann betet man dreimal und macht beim ersten Mal ein kleines Kreuzzeichen auf den Mund:

 Dó1mine, lábia mea apéries:

 Et os meum annuntiábit laudem tuam.

Darauf folgt:

Psalm 3Zuversichtliches Morgengebet in der Not

Dómine, quid multiplicáti sunt, qui tríbulant me? * multi insúrgunt advérsum me.

Multi dicunt ánimæ meæ: * Non est salus ipsi in Deo ejus.

Tu autem, Dómine, suscéptor meus es, * glória mea, et exáltans caput meum.

Voce mea ad Dóminum clamávi; * et exaudívit me de monte sancto suo.

Ego dormívi, et soporátus sum; * et exsurréxi, quia Dóminus suscépit me.

Non timébo míllia pópuli circumdántis me. * Exsúrge, Dómine, salvum me fac, Deus meus.

Quóniam tu percussísti omnes adversántes mihi sine causa; * dentes peccatórum contrivísti.

Dómini est salus; * et super pópulum tuum benedíctio tua.

Glória Patri.

Einladungsvers am Sonntag:

Adorémus Dóminum, * Qui fecit nos.

Psalm 94Aufforderung zum Gotteslob und zur Gottestreue

Veníte, exsultémus Dómino, † jubilémus Deo, salutári nostro; † præoccupémus fáciem ejus in confessióne, † et in psalmis jubilémus ei: **

Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos; † quóniam non repéllet Dóminus plebem suam; † quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, † et altitúdines móntium ipse cónspicit. *

Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, † et áridam fundavérunt manus ejus: † Veníte, adorémus, et procidámus ante Deum, † plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus Deus noster; † nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus. **

Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, † sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto; † ubi tentavérunt me patres vestri, † probavérunt et vidérunt ópera mea. *

Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, † et dixi: † Semper hi errant corde; † ipsi vero non cognovérunt vias meas. Quibus jurávi in ira mea: † Si introíbunt in réquiem meam. **

Glória Patri, et Fílio, † et Spirítui Sancto. † Sicut erat in princípio, et nunc et semper, † et in sǽcula sæculórum. Amen. *

Der Einladungsvers wird wiederholt und anschließend folgt der:

Hymnus

Vom 14. Januar bis zum Sonntag Quinquagesima inklusive und vom 28. September bis zum 24. Sonntag nach Pfingsten wird der folgende Hymnus gebetet:

Primo diérum ómnium, Quo mundus exstat cónditus, Vel quo resúrgens Cónditor Nos, morte victa, líberat:

Pulsis procul torpóribus, Surgámus omnes ócius,

Et nocte quærámus Pium, Sicut prophétam nóvimus:

Nostras preces ut áudiat, Suámque dextram pórrigat, Et expiátos sórdibus Reddat polórum sédibus:

Ut, quique sacratíssimo Hujus diéi témpore Horis quiétis psállimus, Donis beátis múneret.

Jam nunc, patérna cláritas, Te postulámus áffatim: Absit libído sórdidans Et omnis actus nóxius.

Ne fœda sit, vel lúbrica Compágo nostri córporis, Per quam avérni ígnibus Ipsi cremémur ácrius.

Ob hoc, Redémptor, quǽsumus, Ut probra nostra díluas;

Vitæ perénnis cómmoda Nobis benígne cónferas.

Quo carnis actu éxsules Effécti ipsi cǽlibes, Ut præstolámur cérnui, Melos canámus glóriæ.

Præsta, Pater piíssime, Patríque compar Unice, Cum Spíritu Paráclito Regnans per omne sǽculum.

Amen.

Der folgende Hymnus wird vom 4. Sonntag nach Pfingsten bis zum 27. September inklusive

gebetet:

Nocte surgéntes vigilémus omnes,

Semper in psalmis meditémur, atque

Víribus totis Dómino canámus Dúlciter hymnos.

Ut pio Regi páriter canéntes, Cum suis Sanctis mereámur aulam

Ingredi cæli, simul et beátam Dúcere vitam.

Præstet hoc nobis Déitas beáta Patris, ac Nati, paritérque Sancti Spíritus, cujus réboat in omni Glória mundo. Amen.

1. Nachtstunde

In der Adventszeit:

Ant. Véniet ecce Rex † excélsus cum potestáte magna ad salvándas gentes, allelúja.

Während des Jahres:

Ant. Dómine, † in virtúte tua lætábitur rex.

In der Osterzeit:

Ant. Allelúja, † lapis revolútus est, allelúja: ab óstio monuménti, allelúja, allelúja.

Psalm 20Dankgebet für den Sieg des Königs

Dómine, in virtúte tua lætábitur rex; * et super salutáre tuum exsultábit veheménter.

Desidérium cordis ejus tribuísti ei; * et voluntáte labiórum ejus non fraudásti eum.

Quóniam prævenísti eum in benedictiónibus dulcédinis; * posuísti in cápite ejus corónam de lápide pretióso.

Vitam pétiit a te; * et tribuísti ei longitúdinem diérum in sǽculum, et in sǽculum sǽculi.

Magna est glória ejus in salutári tuo; * glóriam et magnum decórem impónes super eum.

Quóniam dabis eum in benedictiónem in sǽculum sǽculi; * lætificábis eum in gáudio cum vultu tuo.

Quóniam rex sperat in Dómino; * et in misericórdia Altíssimi non commovébitur.

Inveniátur manus tua ómnibus inimícis tuis; * déxtera tua invéniat omnes, qui te odérunt.

Pones eos ut clíbanum ignis in témpore vultus tui; † Dóminus in ira sua conturbábit eos, * et devorábit eos ignis.

Fructum eórum de terra perdes; * et semen eórum a fíliis hóminum.

Quóniam declinavérunt in te mala; * cogitavérunt consília, quæ non potuérunt stabilíre.

Quóniam pones eos dorsum; * in relíquiis tuis præparábis vultum eórum.

Exaltáre, Dómine, in virtúte tua; * cantábimus et psallémus virtútes tuas.

Pfalm 21Der leidende Heiland

Deus, Deus meus, réspice in me; † quare me dereliquísti? * longe a salúte mea verba delictórum meórum.

Deus meus, clamábo per diem, et non exáudies; * et nocte, et non ad insipiéntiam mihi.

Tu autem in sancto hábitas, * laus Israel.

In te speravérunt patres nostri; * speravérunt, et liberásti eos.

Ad te clamavérunt, et salvi facti sunt; * in te speravérunt, et non sunt confúsi.

Ego autem sum vermis, et non homo; * oppróbrium hóminum, et abjéctio plebis.

Omnes vidéntes me, derisérunt me; * locúti sunt lábiis, et movérunt caput.

Sperávit in Dómino, erípiat eum; * salvum fáciat eum, quóniam vult eum.

Quóniam tu es, qui extraxísti me de ventre; * spes mea ab ubéribus matris meæ.

In te projéctus sum ex útero; † de ventre matris meæ Deus meus es tu, * ne discésseris a me,

Quóniam tribulátio próxima est; * quóniam non est, qui ádjuvet.

Circumdedérunt me vítuli multi; * tauri pingues obsedérunt me.

Aperuérunt super me os suum, * sicut leo rápiens et rúgiens.

Sicut aqua effúsus sum; * et dispérsa sunt ómnia ossa mea.

Factum est cor meum tamquam cera liquéscens * in médio ventris mei.

Aruit tamquam testa virtus mea, † et lingua mea adhǽsit fáucibus meis; * et in púlverem mortis deduxísti me.

Quóniam circumdedérunt me canes multi: * concílium malignántium obsédit me.

Fodérunt manus meas et pedes meos; * dinumeravérunt ómnia ossa mea.

Ipsi vero consideravérunt et inspexérunt me; † divisérunt sibi vestiménta mea, * et super vestem meam misérunt sortem.

Tu autem, Dómine, ne elongáveris auxílium tuum a me; * ad defensiónem meam cónspice.

Erue a frámea, Deus, ánimam meam; * et de manu canis únicam meam.

Salva me ex ore leónis; * et a córnibus unicórnium humilitátem meam.

Narrábo nomen tuum frátribus meis; * in médio ecclésiæ laudábo te.

Qui timétis Dóminum, laudáte eum; * univérsum semen Jacob, glorificáte eum.

TímeateumomnesemenIsrael; * quóniam non sprevit, neque despéxit deprecatiónem páuperis;

Nec avértit fáciem suam a me; * et cum clamárem ad eum, exaudívit me.

Apud te laus mea in ecclésia magna; * vota mea reddam in conspéctu timéntium eum.

Edent páuperes, et saturabúntur; † et laudábunt Dóminum qui requírunt eum; * vivent corda eórum in sǽculum sǽculi.

Reminiscéntur et converténtur ad Dóminum * univérsi fines terræ;

Et adorábunt in conspéctu ejus * univérsæ famíliæ géntium;

Quóniam Dómini est regnum, * et ipse dominábitur géntium.

Manducavérunt et adoravérunt omnes pingues terræ; * in conspéctu ejus cadent omnes, qui descéndunt in terram.

Et ánima mea illi vivet; * et semen meum sérviet ipsi.

Annuntiábitur Dómino generátioventúra; †etannuntiábunt cæli justítiam ejus pópulo, qui nascétur, * quem fecit Dóminus.

In der Adventszeit:

Ant. Véniet ecce Rex excélsus cum potestáte magna ad salvándas gentes, allelúja.

Ant. Confortáte † manus dissolútas: confortámini, dícite: Ecce Deus noster véniet, et salvábit nos, allelúja.

Während des Jahres:

Ant. Dómine, in virtúte tua lætábitur rex.

Ant. Dóminus regit me, † et nihil mihi déerit: in loco páscuæ ibi me collocávit.

Pfalm 22Gott, mein Hirt und mein Wirt

Dóminus regit me, et nihil mihi déerit: * in loco páscuæ ibi me collocávit.

Super aquam refectiónis educávit me, * ánimam meam convértit.

Dedúxit me super sémitas justítiæ, * propter nomen suum.

Nam, et si ambulávero in médio umbræ mortis, non timébo mala; * quóniam tu mecum es.

Virga tua, et báculus tuus, * ipsa me consoláta sunt.

Parásti in conspéctu meo mensam, * advérsus eos, qui tríbulant me.

Impinguásti in óleo caput meum: * et calix meus inébrians quam præclárus est!

Et misericórdiatua subsequétur me * ómnibus diébus vitæ meæ;

Et ut inhábitem in domo Dómini, * in longitúdinem diérum.

Psalm 23Der König der Herrlichkeit

Dómini est terra, et plenitúdo ejus; * orbis terrárum, et univérsi qui hábitant in eo.

Quia ipse super mária fundávit eum; * et super flúmina præparávit eum.

Quis ascéndet in montem Dómini? * aut quis stabit in loco sancto ejus?

Innocens mánibus et mundo corde, † qui non accépit in vano ánimam suam, * nec jurávit in dolo próximo suo.

Hic accípiet benedictiónem a Dómino; * et misericórdiam a Deo, salutári suo.

Hæc est generátio quæréntium eum, * quæréntium fáciem Dei Jacob.

Attóllite portas, príncipes, vestras, † et elevámini, portæ æternáles, * et introíbit Rex glóriæ.

Quis est iste Rex glóriæ? † Dóminus fortis et potens, * Dóminus potens in prœlio.

Attóllite portas, príncipes, vestras, † et elevámini, portæ æternáles, * et introíbit Rex glóriæ.

Quis est iste Rex glóriæ? * Dóminus virtútum ipse est Rex glóriæ.

In der Adventszeit:

Ant. Confortáte manus dissolútas: confortámini, dícite: Ecce Deus noster véniet, et salvábit nos, allelúja.

Ant. Gaudéte, omnes, † et lætámini: ecce quia véniet Dóminus ultiónis, addúcet retributiónem: ipse véniet, et salvábit nos.

Während des Jahres:

Ant. Dóminus regit me, et nihil mihi déerit: in loco páscuæ ibi me collocávit.

Ant. Oculi mei † semper ad Dóminum.

Psalm 24Trostaufblick zu Gott

Ad te, Dómine, levávi ánimam meam: * Deus meus, in te confído, non erubéscam.

Neque irrídeant me inimíci mei; * étenim univérsi, qui sústinent te, non confundéntur.

Confundántur omnes iníqua agéntes * supervácue.

Vias tuas, Dómine, demónstra mihi; * et sémitas tuas édoce me.

Dírige me in veritáte tua, et doce me, * quia tu es, Deus, salvátor meus, et te sustínui tota die.

Reminíscere miseratiónum tuárum, Dómine, * et misericordiárum tuárum, quæ a sǽculo sunt.

Delícta juventútis meæ, * et ignorántias meas ne memíneris.

Secúndum misericórdiam tuam meménto mei tu; * propter bonitátem tuam, Dómine.

Dulcis et rectus Dóminus; * propter hoc legem dabit delinquéntibus in via.

Díriget mansuétos in judício; * docébit mites vias suas.

Univérsæ viæ Dómini, misericórdia et véritas, * requiréntibus testaméntum ejus et testimónia ejus.

Propter nomen tuum, Dómine, propitiáberis peccáto meo; * multum est enim.

Quis est homo qui timet Dóminum? * legem státuit ei in via, quam elégit.

Anima ejus in bonis demorábitur; * et semen ejus hereditábit terram.

Firmaméntum est Dóminus timéntibus eum; * et testaméntum ipsíus ut manifestétur illis.

Oculi mei semper ad Dóminum; * quóniam ipse evéllet de láqueo pedes meos.

Réspice in me, et miserére mei; * quia únicus et pauper sum ego.

Tribulatiónes cordis mei multiplicátæ sunt; * de necessitátibus meis érue me.

Vide humilitátem meam, et labórem meum; * et dimítte univérsa delícta mea.

Réspice inimícos meos quóniam multiplicáti sunt, * et ódio iníquo odérunt me.

Custódi ánimam meam, et érue me; * non erubéscam, quóniam sperávi in te.

Innocéntes et recti adhæsérunt mihi; * quia sustínui te.

Líbera, Deus, Israel * ex ómnibus tribulatiónibus suis.

Psalm 25Das Gebet des Unschuldige

Júdica me, Dómine, quóniam ego in innocéntia mea ingréssus sum; * et in Dómino sperans non infirmábor.

Proba me, Dómine, et tenta me; * ure renes meos et cor meum.

Quóniam misericórdia tua ante óculos meos est; * et complácui in veritáte tua.

Non sedi cum concílio vanitátis; * et cum iníqua geréntibus non introíbo.

Odívi ecclésiam malignántium; * et cum ímpiis non sedébo.

Lavábo inter innocéntes manus meas; * et circúmdabo altáre tuum, Dómine;

Ut áudiam vocem laudis, * et enárrem univérsa mirabília tua.

Dómine, diléxi decórem domus tuæ, * et locum habitatiónis glóriæ tuæ.

Ne perdas cum ímpiis, Deus, ánimam meam, * et cum viris sánguinum vitam meam;

In quorum mánibus iniquitátes sunt, * déxtera eórum repléta est munéribus.

Ego autem in innocéntia mea ingréssus sum; * rédime me, et miserére mei.

Pes meus stetit in dirécto; * in ecclésiis benedícam te, Dómine.

In der Adventszeit:

Ant. Gaudéte, omnes, et lætámini: ecce quia véniet Dóminus ultiónis, addúcet retributiónem: ipse véniet, et salvábit nos.

 Ex Sion spécies decóris ejus.

 Deus noster maniféste véniet.

Während des Jahres:

Ant. Oculi mei semper ad Dóminum.

 Memor fui nocte nóminis tui, Dómine.

 Et custodívi legem tuam.

In der Fastenzeit:

 Ipse liberávit me de láqueo venántium.

 Et a verbo áspero.

In der Passionszeit:

 Erue a frámea, Deus, ánimam meam.

 Et de manu canis únicam meam.

In der Osterzeit:

Ant. Allelúja, lapis revolútus est, allelúja: ab óstio monuménti, allelúja, allelúja.

 Surréxit Dóminus de sepúlcro, allelúja.

 Qui pro nobis pepéndit in ligno, allelúja.

Nach dem Versikel folgt:

Pater noster. (still bis:)

 Et ne nos indúcas in tentatiónem.

 Sed líbera nos a malo.

Absolution:

Exáudi, Dómine Jesu Christe, preces servórum tuórum, † et miserére nobis: * Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum.  Amen.

 Jube, domne, benedícere.

Für die erste Lesung:

Bened. Benedictióne perpétua * benedícat nos Pater ætérnus.  Amen.

Der ersten Lesung wird am Schluß (ebenso wie allen folgenden) angefügt:

 Tu autem, Domine, miserére nobis.  Deo gratias.

Responsorium

Für die zweite Lesung:

Bened. Unigénitus Dei Fílius * nos benedícere et adjuváre dignétur.  Amen.

Für die dritte Lesung:

Bened. Spíritus Sancti grátia * illúminet sensus et corda nostra.  Amen.

Für die vierte Lesung:

Bened. In unitáte Sancti Spíritus, * benedícat nos Pater et Fílius.  Amen.

2. Nachtstunde

In der Adventszeit:

Ant. Gaude et lætáre, † fília Jerúsalem: ecce Rex tuus véniet tibi: Sion, noli timére, quia cito véniet salus tua.

Während des Jahres:

Ant. Dóminus † defénsor vitæ meæ.

In der Osterzeit:

Ant. Allelúja, † quem quæris, múlier? allelúja: vivéntem cum mórtuis? allelúja, allelúja.

Psalm 26Selige Sicherheit in Gott

Dóminus illuminátio mea, et salus mea, * quem timébo?

Dóminus protéctor vitæ meæ, * a quo trepidábo?

Dum apprópiant super me nocéntes, * ut edant carnes meas: Qui tríbulant me inimíci mei, * ipsi infirmáti sunt, et cecidérunt.

Si consístant advérsum me castra, * non timébit cor meum.

Si exsúrgat advérsum me prœlium, * in hoc ego sperábo.

Unam pétii a Dómino, hanc requíram, * ut inhábitem in domo Dómini ómnibus diébus vitæ meæ,

Ut vídeam voluptátem Dómini, * et vísitem templum ejus.

Quóniam abscóndit me in tabernáculo suo; * in die malórum protéxit me in abscóndito tabernáculi sui.

In petra exaltávit me, * et nunc exaltávit caput meum super inimícos meos.

Circuívi, et immolávi in tabernáculo ejus hóstiam vociferatiónis; * cantábo, et psalmum dicam Dómino.

Exáudi, Dómine, vocem meam, qua clamávi ad te; * miserére mei, et exáudi me.

Tibi dixit cor meum, exquisívit te fácies mea; * fáciem tuam, Dómine, requíram.

Ne avértas fáciem tuam a me; * ne declínes in ira a servo tuo.

Adjútor meus esto; * ne derelínquas me, neque despícias me, Deus, salutáris meus.

Quóniam pater meus, et mater mea dereliquérunt me; * Dóminus autem assúmpsit me.

Legem pone mihi, Dómine, in via tua, * et dírige me in sémitam rectam propter inimícos meos.

Ne tradíderis me in ánimas tribulántium me, † quóniam insurrexérunt in me testes iníqui, * et mentíta est iníquitas sibi.

Credo vidére bona Dómini * in terra vivéntium.

Exspécta Dóminum, viríliter age, * et confortétur cor tuum, et sústine Dóminum.

Pfalm 27Gebet wider heimtückische Feinde

Ad te, Dómine, clamábo; Deus meus, ne síleas a me: † ne quando táceas a me, * et assimilábor descendéntibus in lacum.

Exáudi, Dómine, vocem deprecatiónis meæ, dum oro ad te, * dum extóllo manus meas ad templum sanctum tuum.

Ne simul trahas me cum peccatóribus, * et cum operántibus iniquitátem ne perdas me.

Qui loquúntur pacem cum próximo suo, * mala autem in córdibus eórum.

Da illis secúndum ópera eórum, * et secúndum nequítiam adinventiónum ipsórum.

Secúndum ópera mánuum eórum tríbue illis, * redde retributiónem eórum ipsis.

Quóniam non intellexérunt ópera Dómini, † et in ópera mánuum ejus; * déstrues illos, et non ædificábis eos.

Benedíctus Dóminus, * quóniam exaudívit vocem deprecatiónis meæ.

Dóminus adjútor meus, et protéctor meus; * in ipso sperávit cor meum, et adjútus sum.

Et reflóruit caro mea, * et ex voluntáte mea confitébor ei.

Dóminus fortitúdo plebis suæ, * et protéctor salvatiónum Christi sui est.

Salvum fac pópulum tuum, Dómine, et bénedic hereditáti tuæ; * et rege eos, et extólle illos usque in ætérnum.

In der Adventszeit:

Ant. Gaude et lætáre, fília Jerúsalem: ecce Rex tuus véniet tibi: Sion, noli timére, quia cito véniet salus tua.

Ant. Rex noster † advéniet Christus, quem Joánnes prædicávit Agnum esse ventúrum.

Während des Jahres:

Ant. Dóminus defénsor vitæ meæ.

Ant. Adoráte † Dóminum in aula sancta ejus.

Pfalm 28Jahwes Herrlichkeit im Gewitter

Afférte Dómino, fílii Dei, * afférte Dómino fílios aríetum.

Afférte Dómino glóriam et honórem, † afférte Dómino glóriam nómini ejus; * adoráte Dóminum in átrio sancto ejus.

Vox Dómini super aquas. † Deus majestátis intónuit; * Dóminus super aquas multas.

Vox Dómini in virtúte; * vox Dómini in magnificéntia.

Vox Dómini confringéntis cedros, * et confrínget Dóminus cedros Líbani:

Et commínuet eas tamquam vítulum Líbani; * et diléctus quemádmodum fílius unicórnium.

Vox Dómini intercidéntis flammam ignis. † Vox Dómini concutiéntis desértum: * et commovébit Dóminus desértum Cades.

Vox Dómini præparántis cervos, et revelábit condénsa. * Et in templo ejus omnes dicent glóriam.

Dóminus dilúvium inhabitáre facit, * et sedébit Dóminus rex in ætérnum.

Dóminus virtútem pópulo suo dabit; * Dóminus benedícet pópulo suo in pace.

Psalm 29Der nachsichtige, barmherzige Gott

Exaltábo te, Dómine, quóniam suscepísti me, * nec delectásti inimícos meos super me.

Dómine, Deus meus, clamávi ad te, * et sanásti me.

Dómine, eduxísti ab inférno ánimam meam; * salvásti me a descendéntibus in lacum.

Psállite Dómino, sancti ejus,* et confitémini memóriæ sanctitátis ejus.

Quóniam ira in indignatióne ejus, * et vita in voluntáte ejus.

Ad vésperum demorábitur fletus, * et ad matutínum lætítia.

Ego autem dixi in abundántia mea: * Non movébor in ætérnum.

Dómine, in voluntáte tua, * præstitísti decóri meo virtútem.

Avertísti fáciem tuam a me, * et factus sum conturbátus.

Ad te, Dómine, clamábo, * et ad Deum meum deprecábor.

Quæ utílitas in sánguine meo, * dum descéndo in corruptiónem?

Numquid confitébitur tibi pulvis, * aut annuntiábit veritátem tuam?

Audívit Dóminus, et misértus est mei; * Dóminus factus est adjútor meus.

Convertísti planctum meum in gáudium mihi; * conscidísti saccum meum, et circumdedísti me lætítia:

Ut cantet tibi glória mea, et non compúngar. * Dómine, Deus meus, in ætérnum confitébor tibi.

In der Adventszeit:

Ant. Rex noster advéniet Christus, quem Joánnes prædicávit Agnum esse ventúrum.

Ant. Ecce vénio † cito, et merces mea mecum est, dicit Dóminus: dare unicuíque secúndum ópera sua.

Während des Jahres:

Ant. Adoráte Dóminum in aula sancta ejus.

Ant. In tua justítia † líbera me, Dómine.

Psalm 30Jahwe, der Bedrängten Hort

In te, Dómine, sperávi, non confúndar in ætérnum; * in justítia tua líbera me.

Inclína ad me aurem tuam, * accélera, ut éruas me.

Esto mihi in Deum protectórem, et in domum refúgii, * ut salvum me fácias.

Quóniam fortitúdo mea, et refúgium meum es tu; * et propter nomen tuum dedúces me, et enútries me.

Edúces me de láqueo hoc, quem abscondérunt mihi, * quóniam tu es protéctor meus.

In manus tuas comméndo spíritum meum; * redemísti me, Dómine, Deus veritátis.

Odísti observántes vanitátes, * supervácue.

Ego autem in Dómino sperávi; * exsultábo et lætábor in misericórdia tua.

Quóniam respexísti humilitátem meam, * salvásti de necessitátibus ánimam meam.

Nec conclusísti me in mánibus inimíci; * statuísti in loco spatióso pedes meos.

Miserére mei, Dómine, quóniam tríbulor; † conturbátus est in ira óculus meus, * ánima mea, et venter meus.

Quóniam defécit in dolóre vita mea, * et anni mei in gemítibus.

Infirmáta est in paupertáte virtus mea; * et ossa mea conturbáta sunt.

Super omnes inimícos meos factus sum oppróbrium, et vicínis meis valde, * et timor notis meis.

Qui vidébant me, foras fugérunt a me; * oblivióni datus sum, tamquam mórtuus a corde.

Factus sum tamquam vas pérditum; * quóniam audívi vituperatiónem multórum commorántium in circúitu.

In eo dum convenírent simul advérsum me, * accípere ánimam meam consiliáti sunt.

Ego autem in te sperávi, Dómine; † dixi: Deus meus es tu; * in mánibus tuis sortes meæ.

Eripe me de manu inimicórum meórum, * et a persequéntibus me.

Illústra fáciem tuam super servum tuum, † salvum me fac in misericórdia tua: * Dómine, non confúndar, quóniam invocávi te.

Erubéscant ímpii, et deducántur in inférnum; * muta fiant lábia dolósa.

Quæ loquúntur advérsus justum iniquitátem, * in supérbia, et in abusióne.

Quam magna multitúdo dulcédinis tuæ, Dómine, * quam abscondísti timéntibus te:

Perfecísti eis, qui sperant in te, * in conspéctu filiórum hóminum.

Abscóndes eos in abscóndito faciéi tuæ, * a conturbatióne hóminum.

Próteges eos in tabernáculo tuo * a contradictióne linguárum.

Benedíctus Dóminus; * quóniam mirificávit misericórdiam suam mihi in civitáte muníta.

Ego autem dixi in excéssu mentis meæ: * Projéctus sum a fácie oculórum tuórum.

Ideo exaudísti vocem oratiónis meæ, * dum clamárem ad te.

Dilígite Dóminum, omnes sancti ejus; † quóniam veritátem requíret Dóminus, * et retríbuet abundánter faciéntibus supérbiam.

Viríliter ágite, et confortétur cor vestrum, * omnes, qui sperátis in Dómino.

Psalm 31Büßerglück

Beáti, quorum remíssæ sunt iniquitátes, * et quorum tecta sunt peccáta.

Beátus vir, cui non imputávit Dóminus peccátum, * nec est in spíritu ejus dolus.

Quóniam tácui, inveteravérunt ossa mea, * dum clamárem tota die.

Quóniam die ac nocte graváta est super me manus tua, * convérsus sum in ærúmna mea, dum confígitur spina.

Delíctum meum cógnitum tibi feci, * et injustítiam meam non abscóndi.

Dixi: Confitébor advérsum me injustítiam meam Dómino; * et tu remisísti impietátem peccáti mei.

Pro hac orábit ad te omnis sanctus, * in témpore opportúno.

Verúmtamen in dilúvio aquárum multárum, * ad eum non approximábunt.

Tu es refúgium meum a tribulatióne, quæ circúmdedit me; * exsultátio mea, érue me a circumdántibus me.

Intelléctum tibi dabo, et ínstruam te in via hac, qua gradiéris; * firmábo super te óculos meos.

Nolíte fíeri sicut equus et mulus, * quibus non est intelléctus.

In camo et freno maxíllas eórum constrínge, * qui non appróximant ad te.

Multa flagélla peccatóris, * sperántem autem in Dómino misericórdia circúmdabit.

Lætámini in Dómino et exsultáte, justi, * et gloriámini, omnes recti corde.

In der Adventszeit:

Ant. Ecce vénio cito, et merces mea mecum est, dicit Dóminus: dare unicuíque secúndum ópera sua.

 Emítte Agnum, Dómine, Dominatórem terræ.

 De Petra desérti ad montem fíliæ Sion.

Während des Jahres:

Ant. In tua justítia líbera me, Dómine.

 Média nocte surgébam ad confiténdum tibi.

 Super judícia justificatiónis tuæ.

In der Fastenzeit:

 Scápulis suis obumbrábit tibi.

 Et sub pennis ejus sperábis.

In der Fastenzeit:

 De ore leónis líbera me, Dómine.

 Et a córnibus unicórnium humilitátem meam.

In der Passionszeit:

Ant. Allelúja, quem quæris, múlier? allelúja: vivéntem cum mórtuis? allelúja, allelúja.

 Surréxit Dóminus vere, allelúja.

 Et appáruit Simóni, allelúja.

Nach dem Versikel folgt:

Pater noster. (still bis)

 Et ne nos indúcas in tentatiónem.

 Sed líbera nos a malo.

Abfolution:

Ipsíus píetas et misericórdia nos ádjuvet, * qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum.  Amen.

Für die fünfte Lesung:

Bened. Deus Pater omnípotens * sit nobis propítius et clemens.  Amen.

Für die sechste Lesung:

Bened. Christus perpétuæ * det nobis gáudia vitæ.  Amen.

Für die siebte Lesung:

Bened. Ignem sui amóris * accéndat Deus in córdibus nostris.  Amen.

Für die achte Lesung:

Bened. A cunctis vítiis et peccátis * absólvat nos virtus sanctæ Trinitátis.  Amen.

3. NachtstundeLobgesänge in der Adventszeit

Ant. Gábriel Angelus † locútus est Maríæ dicens: Ave, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu inter mulíeres.

1. Lobgesang des Isaias (Is. 40, 10-17)

Ecce Dóminus Deus in fortitúdine véniet, * et bráchium ejus dominábitur;

Ecce merces ejus cum eo, * et opus illíus coram illo.

Sicut pastor gregem suum pascet; † in bráchio suo congregábit agnos, et in sinu suo levábit; * fetas ipse portábit.

Quis mensus est pugíllo aquas, * et cælos palmo ponderávit?

Quis appéndit tribus dígitis molem terræ, * et librávit in póndere montes, et colles in statéra?

Quis adjúvit spíritum Dómini? * aut quis consiliárius ejus fuit, et osténdit illi?

Cum quo íniit consílium, et instrúxit eum, † et dócuit eum sémitam justítiæ, * et erudívit eum sciéntiam, et viam prudéntiæ osténdit illi?

Ecce gentes quasi stilla sítulæ, * et quasi moméntum statéræ reputátæ sunt;

Ecce ínsulæ quasi pulvis exíguus. † Et Líbanus non suffíciet ad succendéndum, * et animália ejus non suffícient ad holocáustum.

Omnes gentes quasi non sint, sic sunt coram eo, * et quasi níhilum et ináne reputátæ sunt ei.

Glória Patri.

2. Lobgesang des Isaias (Is. 42, 10-16

Cantáte Dómino cánticum novum, * laus ejus ab extrémis terræ,

Qui descénditis in mare, et plenitúdo ejus; * ínsulæ, et habitatóres eárum.

Sublevétur desértum et civitátes ejus. * In dómibus habitábit Cedar:

Laudáte, habitatóres Petræ, * de vértice móntium clamábunt.

Ponent Dómino glóriam, * et laudem ejus in ínsulis nuntiábunt.

Dóminus sicut fortis egrediétur, * sicut vir prœliátor suscitábit zelum;

Vociferábitur, et clamábit: * super inimícos suos confortábitur.

Tácui semper, sílui, pátiens fui, * sicut partúriens loquar;

Dissipábo, et absorbébo simul. † Desértos fáciam montes et colles, * et omne gramen eórum exsiccábo:

Et ponam flúmina in ínsulas, * et stagna arefáciam.

Et ducam cæcos in viam, quam nésciunt, * et in sémitis, quas ignoravérunt, ambuláre eos fáciam;

Ponam ténebras coram eis in lucem, * et prava in recta.

3. Lobgesang des Isaias (Is. 49, 7-13

Hæc dicit Dóminus, redémptor Israel, Sanctus ejus, † ad contemptíbilem ánimam, ad abominátam gentem, * ad servum dominórum:

Reges vidébunt, et consúrgent príncipes, † et adorábunt propter Dóminum, quia fidélis est, * et Sanctum Israel, qui elégit te.

Hæc dicit Dóminus: † In témpore plácito exaudívi te, * et in die salútis auxiliátus sum tui;

Et servávi te, et dedi te in fœdus pópuli, * ut suscitáres terram, et possidéres hereditátes dissipátas;

Ut díceres his, qui vincti sunt: Exíte; * et his, qui in ténebris: Revelámini.

Super vias pascéntur, * et in ómnibus planis páscua eórum.

Non esúrient neque sítient, † et non percútiet eos æstus et sol, * quia miserátor eórum reget eos, et ad fontes aquárum potábit eos.

Et ponam omnes montes meos in viam, * et sémitæ meæ exaltabúntur.

Ecce isti de longe vénient, † et ecce illi ab Aquilóne et Mari, * et isti de terra austráli.

Laudáte, cæli; et exsúlta, terra; † jubiláte, montes, laudem, * quia consolátus est Dóminus pópulum suum, et páuperum suórum miserébitur.

Ant. Gábriel Angelus locútus est Maríæ dicens: Ave, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu inter mulíeres.

 Egrediétur Dóminus de loco sancto suo.

 Véniet, ut salvet pópulum suum.

Lobgesänge während des Jahres

Während des Jahres außerhalb der Septuagesima.

Ant. Allelúja, † allelúja, allelúja.

1. Lobgesang des Isaias (Is.33, 2-10)

Dómine, miserére nostri, te enim exspectávimus; † esto bráchium nostrum in mane, * et salus nostra in témpore tribulatiónis.

A voce Angeli fugérunt pópuli, * et ab exaltatióne tua dispérsæ sunt gentes.

Et congregabúntur spólia vestra, sicut collígitur bruchus, * velut cum fossæ plenæ fúerint de eo.

Magnificátus est Dóminus, quóniam habitávit in excélso; * implévit Sion judício et justítia.

Et erit fides in tempóribus tuis; † divítiæ salútis, sapiéntia et sciéntia; * timor Dómini ipse est thesáurus ejus.

Ecce vidéntes clamábunt foris, * ángeli pacis amáre flebunt.

Dissipátæ sunt viæ, cessávit tránsiens per sémitam; † írritum factum est pactum, * projécit civitátes, non reputávit hómines.

Luxit et elánguit terra; * confúsus est Líbanus, et obsórduit.

Et factus est Saron sicut desértum; * et concússa est Basan et Carmélus.

Nunc consúrgam, dicit Dóminus; * nunc exaltábor, nunc sublevábor.

2. Lobgesang des Isaias (Is. 33, 13-18)

Audíte, qui longe estis, quæ fécerim, * et cognóscite, vicíni, fortitúdinem meam.

Contérriti sunt in Sion peccatóres, * possédit tremor hypócritas.

Quis póterit habitáre de vobis cum igne devoránte? * quis habitábit ex vobis cum ardóribus sempitérnis?

Qui ámbulat in justítiis, et lóquitur veritátem, † qui prójicit avarítiam ex calúmnia, * et éxcutit manus suas ab omni múnere,

Qui obtúrat aures suas ne áudiat sánguinem, * et claudit óculos suos ne vídeat malum.

Iste in excélsis habitábit, † muniménta saxórum sublímitas ejus: * panis ei datus est, aquæ ejus fidéles sunt.

Regem in decóre suo vidébunt óculi ejus, † cernent terram de longe. * Cor tuum meditábitur timórem.

3. Lobgesang des Jesus Sirach (Sir. 36, 14-19)

Miserére plebi tuæ, super quam invocátum est nomen tuum, * et Israel, quem coæquásti primogénito tuo.

Miserére civitáti sanctificatiónis tuæ, Jerúsalem, * civitáti requiéi tuæ.

Reple Sion inenarrabílibus verbis tuis, * et glória tua pópulum tuum.

Da testimónium his, qui ab inítio creatúræ tuæ sunt, * et súscita prædicatiónes, quas locúti sunt in nómine tuo prophétæ prióres.

Da mercédem sustinéntibus te, * ut prophétæ tui fidéles inveniántur:

Et exáudi oratiónes servórum tuórum secúndum benedictiónem Aaron de pópulo tuo, * et dírige nos in viam justítiæ.

Et sciant omnes, qui hábitant terram, * quia tu es Deus conspéctor sæculórum.

Ant. Allelúja, allelúja, allelúja.

 Exaltáre, Dómine, in virtúte tua.

 Cantábimus et psallémus virtútes tuas.

Lobgesänge in der Fastenzeit

Eigene Antiphon im Proprium der Fastenzeit.

1. Lobgesang des Ieremias (Jer. 14, 17-21)

Dedúcant óculi mei lácrimam per noctem et diem, * et non táceant,

Quóniam contritióne magna contríta est virgo fília pópuli mei, * plaga péssima veheménter.

Si egréssus fúero ad agros, ecce occísi gládio, * et si introíero in civitátem, ecce attenuáti fame.

Prophéta quoque et sacérdos abiérunt in terram, * quam ignorábant.

Numquid projíciens abjecísti Judam? * aut Sion abomináta est ánima tua?

Quare ergo percussísti nos, * ita ut nulla sit sánitas?

Exspectávimus pacem, et non est bonum; * et tempus curatiónis, et ecce turbátio.

Cognóvimus, Dómine, impietátes nostras, † iniquitátes patrum nostrórum, * quia peccávimus tibi.

Ne des nos in oppróbrium propter nomen tuum, * neque fácias nobis contuméliam sólii glóriæ tuæ:

Recordáre, * ne írritum fácias fœdus tuum nobíscum.

2. Klagelied (Klgl. 5, 1-7; 15-17; 19-21)

Recordáre, Dómine, quid accíderit nobis; * intuére et réspice oppróbrium nostrum.

Heréditas nostra versa est ad aliénos, * domus nostræ ad extráneos.

Pupílli facti sumus absque patre, * matres nostræ quasi víduæ.

Aquam nostram pecúnia bíbimus; * ligna nostra prétio comparávimus.

Cervícibus nostris minabámur, * lassis non dabátur réquies.

Ægýpto dédimus manum, et Assýriis, * ut saturarémur pane.

Patres nostri peccavérunt, et non sunt; * et nos iniquitátes eórum portávimus.

Defécit gáudium cordis nostri; * versus est in luctum chorus noster.

Cécidit coróna cápitis nostri, * væ nobis, quia peccávimus!

Proptérea mœstum factum est cor nostrum, * ídeo contenebráti sunt óculi nostri.

Tu autem, Dómine, in ætérnum permanébis, * sólium tuum in generatiónem et generatiónem.

Quare in perpétuum obliviscéris nostri? * derelínques nos in longitúdine diérum?

Convérte nos, Dómine, ad te, et convertémur; * ínnova dies nostros, sicut a princípio.

3. Lobgesang des Ezechiel (Ezech. 36, 24-28)

Tollam quippe vos de géntibus, † et congregábo vos de univérsis terris, * et addúcam vos in terram vestram.

Et effúndam super vos aquam mundam, † et mundabímini ab ómnibus inquinaméntis vestris, * et ab univérsis idólis vestris mundábo vos.

Et dabo vobis cor novum, * et spíritum novum ponam in médio vestri;

Et áuferam cor lapídeum de carne vestra, * et dabo vobis cor cárneum.

Et spíritum meum ponam in médio vestri; † et fáciam, ut in præcéptis meis ambulétis, * et judícia mea custodiátis et operémini.

Et habitábitis in terra, quam dedi pátribus vestris; † et éritis mihi in pópulum, * et ego ero vobis in Deum.

Eigene Antiphon und Versikel im Proprium der Fastenzeit.

Lobgesänge in der Osterzeit

Eigene Antiphon im Proprium der Osterzeit.

1. Lobgesang des Isaias (Is. 63, 1-5)

Quis est iste, qui venit de Edom, * tinctis véstibus de Bosra?

Iste formósus in stola sua, * grádiens in multitúdine fortitúdinis suæ.

Ego, qui loquor justítiam, * et propugnátor sum ad salvándum.

Quare ergo rubrum est induméntum tuum, * et vestiménta tua sicut calcántium in torculári?

Tórcular calcávi solus, * et de géntibus non est vir mecum: Calcávi eos in furóre meo, * et conculcávi eos in ira mea;

Et aspérsus est sanguis eórum super vestiménta mea, * et ómnia induménta mea inquinávi.

Dies enim ultiónis in corde meo, * annus redemptiónis meæ venit. Circumspéxi, et non erat auxiliátor; * quæsívi, et non fuit qui adjuváret;

Et salvávit mihi bráchium meum, * et indignátio mea ipsa auxiliáta est mihi.

2. Lobgesang des Osee (Os. 6, 1-6)

Veníte, et revertámur ad Dóminum, † quia ipse cepit, et sanábit nos; * percútiet, et curábit nos.

Vivificábit nos post duos dies; † in die tértia suscitábit nos, * et vivémus in conspéctu ejus.

Sciémus, sequemúrque, * ut cognoscámus Dóminum.

Quasi dilúculum præparátus est egréssus ejus, * et véniet quasi imber nobis temporáneus et serótinus terræ.

Quid fáciam tibi, Ephraim? quid fáciam tibi, Juda? † misericórdia vestra quasi nubes matutína, * et quasi ros mane pertránsiens.

Propter hoc dolávi in prophétis, † occídi eos in verbis oris mei; * et judícia tua quasi lux egrediéntur.

Quia misericórdiam vólui, et non sacrifícium, * et sciéntiam Dei plus quam holocáusta.

3. Lobgesang des Sophonias (Soph. 3, 8-13)

Exspécta me, dicit Dóminus, in die resurrectiónis meæ in futúrum, * quia judícium meum, ut cóngregem gentes, et cólligam regna.

Et effúndam super eos indignatiónem meam, * omnem iram furóris mei:

In igne enim zeli mei * devorábitur omnis terra.

Quia tunc reddam pópulis lábium eléctum, † ut ínvocent omnes in nómine Dómini, * et sérviant ei húmero uno.

Ultra flúmina Æthiópiæ, inde súpplices mei, * fílii dispersórum meórum déferent munus mihi.

In die illa non confundéris super cunctis adinventiónibus tuis, * quibus prævaricáta es in me,

Quia tunc áuferam de médio tui magníloquos supérbiæ tuæ, * et non adjícies exaltári ámplius in monte sancto meo.

Et derelínquam in médio tui pópulum páuperem et egénum; * et sperábunt in nómine Dómini.

Relíquiæ Israel non fácient iniquitátem, † nec loquéntur mendácium, * et non inveniétur in ore eórum lingua dolósa,

Quóniam ipsi pascéntur et accubábunt, * et non erit qui extérreat.

Eigene Antiphon und Versikel im Propium der Osterzeit.

Nach dem Versikel folgt:

Pater noster. (still bis:)

 Et ne nos indúcas in tentatiónem.

 Sed líbera nos a malo.

Absolution:

A vínculis peccatórum nostrórum * absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus.

 Amen.

Für die neunte Lesung:

Bened. Evangélica léctio * sit nobis salus et protéctio.  Amen.

Für die zehnte Lesung:

Bened. Ille nos benedícat, * qui sine fine vivit et regnat.  Amen.

Für die elfte Sefung:

Bened. Divínum auxílium * máneat semper nobíscum.  Amen.

Für die zwölfte Lesung:

Bened. Ad societátem cívium supernórum * perdúcat nos Rex Angelórum.  Amen.

Nach dem letzten Responsorium folgt an allen Sonn- und Festtagen mit 12 Lesungen:

Ambrosianischer Lobgesang

Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.

Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.

Tibi omnes Angeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:

Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:

Sanctus,

Sanctus,

Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.

Pleni sunt cæli et terra * majestátis glóriæ tuæ.

Te gloriósus * Apostolórum chorus,

Te Prophetárum * laudábilis númerus,

Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.

Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,

Patrem * imménsæ majestátis;

Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;

Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.

Tu Rex glóriæ, * Christe.

Tu Patris * sempitérnus es Fílius.

Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, * non horruísti Vírginis úterum.

Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.

Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.

Judex créderis * esse ventúrus.

Der folgende Vers wird kniend gebetet:

Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.

Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.

Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.

Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.

Per síngulos dies * benedícimus te;

Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.

Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.

Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.

Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.

In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.

 Dóminus vobíscum.

 Et cum spíritu tuo.

Dieser Vers unterbleibt vor der Evangeliumsverlesung, wenn der Lesende nicht schon wenigstens die Weihe des Diakons empfangen hat.

Dann wird das Evangelium vorgetragen:

Sequéntia (sive Inítium) sancti Evangélii secúndum N.

 Glória tibi, Dómine.

Nach Beendigung wird geantwortet:

 Amen.

Darauf folgt der Hymnus:

Te decet laus, † te decet hymnus: tibi glória Deo Patri, et Fílio, cum Sancto Spíritu in sǽcula sǽculórum. Amen.

Dann wird das Kirchengebet angefügt:

 Dóminus vobíscum.

 Et cum spíritu tuo.

Wer nicht schon wenigstens die Diakonatsweihe empfangen hat betet:  „Dómine, exáudi oratiónem meam.“ „Et clamor meus ad te veniat.“

Nach dem Kirchengebet wird geantwortet:

 Amen.

Damit enden die Nachtstunden und die Laudes werden unmittelbar angeschlossen. Wenn die

Laudes nicht unmittelbar angeschlossen werden, folgt dem Kirchengebet:

 Dóminus vobíscum.

 Et cum spíritu tuo.

 Benedicámus Dómino.

 Deo grátias.

 Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.

 Amen.

Pater noster. Ave María. Credo. (ſtill)

Anrufung der göttlichen Hilfe (mit lauter Stimme):

 Gott, merk auf meine Hilfe.

 Herr, eile mir zu helfen.

Ehre sei dem Vater und dem Sohne und dem Heiligen Geiste. Wie es war im Anfang, so auch jetzt und allezeit und in Ewigkeit. Amen. Alleluja oder Lob sei Dir, Herr, Du König der ewigen Herrlichkeit.

Dann betet man dreimal und macht beim ersten Mal ein kleines Kreuzzeichen auf den Mund:

 Öffne, o Herr, meine Lippen:

 Auf daß mein Mund Dein Lob verkünde.

Darauf folgt:

Psalm 3Zuversichtliches Morgengebet in der Not

O Herr, wie zahlreich sind meine Dränger geworden, * wie viele haben sich wider mich erhoben!

Wie viele sagen schon von mir: * «Für den gibt’s keine Hilfe mehr bei seinem Gott.»

Du aber, Herr, bist mein Beschirmer, mein Ruhm; * Du bist’s, der stolz mein Haupt erhebt.

Zu Jahwe rief ich laut, * und Er erhörte mich von Seinem heiligen Berg.

Ich legte mich zur Ruh und schlummerte, * erhob mich heil, weil Jahwe mich beschützte.

Drum fürcht ich nicht, mag auch ein mächtig Kriegsvolk mich umlagern. * Auf, Herr, errette mich, mein Gott bist Du!

Denn alle, die mich ungerecht befehden, * die zermalmest Du, zerbrichst der Frevler Zähne.

Im Herrn ist Heil; * Dein Segen werde Deinem Volke!

Ehre sei dem Vater.

Einladungsvers am Sonntag:

Laßt uns den Herrn verehren; * der uns erschaffen hat.

Psalm 94Aufforderung zum Gotteslob und zur Gottestreue

Kommt, laßt uns Jahwe Jubellieder singen; † frohlocken unserm Gott und Heiland. † Früh wollen wir mit Lobpreis vor Sein Antlitz treten, † mit Lobgesang Ihm jubeln. **

Denn Jahwe ist der große Gott, der große König über alle Götter; † Sein Volk verschmäht Er nicht. † In Seiner Hand sind alle Erdengrenzen; † Er schaut hernieder auf die höchsten Berge. *

Sein ist das Meer, Er schuf’s, † das trockne Land hat Seine Hand gegründet. † Kommt, laßt vor Gott uns betend niedersinken, † und weinen vor dem Herrn, der uns erschaffen: Er ist ja unser Herr und unser Gott, † wir sind Sein Volk, die Schäflein Seiner Weide. **

Wenn ihr doch heute hören wolltet Seine Stimme, und nicht verstocken wolltet euer Herz, † wie einst am Orte der Empörung, am Tage der Versuchung in der Wüste, † da Mich versuchten eure Väter, † die Probe forderten, obwohl sie sahen Meine Werke. *

Durch vierzig Jahre war Ich nahe dem Geschlecht; † Ich sprach: † «Beständig irrt ihr Herz fernab von Mir; † sie wollen nicht erkennen Meine Wege.» Drum schwur Ich auch in Meinem Zorn: † «Sie sollen nicht hinein in Meine Ruhe.» **

Ehre sei dem Vater und dem Sohne, † und dem Heiligen Geiste. † Wie es war im Anfang, so auch jetzt und allezeit † und in Ewigkeit. Amen.

Der Einladungsvers wird wiederholt und anschließend folgt der:

Hymnus

Vom 14. Januar bis zum Sonntag Quinquagesima inklusive und vom 28. September bis zum 24. Sonntag nach Pfingsten wird der folgende Hymnus gebetet:

Das ist der Tag, am dem die Welt Erbaut ward vom dreieinigen Gott, An dem der Herr vom Grab erstand Den Tod zertrat und uns befreit.

Drum laßt vertreiben uns den Schlaf Und schneller aufstehn allzumal, Des Nachts schon im Gebete flehn, Wie die Propheten uns gelehrt.

Auf daß Gott höre unser Flehn, Uns reinige von aller Schuld, Daß gnädig Seine Hand Er leih, Uns schenke Seine Seligkeit.

Auf daß Er Seine heilige Gnad In Seiner Huld uns spenden mag, Die wir Ihm singen unser Lob, Indes die andern schlafend ruhn.

Wir flehen Dich gar innig an, Der Du des Vaters Abglanz bist: Halt fern der Leidenschaften Brand Und jede sündenvolle Tat.

Auf daß für Schmutz und Schlüpfrigkeit Nicht Einlaß sei in unserm Leib Und daß nicht der Begierden Drang Das Höllenfeuer mehr entflamm.

O Welterlöser, hör das Flehn, Wasch uns von aller Sünde rein Und schenke uns in Deiner Huld Das ewig-selige Himmelsgut.

Wenn Du uns, durch den Tod vom Fleisch befreit, Zu Himmelsgästen selbst erhöhst, Dann stimmen wir das Preislied an, Wie die Demut hofft.

Gewähr uns dies, Gott Vater mild, Und Du, Gott Sohn, Sein Ebenbild, Die Ihr mit Gott dem Heiligen Geist, Herrscht und regiert durch alle Zeit!

Amen.

Der folgende Hymnus wird vom 4. Sonntag nach Pfingsten bis zum 27. September inclusive gebetet:

Wir wollen uns des Nachts erheben Und wachend unter Lobgesängen Dem Herrn zu Seinem Wohlgefallen Ein Preislied singen allzumal.

Indem wir so den König preisen, Soll uns mit allen Seinen Heiligen Des Himmels Wonne einst erfreun Und ewiges Leben immerdar.

Das möge gnädig uns verleihn Der Eine Gott in drei Personen; Ihr Ruhm und Preis sei laut gesungen Und schalle durch die ganze Welt! Amen.

1. Nachtstunde

In der Adventszeit:

Ant. Seht, der erhabene König wird mit großer Macht kommen, die Völker zu retten, alleluja.

Während des Jahres:

Ant. Herr, ob Deiner Kraft freut sich der König.

In der Osterzeit:

Ant. Alleluja, der Stein ist weggewälzt, alleluja; vom Eingang des Grabes, alleluja, alleluja.

Psalm 20Dankgebet für den Sieg des Königs

Ob Deiner Kraft freut sich der König, Herr; * gar sehr frohlockt er über Deine Hilfe.

Du hast ihm seines Herzens Wunsch gewährt, * ihm seiner Lippen Wollen nicht versagt.

Mit wonniglichem Segen kamst Du ihm entgegen, * sein Haupt hast Du gekrönt mit einer Kron’ voll Edelstein.

Um Leben flehte er Dich an, Du gabst es ihm, * der Tage Fülle gabst Du ihm für alle Ewigkeit.

Sein Ruhm ist groß ob Deiner Hilfe, * Du legtest Glanz und Herrlichkeit auf ihn.

Zum Segen machst Du ihn für ewige Zeiten, * erfreuest ihn mit Deinem Blick voll Huld.

Auf Jahwe hofft der König, * drum läßt des Höchsten Huld ihn auch nicht wanken.

All Deine Feinde fasset Deine Hand, * all Deine Hasser schmettert Deine Rechte nieder.

Erglühen machst Du sie wie eine Feueresse † am Tage Deines Zornes; in Seinem Grimm vertilgt sie Jahwe, * und Feuer frißt sie auf.

Selbst ihre Kinder tilgst Du von der Erde, * und aus der Menschen Mitte ihr Geschlecht.

Sie planen Böses wider Dich, * auf Ränke sinnen sie, doch werden sie nicht siegen.

Denn alle jagst Du in die Flucht, * zielst mit dem Bogen auf ihr Angesicht.

Erheb Dich, Herr, in Deiner Kraft, * dann wollen singen wir und spielen Dir zum Preise Deiner Taten!

Psalm 21Der leidende Heiland

Mein Gott, mein Gott, wie hast Du mich verlassen, * warum verhallen ungehört die Worte meines Stöhnens?

Mein Gott, ich ruf am Tag, und Du erhörst mich nicht, * und auch des Nachts kann ich nicht schweigen.

Und doch - Du wohnst im Heiligtum, * gepriesen von den Söhnen Israels. Auf Dich vertrauten unsre Väter, * Vertrauen hatten sie, und Du hast sie befreit.

Sie schrieen auf zu Dir und fanden Rettung, * sie hofften und sie wurden nicht getäuscht.

Ich aber bin ein Wurm, kein Mensch, * den Leuten zum Gespött, dem Volke zur Verachtung.

Denn alle, die mich sehen, höhnen mich, * den Mund verziehen sie und schütteln ihren Kopf:

«Er hat auf Gott vertraut, * Der soll ihn retten, Der soll ihm helfen, Seinem Liebling!»

Du bist’s, der mich hervorgezogen aus des Weibes Schoß, * Du, der mich sorglos ruhen ließ an meiner Mutter Brust.

Vom Mutterschoße an bin Dir ich anvertraut, * vom Mutterschoße an warst Du mein Gott.

Verlaß mich darum nicht: die Not ist nah, * und niemand ist, der hilft.

Gar viele Stiere haben mich umringt, * und starke Büffel mich umlagert.

Sie sperren gegen mich ihr Maul weit auf * gleich einem Löwen, der raubgierig brüllt.

Wie Wasser bin ich hingegossen, * gelöst ist mein Gebein in mir.

Wie Wachs geworden ist mein Herz, * zerflossen in des Leibes Mitte.

Der Scherbe gleich ist mir die Kraft vertrocknet, † und meine Zunge klebt am Gaumen; * Du warfst mich in den Staub des Todes.

Umringt hat mich der Hunde Meute, * der Frevler Rotte mich umlagert.

Sie haben Händ und Füße mir durchbohrt, * gezählt an mir all mein Gebein.

Mit Schaulust gaffen sie nach mir; † sie teilen meine Kleider unter sich, * und werfen über mein Gewand das Los.

Du aber, Herr, bleib doch nicht fern von mir, * Du meine Stärke, eile mir zu helfen.

Mein Leben rette vor dem Schwert, * mein einziges aus der Gewalt der Hunde.

Entreiße mich des Löwen Rachen, * entreiß mich Armen aus der Büffel Hörnern.

Verkünden will ich Deinen Namen dann den Brüdern, * und preisen Dich inmitten der Gemeinde.

Ihr, die ihr Jahwe fürchtet, lobet Ihn; * ihr Sprossen Jakobs, rühmet Ihn!

Ja, fürchtet Ihn, ihr Sprossen Israels: * des Armen Flehen hat Er nicht verschmäht und nicht verachtet.

Er wandte nicht von mir Sein Angesicht; * ich rief zu Ihm, und Er erhörte mich.

Dir gilt mein Lobpreis in der großen Volksgemeinde, * und mein Gelübde löse ich vor denen, die Ihn fürchten.